Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αγώνας ενάντια στη λήθη το παρόν πόνημα, είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει προβληματισμούς κι αντιπαραθέσεις μεταξύ των αναγνωστών του. Ωστόσο, δεν πρέπει να θεωρηθεί μόνον ως μια ποιητική συλλογή με την κλασική σημασία του όρου, αλλά να διαβαστεί κυρίως σαν ένα έργο που περιγράφει κι αφηγείται ποιητικά την καθημερινότητά μας τη δεκαετία 2009-2019. Υπό αυτήν την έννοια, προσωπικά βιώματα κι εμπειρίες, εντυπώσεις, ερεθίσματα, ανθρώπινες σχέσεις, πολιτικές καταστάσεις, πρόσφατες αναμνήσεις, συνήθειες και πράξεις που μας απασχολούν καθημερινά, αποτέλεσαν την έμπνευση για τη σ...

Τα ποιήματα του Νίκου Φρατζέτη μιλούν για τη ζωή και τις διάφορες εκφάνσεις της: τη θλίψη, τη χαρά, τον πόνο, τον φόβο, την ελπίδα, μα πάνω από όλα την αγάπη. Η Χαρτοπετσέτα διεκδικεί την ύπαρξή της ως το διαβατήριο για νέους κόσμους, ως το ημερολόγιο μιας ζωής που αναλώθηκε, που ακόμα όμως προσπαθεί και πάντα θα προσπαθεί. ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ Κατοικώ κοντά στη θάλασσα. Τον Ιούνιο οι γλάροι χάνουν τον δρόμο τους και πετούν πάνω απ' το μπαλκόνι μου. Μα θα βρεθεί ένας ή δυο που θα τους οδηγήσουν όλους πίσω στη θάλασσα. Θα κυκλώσουν το κομμάτι του ουρανού που τους αναλογεί...

"Πρόκειται για ένα corpus με αυθεντική ποιητική αίσθηση, με την τόλμη και τη χάρη του προσωπικού ύφους, με πάθος, με βαθύτητα αλλά και παιχνιδιάρικη διάθεση, με μια αδιόρατη καβαφική ειρωνεία ενίοτε, με ευφάνταστες λεκτικές ακροβασίες - ναι, ο τίτλος "Ακροβατώ" είναι και γι' αυτό εύστοχος - με έρωτα στη λέξη και στα πράγματα..." Κατερίνα Θεοδωράτου.

ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΦΤΕΡΑ Μου λες πως ο μεταξοσκώληκας σαν υφαίνει το κουκούλι του χτίζει τη φυλακή του Σου λέω πως χτίζει την ελευθερία του σου λέω πως ξέρει, εκεί, στα σκοτεινά πως η φυλακή του θα γίνει φτερά μια μέρα, πεταλούδα, να πετάξει

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει την έναρξη και το χτίσιμο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ως αυτόνομης επιστήμης που συνομιλεί με τις όμορες ιατρικές ειδικότητες, μέσα από την αυτοβιογραφία ενός επιστήμονα ταγμένου σε ένα καθήκον που απαιτεί ταυτόχρονα επιστημονική συγκρότηση και ηθικό άξονα: εκείνο της γέννησης ανθρώπων.

Ένα ταξίδι μέσα στον χρόνο, μια σύνθεση ποιημάτων-απόσταγμα εμπειριών, γεμάτη με αναμνήσεις παιδικών χρόνων, έρωτα, ερωτήματα για τη ζωή, για την ίδια μας την ύπαρξη· μεστή από συναισθήματα όμορφα και άσχημα, χαρές και λύπες, ελευθερία και απαγορεύσεις, φως και σκοτάδι - και μήπως έτσι δεν είναι η ζωή μας, μια συνεχής εναλλαγή;

[Μήνη, αυξομένη και λειπομένη, θηλυς τε και άρσην...] -Ορφικός Ύμνος εις Σελήνην- Ο αέναος κύκλος της ζωής αποδοσμένος σε δώδεκα πίνακες ποιητικής.

Ταξίδι αργό, στο κορμί, στα Ύψη ο Ηδονικός Απόπλους. Φευγαλέα ΕΠΑΦΗ. Οργασμική απογείωση. Εραστής καλοκαιρινής αύρας... Αφρολουσμένο Νησί της Αφροδίτης...

Ο τόμος περιλαμβάνει 7 ποιητικές συλλογές.

Τα ποιήματα που καταθέτει η Wendy Everett αποτελούν τη δική της "Κρητική Ματιά". Η παρούσα, πρώτη της συλλογή, είναι ένα είδος ερωτικού ύμνου στο νησί. Η ποιήτρια αποτυπώνει με τους στίχους των ποιημάτων της την Κρήτη της ψυχής της, ζωγραφίζοντας με εικόνες και συναισθήματα όψεις της ζωής των ανθρώπων, της φύσης και της καθημερινότητας.

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ Κι αυτός κουβάλησε τον θάνατο για να μας φοβερίσει Τώρα που μπλέχτηκε ανάμεσα στα πόδια μας πρέπει κι εμείς

Είσαι το πιο ωραίο αίσθημα, γι' αυτό λέγεσαι και... αγάπη. Γιατί ανθίζεις στις καρδιές, μαραίνεσαι μόνο απ' την απάτη. Μοιάζεις με κόκκινο κρασί, γι' αυτό σε πίνω κάθε βράδυ. Είσαι όνειρο απατηλό, είσαι του έρωτα, η ζάλη.

Σχεδόν ποτέ δεν είναι κατάλληλη η στιγμή για ποιήματα... Είναι τόσο ακατάλληλη για τον πιθανό αναγνώστη, όσο είναι συχνά και για τον ίδιο το δημιουργό. Ο κάθε ήχος, οι άνθρωποι γύρω και δίπλα μας, η κόπωση αυτής της μέρας, το πρόγραμμα της επόμενης, ο δισταγμός... μεταθέτουν πάντα τη στιγμή για «αργότερα»... ενώ το χαρτί στέκεται κατάλευκο και περιμένει βουβό, αμετακίνητο και σχεδόν απωθητικό μες στην ουδετερότητά του. Σαν τη σελίδα της ζωής μας στο παρόν... Η Ποίηση όμως δεν περιμένει απαραίτητα την καταγραφή της για να εκδηλωθεί. Διοχετεύεται γενναιόδωρα μέσα σε κάθε μας...

ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ Δεν διάλεξα εγώ τις πέτρες που βρέθηκαν στα χέρια μου, σας λέω, τις διάλεξε το σχήμα κάθε χούφτας, οι χαρακιές που μαρτυρούν τη φύση της συγκεκριμένης μου περατότητας, της συγκεκριμένης μου αθανασίας. Τις σφίγγω γερά, και δεν ξέρω τι να τις κάνω. Ίσως να τις πετάξω σε τακτοποιημένα παράθυρα, ίσως τις στοιβάξω τη μια στην άλλη επάνω. Ίσως τις τρίψω μανιασμένα ώσπου να φλογίσουν, είτε το θέλουν, είτε όχι.

Ο Ιωάννης Εύδυστος δείχνει ν' αναζητά με μανία να βρει διεξόδους, σε μια "ωμή" καθημερινότητα που τον παιδεύει, ανατρέχοντας στο όνειρο, τη φιλοσοφία, την ποίηση, την έρευνα, τη γραμματική και την ιστοριογραφία. Η ποίηση γι' αυτόν είναι μια καταφυγή, μια βαθιά αναπνοή πριν ξαναβουτήξεις στα βάθη της προσωπικής σου θάλασσας. Ένα χαμόγελο πριν βυθιστείς στο τέλμα "άθλιων" συναλλαγών.

Είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζουμε για τον πολιτισμό των Κούρδων. Κυριαρχεί η αντίληψη ότι αυτός ο λαός μόνο πολεμά και αντιστέκεται, πως διεκδικεί από τους κατακτητές την πατρίδα του και ζητά την αυτοδιάθεσή του. Έτσι είναι, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι Κούρδοι έχουν πλούσια παράδοση και ακόμη πιο πλούσια γλώσσα, γι' αυτό και από νωρίς ανέπτυξαν την τέχνη του λόγου. Ήδη από τον 11ο αιώνα σπουδαίοι Κούρδοι ποιητές-ραψωδοί με απαράμιλλο λυρισμό αφηγήθηκαν την ιστορία του σκληροτράχηλου και περήφανου αυτού λαού, ύμνησαν τον έρωτα και τη φύση, την ανδρεία και το θάρρος και με...

Από την ποίησή µου αναδύεται το παιδικό τραύµα που αναζητά τη λύτρωσή του µέσα από συµπαντικά παιχνίδια του νου και της ψυχής. Ο θυµός, ο πόνος, ο έρωτας και ο θάνατος συµπορεύονται στο ταξίδι της κάθαρσης και οι στιγµές αγκαλιάζουν τον φόβο των συναισθηµάτων. Στο τέλος κάθε ποιητικής πράξης, απελευθερώνονται οι εγκλωβισµένες πεποιθήσεις και η τραυµατική εµπειρία ακολουθεί την ίαση µέσα από την αλήθεια, µέσα από την αληθινή πηγή. Θα 'ρθω πάλι, Μυρτώ. ο φόβος έγινε γαλήνια σιωπή, ο τρόµος και τα ουρλιαχτά αθάνατες µελωδίες. Θα 'ρθω πάλι, Μυρτώ. στη φωτιά δίπλα θα καθ...