Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

...Στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλα κατακτώνται. Για τον λόγο αυτό έχουν αξία. Αν δεν ανέβεις στο βουνό πώς θα δεις τη θέα; Χωρίς αγώνα τι ακριβώς ζητάς ν’ απολαύσεις; Δούναι και λαβείν τα πάντα. Τίποτα δε χαρίζεται...

Ο ποιητής Εκεί, στη μέση της μεγάλης οδού ας σταθεί ο Ποιητής. Σηκώνοντας τα χέρια ψηλά να φωνάξει δυνατά τους στίχους του: "Και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στους ώμους τους".

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ Τι ονειρεύτηκα λέτε; Τότε που ήμασταν άνθρωποι ακόμα.

ΒΑΛΣΑΜΟ ΣΚΕΨΕΩΣ Βάλσαµο η σκέψη σου ταξιδευτής γρήγορος κλείνει τις αποστάσεις βρίσκει τους δρόµους. Βάλσαµο η φωνή σου τραγουδάει τις νύχτες βάλσαµο το χάδι σου ακουµπάει τα πράσινα φύλλα. Βάλσαµο το φιλί σου δροσίζει τα χείλη µου.

Ο άνθρωπος βρίσκεται σε όλα σαν ένα πράγμα εσωτερικό, χωρίς ένα παράθυρο φωτός.

Στον απόλυτο έρωτα οι εραστές δεν μπαίνουν σε σίγαση... Ξεγελιέται η καρδιά μονάχα, σαν αντέχει τα όνειρα κόντρα στις σκληρές πραγματικότητες.

Σαν ξεγλιστράς στα σκαλοπάτια που προς τη νύχτα κατεβαίνουν βημάτιζε στα δάχτυλα, νυχοπατώντας προσεχτικά σαν την κηλίδα απ'το μελάνι στο χαρτί *** Στην κατεβασιά του ποταμού το δάσος καταρρέει Η βάρκα του φίλου στενάζει αραγμένη στη σάπια προκυμαία. Η φλογέρα του καρτερά στο παγκάκι της βάρκας.

ΕΡΕΙΠΙΑ Ήμουν αηδόνι κι έγινα νοτιάς με τ’ άστρο στη χούφτα άγγελος λησμονιάς γιασεμί της ασβεστωμένης εκκλησιάς σου φιλί άχραντο της σκέψης σου Αυγουστιάτικο μεθυσμένο φεγγάρι μισάνοιχτο παραμύθι στην καλντέρα της καρδιάς σου. Ήσουν παιδί κι ενηλικιώθηκες σε μια νύχτα όταν έφυγαν τα πετροχελίδονα για πάντα. Ψυχή μου, δεν συστεγάζονται τα ερείπια.

Γη των ωραίων λογισμών μπρούτζινη στον πυρετό του θέρους μοίρα ανέμου στα γαλανά σου άρμενα με το τραγουδισμένο αίμα στα φουσκούνια στους καλαμιώνες σου εστίλβωσες την πέτρα.

Με την έκδοση αυτή επιδιώκουμε να επικαιροποιήσουμε και να διευρύνουμε κατά το δυνατόν την επιστημονική γνώση, σε θέματα που αναφέρονται στη Λαογραφία του Έντεχνου Λαϊκού Λόγου, σε θέματα δηλαδή της Λαϊκής Λογοτεχνίας, βασισμένοι σε πλούσια ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, που καταχωρίζεται στο τέλος κάθε ενότητας. Έτσι, εξετάζουμε συστηματικά και τεκμηριωμένα στον παρόντα Α' Τόμο το αίνιγμα, τις επωδές, τις ευχές και τις κατάρες, τις παροιμίες, το δημοτικό τραγούδι και τις σύγχρονες μορφές του Έντεχνου Λαϊκού Λόγου. Στην εξέταση αυτή η παράδοση συναντά τη νεωτερικότητα και...

Οι "Μικρές απολογίες" είναι μια βιωματική ποιητική συλλογή που απευθύνεται σε αναγνώστες που αναζητούν μια "προσωπική" προσέγγιση σε θέματα άλλοτε απλά κι άλλοτε πολύπλοκα, καθώς για τον καθένα ορίζονται διαφορετικά έννοιες όπως ο έρωτας, η αγάπη, η πίστη, η συντροφικότητα, οι ενοχές καθώς και η αποξένωση. Μια έμμεση εξομολόγηση ή και άφεση αμαρτιών, που θέλησε ο Πάνος Μαυρομμάτης να μοιραστεί, ελπίζοντας ότι σε αυτό το ταξίδι θα συναντήσει κι άλλους συνοδοιπόρους. Ξέρεις, στην παλιά μας γειτονιά συνάντησα εκείνα τα παιδιά που δεν υπάρχουν πια και λυπήθηκα πολύ γιατί...

Ανοιχτή πληγή είναι ο άνθρωπος στη γέννησή του. Κινδυνεύει να μολυνθεί ή να αιμορραγήσει. Μα πιο πολύ κινδυνεύει να προδώσει με τη θέα του την αλήθεια που φέρει και να εξοντωθεί. Μεγαλώνοντας θωρακίζεται. Κολλάει πάνω του όσα κομμάτια συναντά στο διάβα του, συνθέτοντας την πανοπλία του. Κι όταν την ντυθεί ολότελα, έχει σχεδόν ξεχαστεί ποιος ήταν. Δισεκατομμύρια πανοπλίες διασχίζουν τον κόσμο καθημερινά. Και κανείς δεν ξέρει, ούτε κι οι ίδιοι αυτοί που τις φορούν, ποιος κρύβεται μέσα τους.

Ο Πούχνερ εμφανίζεται ως σκηνοθέτης των ποιημάτων του, αφού κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης των ποιητικών συλλογών του καλεί τον αναγνώστη να αλλάξει ρόλους. Ο ποιητής-σκηνοθέτης έχει την ικανότητα να δίνει στον αναγνώστη του το ρόλο του περιηγητή, και καθώς περπατάει σε μια θεατρική σκηνή, να ακούει τους τίτλους των ποιημάτων από ομάδες όλων των ηλικιών, εκ των οποίων μια ομάδα ζωγραφίζει τα ποιήματα σε καμβά, άλλη διαβάζει τους στίχους μέσα σε μυθιστόρημα ή θεατρικό έργο, άλλη ομάδα συνθέτει σε μουσικό έργο κάποιο άλλο ποίημα. Και εμείς οι περιηγητές παρασυρόμαστε από την...

"Ένα κερί στους Αγίους Λόγους / κάθε πτώσης", είναι η ποίηση της Δημουλά και αυτό ο Παναγιώτης Θωμά το γνωρίζει καλά. Από το χέρι μας παίρνει με τούτες τις μελέτες του και χωρίς προκαταλήψεις και προθέσεις, που βουλιάζουν οποιαδήποτε παραφορτωμένη με αυτές ύπαρξη, μας εισάγει στα άγια των αγίων της δημουλικής ποίησης, φωτίζοντας το σαρκαστικό σπαραγμό, που σκίζει τον πυρήνα της γνήσιας ποιητικής της. Από τα κείμενα του Παναγιώτη Θωμά, η Δημουλά δεν απουσιάζει. Απουσιάζουν οι βεβαιότητες και τούτο είναι ικανή απόδειξη πως τιμά την προέλευσή του. Χρυσόστομος Α. Σταμούλης