Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΧΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΥΔΙΑ Ένα μικρούτσικο νησάκι είν' η νιότη. Ολημερίς το δέρνουνε τα κύματα Τυλίγοντάς το τις νυχτιές Μ' οσμές από ιώδιο. Σ' είδα που άνοιξες τα χέρια σου φτερούγες Σα να καλούσες το θεό στο ψωμοτύρι μας. Τα πόδια σου, ίδιες σαγίτες, Βιγλίσαν το νερό που τα εχάϊδευε. Κι άρχισες να λικνίζεις το κορμί σου Με το ρυθμό που σου 'διναν Οι νότες των κυμάτων. Αγνώριστη η μορφή σου Διυλίστηκε στη μουσική της θάλασσας. Μπροστά μου εσύ, πίσω μου ο ήλιος. Πόσο μπορούσε η έκσταση ν' απέχει; Κι εγώ στο βράχο Τυλιγμένος την αρμύρα Ρουφούσα με τα μ...

Μπορούμε να πούμε πως το καθήκον του ποιητή, ως ποιητή, είναι μόνο έμμεσα στο λαό του: το άμεσο καθήκον του είναι στη γλώσσα του, πρώτα να τη διατηρήσει κι έπειτα να την πλατύνει και να τη βελτιώσει. Εκφράζοντας αυτά που αισθάνονται οι άλλοι άνθρωποι αλλάζει και το συναίσθημα κάνοντάς το πιό συνειδητό· κάνει το λαό ν αποχτά μεγαλύτερη συνείδηση γι αυτό που κιόλας αισθάνεται, κι έτσι τον μαθαίνει κάτι για τον εαυτό του. Αλλά δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος με περισσότερη επίγνωση από τους λοιπούς ο ποιητής· είναι και ατομικά διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους, και τους ποι...