Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο ανά χείρας βιβλιάριο δημοσιεύονται για πρώτη φορά δύο επιστολικά τεκμήρια της ανακάλυψης ενός σημαντικού καβαφικού ποιήματος. Πρόκειται για το ποίημα με τίτλο "27 Ιουνίου 1906, 2 μ.μ.", το οποίο έγινε γνωστό το 1963, όταν καταλογογραφήθηκε στον "ανέκδοτο χρονολογικό πίνακα" από τον Γ.Π. Σαββίδη και μελετήθηκε από τον Στρατή Τσίρκα.

Η καλλιτεχνική δημιουργία και η τέχνη παραμένουν αινιγματικές περιοχές σε ό,τι αφορά τις ψυχικές διαστάσεις. Ποιες είναι οι εμπλεκόμενες ψυχικές διεργασίες στον δημιουργό, η κατάληξη των οποίων είναι το έργο τέχνης; Τι συμβαίνει στην περίπτωση του αριστουργήματος, όπου το βίωμα του αποδέκτη του έργου Τέχνης αγγίζει τα όρια μιας εκστατικού τύπου εμπειρίας, πώς ο δημιουργός επιτυγχάνει ένα τέτοιο αποτέλεσμα που τροποποιεί την ίδια την ύπαρξη; Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να αρθρώσει απαντήσεις με ενδιάμεσο υλικό το συγκλονιστικό καβαφικό έργο, το οποίο προσεγγίζεται διαθέτο...

[...] Το μικρό αυτό βιβλίο είναι συνδυασμός άσκησης, προσπάθειας, αγάπης για την ποίηση. Η δυσκολία είναι να "γυρίσεις" τούτην εδώ την κατά βάσιν επιγραμματική ποίηση από μια γλώσσα σε μια άλλη. Τα κομμάτια που επιλέγονται -ελάχιστο δείγμα από τον ποιητικό ποταμό του Ρενέ Σαρ- είναι θαρρείς χαραγμένα όχι πάνω σε χαρτί αλλά σε πέτρα: σμιλεύουν το χρόνο πασχίζοντας να τον νικήσουν. Ο Σαρ ανήκει στους ποιητές της "αντίστασης", τότε που ο κόσμος -πρώτιστα ο ευρωπαϊκός-, χωρισμένος στα δύο, είχε παραδοθεί στην ύβρη του πολέμου. Μα είναι ακόμη από τη γενιά εκείνη που κατάλαβε...

Η Αγάπη, όπως την ένιωσαν και την έβαλαν σε στίχο οι ποιητές μας. Το μαγισσάκι μάς πάει ακριβώς εκεί: σε ότι έχει αγιαστεί από της αγάπης το άγγιγμα... Γιατί η Αγάπη ουδέποτε εκπίπτει...Αιώνια τα ταξίδια της, μαγικά και ατελεύτητα...

Μια ποιητική συλλογή που έρχεται... με ταχύτητα καρδιάς, να κραυγάσει τις αγωνίες, τις φοβίες, τις φαντασιώσεις, τα όνειρα, τους εφιάλτες, τις ελπίδες του σύγχρονου ανθρώπου σε μια στυγνή πραγματικότητα, πλαισιωμένη από τον αδιάκριτο φακό του αστικού φωτογράφου, Μάριου Αντωνίου. Για τις ημικρανίες σας και τα χαμένα λόγια τις χαλασμένες μήτρες σας και τα νεκρά παιδιά σας και για την ανεργία σας και για τα στραβά σας για εκείνους που αμύνονται κι έπειτα φθηνά δωροδοκούνται -για την παγκόσμια μοναξιά μας, λέω ...θα φταίω εγώ· ο αγαπημένος των εχθρών σας -εγώ που σαν...

Αύριο θα σμίξω τα δυο σου σκέλη, μήπως γεννηθεί ένα μικρό λυπητερό παιδάκι, θα το λένε Ιούς, Μανιούς, ίσως και Aqua Marina. Φέρτε μου να γεννήσω όλα τα μωρά της πλάσης, δώστε μου να πεθάνω όλους τους θανάτους. (Μάτση Χατζηλαζάρου) "Θεωρώ τη Μάτση Ανδρέου [Χατζηλαζάρου] τη μεγαλύτερη Ελληνίδα ποιήτρια. Τα ποιήματά της μπορούν να θεωρηθούν μια κορύφωση της γυναικείας ευαισθησίας, η οποία εκφράζεται με τρόπο εντελώς προσωπικό, απολύτως πρωτότυπο και παράφορο." (Ανδρέας Εμπειρίκος) "Γεννήθηκε δεν ξέρω πού. Έζησε, όπως κι εγώ, στην Κατοχή. Κι έφυγε από την Ελλάδα, λίγο...

Δείγμα γραφής: Ποίηση ...; Θα εννοείτε ίσως, την τιθάσευση αφηνιασμένου συναισθήματος... αλλά μπορεί και τη χάρι που δίνεται σε ακουσίως μεν ζημιωθέντας εκουσίως δε διασωθέντας... ή μήπως τη μοναχική γωνιά για να γλείφει και να γλύφει κανείς -κι όχι χωρίς αυταρέσκεια τις πληγές του. . . Όπως και να 'χει, τα ποιήματα είναι η άλλη άκρη του γεφυριού, που μας πετούν να τη στερεώσουμε στη δική μας όχθη. Ακόμη κι αν κανείς δεν περάσει το...

Για να μη χάνεις στιγμή το δρόμο σου και να εμποδίζεις αυτούς που προσπαθούν να στον φράξουν, δύο είναι τα προαπαιτούμενα: 1. Να γνωρίζεις από που έρχεσαι, για να ξέρεις και που πας. 2. Ν' ακολουθείς μια στάση ζωής τέτοια, που πεθαίνοντας να μπορείς να πεις με περηφάνια: Μπράβο μωρέ, άξιζε να ζήσω!!!

Σαν σήμερα ξημέρωσε το χτές. κι ήρθες εσύ κριτής κι επίσης όνειρο δίχως ρίζες,σώμα διάτρητο από πατημασιές απ' το υγρό ξεσηκωμένες χώμα, χαμένος δρόμους να φωτίσεις.