Αντιφάνης, Αδαίος, Αντίστιος, Ισίδωρος
Μπίμπης Στερέωμα (1996)
Έρευνα και παρουσίαση του σωζόμενου έργου τεσσάρων αρχαίων Μακεδόνων επιγραμματοποιών, άγνωστων στο ευρύτερο κοινό. Το βιβλίο περιλαμβάνει: Bιογραφικά των ποιητών Aντιφάνη, Aδαίου, Aντίστιου και Iσίδωρου (με παραπομπές και επιστημονική τεκμηρίωση): (Πηγές πληροφοριών - βιογραφικά στοιχεία, Έργα - Θεματογραφία. Προσωπικό στυλ (γλώσσα, δομή πρότασης, εκφραστικά μέσα, ύφος), Γενικός χαρακτηρισμός. Kείμενο και λογοτεχνική μετάφραση των τριάντα ένα σωζόμενων επιγραμμάτων των τεσσσάρων ποιητών που κατατάσσονται με βάση τη θεματογραφική κατηγορία τους (ερωτικά, επιτύμβια, επιδε...
Κώστας Καρυωτάκης, Μαρία Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης
Ζωγράφου Λιλή 1922-1998
Αλεξάνδρεια (1996)
«Η πίστη μου στον έρωτα; Μα ποια πίστη είν' αυτή; Δεν έχω μείνει πιστή σε κανέναν έρωτα.» Κι όμως θ' αγαπήσει τον Καρυωτάκη. Από παιδί την προσανατόλιζαν μέσα στο τούνελ του αποβλακωτικού συναισθηματισμού. Αυτή όμως δε μένει εκεί να πεθάνει στα σκοτάδια του. Καλπάζει και βρίσκει την έξοδο. Την έξοδο που πραγματοποιούν οι σημερινές γενιές. Και βγαίνει επιτέλους στο γυμνό φως που της αποκαλύπτει μια έρημο. Είναι το αύριο της ανθρωπότητας. Το δικό μας σήμερα, αν προτιμάτε. Τι θα κάνει εκεί η Πολυδούρη, ολομόναχη; Θα πιστέψει πως το πρόσωπο ενός ποιητή τόσο κλειστού, τόσο σ...
Από τη βουκολική ευτοπία στην πολιτική ουτοπία
Παπαγγελής Θεόδωρος Δ.
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (1996)
Η μελέτη αυτή απευθύνεται σε όσους ενδιαφέρονται για τις σύγχρονες τάσεις ερμηνείας στο χώρο της κλασικής ποίησης. Μπορεί να ενδιαφέρει τόσο τον αναγνώστη που ελκύεται από ευρύτερα ιδεολογικά ζητήματα (όπως είναι το ζήτημα της ευθύνης και στάσης του διανοούμενου απέναντι στην πολιτική εξουσία) όσο και εκείνον που αρκείται να αφουγκραστεί την απαράμιλλη μουσικότητα του βιργιλιανού εξαμέτρου· και είναι η πρώτη ελληνόγλωσση απόπειρα ερμηνείας μιας ποιητικής συλλογής που αποτελεί ένα από τα κλειδιά της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.
Οδύσσεια: Ραψωδίες α-μ
Όμηρος
Εκδόσεις Καστανιώτη (1996)
Το σημαντικότερο πρόβλημα στη μετάφραση της Οδύσσειας έχει να κάνει με τη μεταρρύθμιση του πρωτότυπου ρυθμού. Ο ρυθμός του πρωτοτύπου είναι σταθερός και εναλλασσόμενος, δίχως η δεύτερη ιδιότητα να αναιρεί την πρώτη. Ας πούμε ότι η σταθερότητα του ρυθμού επιβάλλεται από τη συνέχεια της επικής αφήγησης· η οποία φαίνεται να κυλά με τον επαναλαμβανόμενο δακτυλικό εξάμετρο, από τον πρώτο ως τον τελευταίο στίχο του έπους· μοιάζοντας με τεράστιο φίδι που, καθώς πορεύεται κρυμμένο ή φανερό, ποτέ και πουθενά δεν χάνει το σχήμα του. Όμως το φίδι ελίσσεται, και οι ελιγμοί αυτοί παραλλ...