Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ξεκινάμε με βλέμματα γεμάτα εμπιστοσύνη / κόρες διεσταλμένες προς ένα ελπιδοφόρο μέλλον / ίριδες που αγκαλιάζουν έναν απέραντο ορίζοντα / -μάτια γεμάτα έρωτα για τη ζωή- / και καταλήγουμε ν' αναρωτιόμαστε: ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ / το όνειρο και η ελπίδα, / η πλατιά λεωφόρος πως κατέληξε σε αδιέξοδο, / με μάτια σκιασμένα από πρόωρους θανάτους / και διαψεύσεις.

Ένα πορτρέτο υπήρξε η αφορμή για αυτά τα 23 "ερωτικά" ποιήματά μου. Ένα πορτρέτο κρεμασμένο στον τοίχο απέναντι από το γραφείο μου, που απεικονίζει έναν γυμνό νέο άνδρα. Έβαλα απέναντι από το πορτρέτο μια "ώριμη" γυναίκα, που έχει ζήσει πια αρκετά, για να μπορεί να πει ότι έχει κάνει τον κύκλο της ζωής της, και την άφησα να ζήσει και να στοχαστεί για τον έρωτα με το ωραίο, με το νέο, το νεότερο, το στιγμιαίο, το άπιαστο, το εφήμερο, και τελικά, ίσως, το πιο αληθινό και το περισσότερο "ασυμβίβαστο" της ζωής της. Το αιώνιο "μικρό αγόρι" που κάθε γυναίκα κρατάει στην αγκαλ...

Η γλώσσα είναι κάτι που πάντοτε με συνέπαιρνε. Η γλώσσα είναι ένα πράγμα που με διέφθειρε. Η γλώσσα είναι κάτι που μου χάρισε μορφή. Η γλώσσα είναι κάτι που κατέστρεψε την μορφή μου. Γι' αυτόν τον λόγο είμαι ποιητής, πιθανότατα διότι είμαι πολύ ευαίσθητος με την γλώσσα - σωστή ή λάθος, της κλείνω το μάτι. Αδιαφορώ και περιφρονώ την γραμματική, η οποία πνέει τα λοίσθια, μα είμαι μέγας αναγνώστης των λεξικών και αν η ορθογραφία μου δεν είναι και τόσο σίγουρη, είναι γιατί δίνω ιδιαίτερη προσοχή στην προφορά, στην ιδιοσυγκρασία της ζωντανής γλώσσας. Εν αρχή δεν υπήρξε η λέξη, μ...

ΠΟΙΗΜΑ ΚΟΛΑΖ Αν η ποίηση είχε χρώμα... Οι φιγούρες του Σαγκάλ (που πετάνε) του Φοίβου Δεληβοριά Βότανο λουίζα (για το αδυνάτισμα) 23 μέρες μόνο (;) Ιδανικοί αυτόχειρες Λευτέρης Βογιατζής: Θέατρο σαν ποίηση Το κολάζ μου Οι ώρες (κινηματογραφική ταινία) Σύλβια Πλαθ και Μάτση forever Αμοργός, του Γκάτσου Διακοπές στην πραγματικότητα του Χάρη Βλαβιανού Παραμύθια για παιδιά και μεγάλους Το ποδήλατό μου Χοσέ (όνομα που μου αρέσει) Μέριλυν (η γνωστή)

Δείγμα γραφής: 21ος ΑΙΩΝΑΣ Πριν ακουστούν συνθήματα, σημειώθηκε διακοπή πριν αντηχήσουν σήμαντρα, νεκρική σιγή. Αν θέλει κάποιος να μιλήσει σχετικά πρέπει να κινηθεί ανάμεσα σε αντεγκλήσεις και έντονους διαπληκτισμούς. Το τέλος αποτρόπαια απροσδόκητο θα αφήσει πίσω του θύματα πολλά. Κανείς δεν θα μπορεί να αντισταθεί. Τίποτα δεν βρίσκεται στη θέση του όλα κινούνται σε τροχιά ελλειπτική προσμένοντας την τάξη που κάποτε θα επιβληθεί χωρίς προλόγους και άσκοπα επιχειρήματα. Οι σάλπιγγες ηχούν πένθιμα οι σαλπιγκτές βάζουνε τα δυνατά τους όμως το αποτέλεσμ...

Καμιά αγάπη δε θα με πλήγωνε αν δεν ξεκινούσε από τ'όνειρο...

17 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Η μοιρασιά ήταν εύκολη. Αυτός, κράτησε τη συλλογή "Μπλεκ", τα πορτραίτα του Φαγιούμ, το νούμερο του τηλεφώνου. Εκείνος, το πικ απ και τα βινύλια του Μάιλς. Τα έπιπλα τα πούλησαν. Ό,τι απέμεινε -κουζινικά, χαλιά, σεντόνια, από το σούπερ-μάρκετ πλάι κουπόνια- τα δώσανε στην οικογένεια στον πρώτο. Αυτό ήταν, λοιπόν. Ή, μάλλον, τόσο. Απέναντι, στον κάδο, μία γάτα ανακατεύει κομματιασμένες φωτογραφίες από το πρώτο τους ταξίδι.

Ποιητής ...εκ του προχείρου, δίπλα σας κάθε Σάββατο -σε λιγάκι κλείν' η στήλη ένα χρόνο πια γεμάτο- για να πάνε τα φαρμάκια και οι πίκρες όλες κάτω την επικαιρότητά μας σας προσφέρω μες στο πιάτο. Έτσι ωμή δεν σας τη δίνω· νόστιμα μαγειρεμένη έχει αλάτι όσο πρέπει και τη σάλτσα της δεμένη. Κι αν δεν έχουμε χαβιάρι, το χαμόγελο χορταίνει κι είν' η ποίηση κουζίνα στην ψυχή βαθιά κρυμμένη.

"Στο σύνολό της η ποίηση του Τάσου Εγγλέζου αποτυπώνει την υποχρέωση κάθε ανθρώπου να υπερασπιστεί αξίες και δικαιώματα ζωής. Τα ποιήματα δεν χάνονται σε αοριστολογίες κι ασάφειες, ούτε πνίγονται από συνθήματα και νουθεσίες. Με ειλικρίνεια και τόλμη, αφού οδοιπορήσουν σε χώρους γνώριμους (εσωτερικούς κι εξωτερικούς) που δημιουργούν στην εποχή μας οι αδιέξοδες σχέσεις, οι άδικες εξουσίες, τα λεηλατημένα αισθήματα, τελικά μας κάνουν συμμέτοχους στις άπειρες δυνατότητες και την υποχρέωση του πολίτη να διεκδικήσει και να κατακτήσει. Πρόκειται για δίγλωσσα (ελληνικά και αγγλικ...

Ο Rimbaud είναι σαν ποιητής και σαν άνθρωπος ένα φαινόμενο. Παιδί σχεδόν έχει συμπληρώσει το έργο του. Εκτός από τη σφραγίδα της μεγαλοφυΐας, στην ποίησή του είναι φανερή η δίψα για το απόλυτο, η αγάπη της ουσίας, η βαθειά του απέχθεια για οποιοδήποτε καθιερωμένο κενό σχήμα, στην τέχνη και στη ζωή. Πνεύμα ανήσυχο και προσωπικότητα ολοκληρωμένη, είναι ένας πνευματικός επαναστάτης που θα μπορούσε να ανήκει στον πολυτάραχο αιώνα μας πιο πολύ, παρά στο δικό του. Σαν ποιητής έχει τη μεγαλύτερη δυνατή κλίμακα: ρωμαλέος, βίαιος, εικονοκλάστης, αλλά και απέραντα εσωτερικός, με πάθο...