Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"-Τι...; Ήταν φυλακή ο παππούς σου; Τι είχε κάνει, ρε...; "-Τίποτα δεν είχε κάνει, βρε κουτέ. Η χούντα τον είχε βάλει φυλακή. "-Και τι είναι η χούντα, ρε...;" Ήταν το έναυσμα. Έπρεπε να δουν. Να μάθουν. Έτσι ξεκίνησε ένα οδοιπορικό πενήντα χρόνων στο κουρμπέτι -στην σκληρή άπονη ζωή. Κι' οι αναμνήσεις όρμησαν άγριες, απαιτητικές, ζητώντας να ξεφύγουν από την "απεραντοσύνη της ανυπαρξίας". Με το πέρασμα όμως του χρόνου τα φτιασιδώματά τους έχουν ξεφτίσει. Αλήθειες που μας δυνάστευαν πρόβαλαν σαν μεγάλα αποκρουσικά ψέματα. Μεγάλα ψέματα αποδείχθηκαν σκληρές αλήθειες. Πρωτ...

Τα κείμενα του μεγάλου Γερμανού ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ που δημοσιεύονται στον παρόντα τόμο, φιλοδοξούν να φέρουν τον αναγνώστη κοντά στον άλλο Μπρεχτ, τον Μπρεχτ ως πολιτικό στοχαστή και στρατευμένο καλλιτέχνη, που γι’ αυτόν η τέχνη και η πολιτική ήταν ενωμένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στην Ευρώπη της δεκαετίας του 1930 όπου τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κέρδιζαν μέρα με την μέρα περισσότερο έδαφος ο Μπρεχτ θα αναδειχθεί σε σφοδρό σχολιαστή-επικριτή του φασισμού. Ο Αδόλφος Χίτλερ με το που θα πάρει την εξουσία το 1933 θα κάψει όλα τα βιβλία του συγγρ...

Η παγκόσμια οικονομική κρίση η οποία ξεκίνησε από τον χρηματοπιστωτικό τομέα το 2008, και σύντομα γενικεύτηκε, έπληξε την Ελλάδα με αναπάντεχη σφοδρότητα - τα εισοδήματα κατέρρευσαν, η ανεργία εκτινάχθηκε στο 27%, τα μισά τραπεζικά δάνεια δεν εξυπηρετούνται. Γιατί συνέβη αυτό και τι πρέπει να γίνει για να μην επαναληφθεί; Είναι προτιμότερο να μείνουμε στο ευρώ ή να επιστρέψουμε στη δραχμή; Τι θα κάνουμε με το τεράστιο δημόσιο χρέος; Μπορεί να γίνει βιώσιμο το κοινωνικό κράτος; Πρέπει άραγε να συμβιβαστούμε με την ιδέα μιας ατέρμονης λιτότητας; Οι συγγραφείς του βιβλίου,...

"Το γεγονός ότι μόνο εγώ γνώριζα και ακόμη γνωρίζω την ηθική αλήθεια των χτυπημάτων, που βουίζουν μέχρι σήμερα μες στο κεφάλι μου, με καθιστά πολύ πιο αρμόδιο ως κριτή εν συγκρίσει όχι μόνο με τον δράστη αλλά και με την κοινωνία, η οποία δεν νοιάζεται παρά μόνο για την επιβίωσή της". Το 1964, με αφορμή τις δίκες για τα εγκλήματα του Άουσβιτς στη Φρανκφούρτη, ο Αυστροεβραίος Ζαν Αμερύ έσπασε τη σιωπή είκοσι χρόνων, νιώθοντας επιτακτική μέσα του την ανάγκη να καταθέσει τους στοχασμούς που είχε αντλήσει από την προσωπική εμπειρία του ως θύμα και επιζών της ναζιστικής κτηνωδ...

Το βιβλίο με τίτλο "Πέρα από τις αντοχές της σκέψης μας", που εκκινεί από τη ρήση του Λίο Στράους στο "Φυσικό δίκαιο και ιστορία": "Δογματισμός είναι να ταυτίζεις την αλήθεια με τις αντοχές της σκέψης σου", είναι το αποτέλεσμα του προβληματισμού σχετικά με τις διαχρονικές αδυναμίες του πολιτικού συστήματος της πατρίδας μας, αλλά και της ευεπίφορης τάσης του λαού μας προς τον λαϊκισμό και την αποδοχή αληθοφανών θεωριών και εύκολων λύσεων. Τα κείμενα επικεντρώνουν στοχευμένα το ενδιαφέρον τους όχι στα συμπτώματα της πολιτικής και οικονομικής μας παθογένειας, αλλά στις πολιτισ...

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας παλεύει με την επικρατούσα παραδοχή/ δόγμα ότι η δύναμη, η βία, ή ο πόλεμος είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος να κατακτήσει ο ισχυρότερος τους στόχους του. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από τον ασιατικό, ευρωπαϊκό και αμερικανικό πολιτισμό, ο Thomas Breslin δείχνει ότι η απόλαυση ως όπλο επιβολής και υποστήριξης στόχων είναι πιο αποτελεσματική από τον πόνο (στρατιωτική επιβολή). Διαφορετικό είναι το είδος απόλαυσης που χρησιμοποιεί ο κάθε πολιτισμός. Η Κίνα, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί για τον χειρισμό των διεθνών της σχέσεων το φαγητό, το σεξ...

Μέσα από τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, ο ομιχλώδης όρος "παγκοσμιοποίηση" γίνεται πιο ξεκάθαρος. Εκεί όπου ο λόγος του εκσυγχρονισμού τοποθετούσε τα εθνικά κράτη σε ένα χρονικό συνεχές από τα "καθυστερημένα" ως τα "προηγμένα", η παγκοσμιοποίηση δεν θεωρεί δεδομένο τον ιστορικό χρόνο της δυτικής προόδου. Επισκοπώντας την εκτεταμένη βιβλιογραφία για τις σχέσεις του ισλάμ με τη νεωτερικότητα, η συγγραφέας δείχνει ότι υπάρχει εντυπωσιακή αλληλεπικάλυψη των δύο πεδίων, εκεί που οι ειδήμονες βλέπουν μόνο αντίθεση. Πράγματι, οι δυτικοί ακαδημαϊκοί και οι σχεδιαστές πολιτικ...

Ο συγγραφέας προσπαθεί να επανακαθορίσει τον ρόλο του κοινωνικού κράτους στη σημερινή εποχή. Η Αριστερά μπορεί να έχασε το παιχνίδι της οικονομίας και έτσι είναι αναγκασμένη αναγνωρίσει τη σημασία της αγοράς στις μετά-παραδοσιακές κοινωνίες, αλλά και η νεο-φιλελεύθερη θριαμβολογία έχει φτάσει πια στα όριά της.

[...] Ο θεοκεντρισμός του βυζαντινού πολιτικού συστήματος, που άντεξε για περισσότερο από χίλια χρόνια, παρερμηνεύτηκε από ιστορικούς και θεολόγους, εκ των οποίων ουκ ολίγου απέτυχαν να κατανοήσουν τη βαθιά πνευματική πορεία του πολιτικού συστήματος της αυτοκρατορίας, το οποίο εμπράκτως υπερασπίστηκε την ελευθερία των πολιτών και κυρίως το δικαίωμα στην ελεύθερη σκέψη. [...] Έχουμε την σπάνια ευκαιρία να περιγράψουμε, να συγκρίνουμε και να ερμηνεύσουμε ιστορικά μία θρησκευτική και ταυτόχρονα δρώσα πολιτικά κοινότητα (των Αθιγγάνων εν προκειμένω), της οποίας οι μέθοδοι και...

Κι ωστόσο, η γαλλο-γερμανική φιλία δεν είναι αυτονόητη. Δεν είναι ούτε νομοτελειακή, ούτε αυτόματη. Η ιστορία των δύο χωρών μας υπήρξε πολυσύνθετη και μερικές φορές ακόμη και δραματική. Δυστυχώς, η τόσο πολύτιμη για έναν από τους μεγάλους φιλοσόφους σας προϋπάρχουσα αρμονία, δεν ρυθμίζει τον ρου της Ιστορίας. Κυρίως μάλιστα όταν οι ιστορίες είναι τόσο παλιές και τόσο περίπλοκες όπως οι δικές μας, που εδώ και αιώνες έδωσαν πολύ περισσότερες ευκαιρίες για σύγκρουση από ότι για σύμπνοια. Η σχέση μας είναι λοιπόν μια διαρκής οικοδόμηση, που διέπεται από την πολιτική βούληση της...

Η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και έξι χρόνια στη δίνη της ύφεσης του μνημονιακού κύκλου. Η ερώτηση που κυριαρχεί σε όλους, η αγωνία, είναι εάν, πότε και πώς θα μπορέσουμε να εξέλθουμε από την κρίση εγκαινιάζοντας έναν νέο κύκλο εθνικής ακμής. Σε αυτό το κεντρικό ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει το Περί Ελπίδας δοκίμιο. Προηγείται η ανάλυση των αιτιών της κρίσης και τα λάθη διαχείρισής της του κύριου μέρους, που συνιστά η πρόταση υπέρβασης του μνημονιακού κύκλου με τη σύνταξη ενός εθνικού σχεδίου, με στόχο αφενός τη διόρθωση των μνημονίων και αφετέρου τη διάσωση της χώρας κα...

Το βιβλίο "Περί εξουσίας" είναι γραμμένο στην εποχή της εκποίησης, στην περίοδο που η Ελλάδα τέθηκε υπό την επίβλεψη του Δ.Ν.Τ. Είναι γέννημα της εποχής που γράφτηκε, παρ' όλο που οι βασικές ιδέες του είχαν εμφανιστεί λίγα χρόνια νωρίτερα. Όσο τις επεξεργαζόμουν, τόσο η τρέχουσα πραγματικότητα τις συμπλήρωνε και έκλεινε τα κενά. Και τις επιβεβαίωνε με όλο και πιο κατηγορηματικό τρόπο. Αυτά που συνέβησαν από το 2007 και μετά, με τη διαρκώς αυξανόμενη ένταση και πυκνότητά τους, έφθασαν κάποια στιγμή να γίνουν για μένα απόδειξη ότι όντως τα πράγματα είναι όπως τα έβλεπα. Οφ...

Η εξουσία ως σύστημα, παιχνίδι, μηχανισμός, στη σημερινή εποχή της ολοκλήρωσής της. Από τις διαμάχες που γίνονται για την εξουσία, η μόνη οντότητα που ποτέ δεν βλάπτεται είναι η ίδια η εξουσία. Συνήθως αυτή δυναμώνει και ο βαθμός κυριαρχίας και ελέγχου πάνω στους ανθρώπους εντείνεται. Παρ’ όλες τις αλλαγές συστημάτων που έχουν συμβεί στην ιστορία, υπάρχει ένα σύστημα που ποτέ δεν άλλαξε: η ύπαρξη εξουσίας. Το σύστημα αυτό μέσα από την αλλαγή των μορφών του επιτυγχάνει την αναπαραγωγή και την επέκτασή του. Τα χαρακτηριστικά της σημερινής υπερσυγκέντρωσής της μελετ...

Εάν με ρωτούσαν -Τι είναι η σκλαβιά; και έπρεπε να απαντήσω με μια λέξη, θα έλεγα 'Φόνος' και θα γινόμουν αμέσως κατανοητός. Δεν θα χρειαζόταν κανένα επιπλέον επιχείρημα για να δείξω ότι το να αφαιρείς από κάποιους τις σκέψεις τους, τις επιθυμίες τους, την προσωπικότητά τους είναι μια εξουσία ζωής και θανάτου, και το να σκλαβώνεις έναν άνθρωπο είναι σαν να τον σκοτώνεις. Επομένως γιατί στην ερώτηση -Τι είναι ιδιοκτησία; να μην απαντήσω -'Κλοπή';

Αφιέρωσα πάνω από πενήντα χρόνια στη μελέτη της αρχαίας Ελλάδας: μελέτησα τη θρησκεία της, τη λογοτεχνία της, τους θεσμούς της, τις πλαστικές τέχνες της, τις επιστήμες, τη φιλοσοφία της. Προσπάθησα, για να την κατανοήσω καλύτερα, να γίνω ο ίδιος Έλληνας, στον τρόπο σκέψης και στον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων. Ποια διδάγματα αποκόμισα; Κατ' αρχάς, την απαίτηση της απόλυτης ελευθερίας του πνεύματος: καμία απαγόρευση, κανένα δόγμα, σε κανένα τομέα, δεν επιτρέπεται να παρεμποδίσει μια κριτική έρευνα, μια έρευνα δίχως a priori. Στη συνέχεια, ότι η ανθρώπινη υπόσταση κάποιου συ...