Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πενήντα ένα ποιήματα με σημείο αναφοράς τη βιωματική απεικόνιση καταστάσεων και συναισθημάτων που είναι οικεία σε κάθε αναγνώστη, με ένταση και αμεσότητα.

Σα κουραμπιές. σα μελομακάρονο, σα μελιτζανάκι- γλυκό τού κουταλιού, σα μέλι θυμαρίσιο, σα γαλακτομπούρεκο, σαν αμυγδαλωτό με ζάχαρη άχνη, σα λουκουμάκι Σύρου, σα μαλλί της γριάς, σαν πετιμέζι από το πατάρι της γιαγιάς, σα γλυκό κρασί- άσπρος πάτος, σα μελάσα, σαν άσπρη σοκολάτα με λίγωσε. Το πένθος.

[...] Έχοντας ολοκληρώσει τη μετάφραση των 44 αυτών ποιημάτων από όλες τις περιόδους της ποίησής του, διακρίνω πια αρκετά καθαρά πού κάνω τον Cummings "κυκλικό" και πού τον "τετραγωνίζω"· πού αφήνομαι, ελάχιστα, να τον προδίδω και πού παρουσιάζομαι εμφανέστερα ανάμεσα στους στίχους· πού επιθυμώ να τον μπολιάσω (παράλογα;) με ένα π.χ. "τσελανικό" στοιχείο (στο these children singing in stone a), και πού να πάρω ελευθερίες, μέσα στο πλαίσιο της δικής του "αγραμματικής" αισθητικής. Έτσι, μεταφράζοντας τον ποιητή που έχει αναγάγει το απόσπασμα και την τμήση σε αισθητική αξία, π...

Μη λησμονείς της καλοσύνης το αγκάλιασμα. Δειλών είναι οι πράξεις που απεχθάνονται και μιας μονάχα επιθυμίας ακταίας να προσμένεις, γλιτώνεις έτσι της καζούρας το ανάθεμα. * Μονολογείς επτά γενεών σου το διακόνημα και δύο λογιών μυθολογίες σκαλίζεις για να μεμφθείς το τελικό αποκορύφωμα των δύο πλευρών που σ' αδικούν και σε χλευάζουν.

Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα "φιλοσοφικά" ποιήματα του Καβάφη, η "Μελαγχολία Ιάσωνος Κλεάνδρου Ποιητού εν Κομμαγηνή, 595 μ.Χ." είναι ανοιχτή σε περισσότερες από μία ερμηνευτικές προσεγγίσεις. Το ποιητικό υποκείμενο βιώνει τον φρικτό πόνο της αλλοίωσης της μορφής και του σώματος λόγω του αδυσώπητου γήρατος. Ποιός, όμως,είναι ο Ιάσων Κλεάνδρου; Ο ίδιος ο Καβάφης ή μήπως όχι;

Το ανά χείρας βιβλίο είναι η δεύτερη, σε χρόνο έκδοσης, μεταφραστική δουλειά μου, αλλά, ωστόσο, προηγήθηκε χρονικά στην εκπόνηση της. Και στις δύο περιπτώσεις (η δεύτερη σε ποιήματα του Φρίντριχ Χέλντερλιν) το βασικό ερώτημα είναι (και πάντα παραμένει) το ίδιο: πόσο πιστή (και πώς καθίσταται πιστή) οφείλει να είναι η μεταφορά του λογοτεχνικού κειμένου από την γλώσσα πηγής στην δεύτερη γλώσσα. Διατυπώνονται, συνοπτικά, δύο απόψεις: α) η μετάφραση πρέπει να είναι απόλυτα πιστή στο κείμενο, και ο μεταφραστής ταγμένος στην ακριβή γλωσσική μεταφορά του κειμένου από την γλώσσα πη...

Η ποίηση του Καρντούτσι εκφράζει την κατάφαση της ζωής, το φως, τη χαρά, το τραγούδι. Μ' αυτό δεν θέλω να πω ότι δεν εκφράζει και συναισθήματα θλίψης, όταν όμως συμβαίνει αυτό γίνεται στον τόνο των αρχαίων δασκάλων του, με γνώση του μέτρου, του σκοπού και της κατάληξης της ζωής. Το δε κλασικό ελληνο-ρωμαϊκό παρελθόν και η προσήλωσή του σε αυτό, μαζί με την αγάπη του στη ζωή, την φιλοπατρία και την επαναστατική του συνείδηση, δίνουν ορμή και ένταση στην ποίησή του. Επίσης, απετέλεσε ένα νέο ξύπνημα στον καιρό του, μια νέα αναγέννηση, αφού η άλλη πνίγηκε από τον παπικό καθολ...

Ενενήντα χρόνια μετά το θάνατο του Παύλου Μελά, ο τόπος μας δείχνει να στερείται του ζωοποιού ήθους που λειτουργούσε ως αυτονόητος άξονας αναφοράς. Μέχρι, πρότινος (μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες) το ήθος και η πράξη του Παληκαριού αναγνωρίζονταν και σε άλλους χαρισματικούς του λαού μας. Σήμερα ίσως μοιάζει ρομαντικό να περιμένει κανείς τέτοιες δοξαστικές αποκοτιές. Γι' αυτό, πέραν του χρέους να μνημονεύσομε έναν μεγάλο άνδρα της νεώτερης ιστορίας μας, είναι ανάγκη να θυμηθούμε με τι ψωμί τράφηκε ο κόσμος αυτού του τόπου, να ξανασυλλαβίσουμε την αλφαβήτα της κοινής μας συνε...

Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ότι η καβαφική ποιητική ενέργεια παράγεται επειδή ο Καβάφης προσπάθησε να βρει λοχμώδεις τρόπους για να αποφύγει την κοινωνική κατακραυγή, τον καταπιεσμένο έρωτα ή το στίγμα της αντικανονικής σεξουαλικότητας. Το βιβλίο αυτό υποστηρίζει το αντίθετο. Τον Καβάφη η σεξουαλικότητα δεν τον κάνει να θέλει να κρυφτεί. Τον κάνει να συνειδητοποιεί και να ιστορικοποιεί. Δεν τον κάνει να αλληγορεί και να σιωπά. Τον κάνει να αντιδρά. Να, λοιπόν, για τι μιλάει αυτό το βιβλίο. Για την καβαφική "κάμαρη" και την κατασκευή της. Για την καβαφική ορμή και τη ριζοσ...

Περιεχόμενα: - Εν αρχή - Εν ευθέτω χώρω - Tenerezza - Διάτρητα τραγούδια - Amicus nemo - Το ρολόι απειλεί - Άνεμος θηλυκός - Διαρρήκτης - Δυο μέτωπα - Ευδαίμων σιωπή - Γράμμα στην Κική Δημουλά - Σχόλιο σε τιμητική μελέτη ποιήτριας - Ποίηση - Άσπρη μέρα - Σε άλλη διάσταση - Αναμονή νέου εν Αθήναις ποιητή - Στον ποιητή Νίκο Παπαδόπουλο - Εσύ.. εγώ? - Το μαρτύριο της αθωότητας - Πρόσφυγες νεκροί - και είναι έτσι που είναι ο κόσμος - Σαλευθήτω η γλώσσα - Ημερίδα για τα δυσλεκτικά παιδιά - Πάνω σ' ένα ξένο ποίημα - Ντούρα Ευρωπός...

Το θέμα της πάλης και η επιθυμία για δικαίωση ενός αγώνα παρουσιάζουν ποικίλες όψεις στο δημοτικό τραγούδι και αρκετά συναφή μοτίβα επιβιώνουν σε διαφορετικές κατηγορίες ασμάτων. Στην παρούσα δοκιμή επιχειρείται να συζητηθεί πώς ένα τραγούδι με καθαρά τοπικό χαρακτήρα, ξεκινώντας από τα Λευκά Όρη, γνώρισε τελικά πανελλήνια διάδοση, αλλάζοντας ταυτόχρονα σημασία, ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία. Ως περίπτωση μελέτης χρησιμοποιείται το πασίγνωστο ριζίτικο "Πότε θα κάνει ξαστεριά", του οποίου οι ετερόκλητες χρήσεις αναδεικνύονται, εντασσόμενες εντός διαφορετικών κοινωνικών, ι...

"Για μένα η αρχαία ελληνική λυρική ποίηση είναι πρωτίστως ποίηση εδώ. [...] Όλα αυτά τα πολύτιμα θραύσματα μιας πολυτιμότερης αρχικής ύλης μοιάζουν ψελλίσματα μιας σύγχρονης συντριβής ή, αν προτιμάτε, μιας σύγχρονης αφέλειας, όπου τίποτε δεν μπορεί πια να είναι ακέραιο κι ωστόσο οι εδώ κι εκεί συσσωρεύσεις από συντρίμμια και θρύψαλα μοιάζουν να μορφοποιούν οντότητες μοναδικής πειστικότητας και αλήθειας. [...] Σκόρπια μέλη ενός σώματος, που εμφανίζουν αντοχή παρά την απώλεια εκείνου, τι άλλο είναι η ποίηση, τι άλλο είναι τα σκόρπια χαρτιά τα γεμάτα ποιήματα πάνω σ' ένα σημερ...

Το βιβλίο αυτό αποπειράται να θυμίσει ότι ο όρος "παγκοσμιοποίηση" πάσχει διττώς: Πρώτον, δεν είναι παν-κοσμιοποίηση, αλλά "έντονη διεθνική τάση". Και δεύτερον, έχει ανάγκη από το επίθετο "οικονομιστική", προκειμένου να καταδεικνύεται το κέντρο βάρους του σχετικού προβληματισμού. Παράλληλα, συνοψίζει πολλά παλαιότερα φαινόμενα διεθνικής αλληλόδρασης μέσα στην Ιστορία, με στόχο να συναγάγει εμπειρικά συμπεράσματα απ' αυτήν την εκτεταμένη εμπειρία. Τέλος, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα πολιτισμικά φαινόμενα παγκοσμιοποίησης (θετικά ή αποθετικά) - χωρίς να αποδίδονται πάντοτε σε...

[...] "Τελευταίος Σταθμός": το απόσπασμα της βιωμένης πίκρας και γνώσης των πολιτικών πραγμάτων από τη ζωή του σαν διπλωμάτη καριέρας, στην πορεία της κυβέρνησης σ' όλους τους τόπους της εξορίας, μέχρι τον τελευταίο σταθμό Cava dei Tirreni για την επιστροφή στην Ελλάδα. Γέννημα των κοινωνικών δρώμενων της εποχής αυτής και της τριβής της φθοράς, που είναι το ακριβό τίμημα που πληρώνει ο ποιητής, ο άνθρωπος, που με την ευαισθησία του, δίνει την άλλη διάσταση στα πράγματα που ίσως τους "αυτουργούς" δεν τους αγγίζουν: "ο πόνος, η φρίκη και το μεγαλείο έχουνε τώρα βολευτεί κοντ...