Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΨΙΘΥΡΟΣ ΚΑΙ ΕΞΑΡΣΗ Βιολέτες πνίγονται στη στάχτη. Τεράστιοι καπνοί από σονέτα και πρελούδια κόβουν τον πάγο σαν διαμάντια. Μαύρα κερκέλια έρχονται και φεύγουν. Σαν τραπουλόχαρτα σε χέρια λεπρού. ΤΟ ΚΙΒΟΥΡΙ Πετάχτηκα απ' το κρεβάτι. Ήπια ένα ζεστό. Κοίταξα το ρολόι. Άρπαξα το παλτό. Έβαλα το καπέλο μου. Βγήκα έξω. Πρόλαβα το κιβούρι. Ανέβηκα πάνω. Έκανα τσιγάρο. Κάποιος έσκουξε. Χάθηκε το φεγγάρι. Τότε πρόσεξα το κιβούρι ν' αλλάζει μέσα στον ζωολογικό κήπο. BLOW OUT Κομμάτια σάπιου χόρτου ανεβαίνουν στον ουρανό. Νυχτερινές λάμψεις ερεθίζο...

Το είδος της ποίησης που κάνουμε είναι διαφορετικό από το είδος της "ποίησης πάνω στην ποίηση", της ποίησης της τεχνικής, της ποίησης που απευθύνεται στους ποιητές και στους καθηγητές και που έχει κατακυριεύσει τα περιοδικά και τις ανθολογίες. Η ποίηση που προτείνουμε μπορεί να ονομαστεί ποίηση του δρόμου. Γιατί θέλει να βγάλει τον ποιητή έξω από τον πολύπλοκο ναό που έκτισε στ' όνομα της αισθητικής και που μέσα του έχει μείνει κλεισμένος πολλά χρόνια ομφαλοσκοπούμενος. Θέλει να ξαναφέρει την ποίηση στο δρόμο, εκεί που ήτανε κάποτε, έξω από τις τάξεις, έξω από τα πανεπιστήμ...

Δείγμα γραφής: Κάθε βράδυ βγαίνει βόλτα με ένα καρότσι. Μέσα του δεν υπάρχει μωρό, αλλά γάτα. Τη φωνάζει Αγαύη και είναι τριών μηνών. Κάθεται πάντοτε στο ίδιο παγκάκι. Στον Βοτανικό κήπο. Την παίρνει αγκαλιά και απαγγέλει στίχους από τον Άμλετ. Γύρω του μαζεύονται διάφοροι: πόρνες, φονιάδες, τραβεστί, νταβατζήδες, νάνοι από το διπλανό τσίρκο, άρρωστοι με Έητζ που το 'σκασαν από το Λοιμωδών. Τους αφήνει να τη χαϊδέψουν κι αν έχει κέφια, τους δίνει να την κρατήσουν για λίγο στην αγκαλιά τους. Μόλις αρχίσει να φέγγει σηκώνεται βάζει την Αγαύη στο καρότσι και...

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ασχολείται με τους κυριότερους εκπροσώπους της αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης του 7ου και 6ου π.Χ. αιώνα: τον Αλκμάνα, τον Στησίχορο, τον Αλκαίο, την Σαπφώ, τον Ανακρέοντα, τον Ίβυκο και τον Σιμωνίδη. Για κάθε ποιητή συνεξετάζεται η παραγωγική δραστηριότητα και το ευρύτερο ιστορικό της πλαίσιο, ο ιδεολογικός χώρος και η ποιητική τεχνική. Χάρη στα άφθονα μεταφρασμένα αποσπάσματα, το έργο προσφέρεται και για όποιον δεν γνωρίζει την αρχαία ελληνική γλώσσα.

Λίγα Λόγια... Ο χρόνος τελειώνει, ο πιο οδυνηρός που έχω γνωρίσει, σφραγισμένος με την απουσία, άφησε και μια σκληρή και ακατανόητη εμπειρία: Το πνεύμα χωρίς απάντηση. Ο διάλογος ξαφνικά ανύπαρκτος. Τα μύρια ημερήσια ερωτήματα, έπεφταν στο κενό. Προσπάθησα να βρω διέξοδο στην πίστη μου, στην αρχαία σοφία, στα σύμβολα της φύσης και της Γραφής. Τα ποιήματα που ακολουθούν, φτωχά δείγματα του αδιέξοδου. Ι.Τ.

Οι εκδόσεις "Πρόσπερος" σε μια προσπάθεια να συμβάλλουν στη πιο συστηματική μελέτη του ποιητικού λόγου έχουν καθιερώσει από το 1979 ετήσιες ποιητικές ανθολογίες. Στην σύνταξή τους κανένας περιορισμός σχολής, γενιάς ή καθιέρωσης δε μας δεσμεύει. Με μοναδικά μας κριτήρια την ποιότητα και την ευρύτητα καταχωρούμε ποιήματα γραμμένα σε παραδοσιακούς, σύγχρονους ή, ακόμα, πρωτοποριακούς τρόπους, με μοναδική επιδίωξη την ανθολόγηση αντιπροσωπευτικών ποιητικών κειμένων που δημοσιεύθηκαν ή παρουσιάσθηκαν δημόσια το 1988, σε μια πολυφωνική σύνθεση. Ανθολογούνται οι ποιητές: Ανδ...

Ο συγγραφέας τοποθετεί τον Όμηρο στο σωστό ιστορικό του πλαίσιο, φωτίζει την επαγγελματική υπόσταση και την κοινωνική λειτουργία των ραψωδών και διδάσκει τη μόνη σωστή μέθοδο για να πλησιάσει κανείς το έπος και τον ποιητή του την ώρα της δημιουργίας, να δει τα υλικά που χρησιμοποίησε, τον τρόπο που σχεδίασε και πραγματοποίησε το μεγαλόπνοο εκείνο έργο.

Στο ποιήμα του Δημήτρη Κρανιώτη ακούγεται το ταξίμι της συμπλοκής του έρωτα και της αλήθειας, στο δρόμο της φανταστικής διάστασης του Λόγου. Ένας Λόγος που ακροβατεί στη ρυθμολογία των αρχαικών χρησμών. Ένα έργο εμπνευσμένο, που συνεχίζει και τελειοποιεί με έναν τρόπο δωρικό τη φωνή του ποιητή.