Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

να ζω το θρίαμβο που όλο αναβάλλεται από το διαφωτισμό στο φωταγωγό να ζω την πτώση που όλο αναβάλλεται κι όλα αυτά αγαπημένο υποκείμενο γιατί δεν ήρθες να με σπρώξεις το βράδυ που μου υποσχέθηκες πως θα ρθεις όταν γλίστρησες στο δωμάτιο ένα κατάνυχτο και μου χάιδεψες στον ύπνο το κεφάλι θα ‘μουν δε θα ‘μουν έντεκα χρονών παιδί κανονικότατο με τα παιχνίδια του με τις σκανδαλιές του με τα λιγοστά δώρα του με το ξανθό του χνούδι παιδί κανονικότατο ως τη στιγμή που έτρεξα στους γονείς μου κλαίγοντας έτρεμα κι ούρλιαζα κάποιος μου άγγιξε το κεφάλι κάπο...

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει την πρώτη έκδοση της "Αμοργού" που κυκλοφόρησε το 1943. Περιλαμβάνει το ποιήμα, καθώς και τις χειρόγραφες παρτιτούρες του Μάνου Χατζηδάκι για το συγκεκριμένο έργο.

Κυριακάτικη ανία Παραδομένοι στις φλόγες οι τοίχοι της αντοχής μας. Τα μάτια μας παράθυρα ερμητικά κλειστά. Να ικετεύουμε ανήμποροι για μια σταγόνα αέρα και η μυρωδιά της καμένης σάρκας να μας βυθίζει - όλο και πιο αργά - σ' ένα λήθαργο εφιαλτικό. Τη Δευτέρα μαζέψαμε τα αποκαΐδια ξεπλύναμε το φόβο από την αγωνία της επανάληψης και δώσαμε τα χέρια για μια ακόμα ειρηνική συνύπαρξη παίζοντας με το χρόνο.

[στη μάνα μου...] ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟΧΥΤΗ 1 [...] Τα βλέφαρά μου κλείνουν προς το μάταιο. Σηκώνω στο φως τα κρυστάλλινα ποτήρια, είναι καθαρά; Γωνιές διαμαντιού ρίχνουν στο πρόσωπό μου, σκοτεινό σαν ένα ρυάκι τους γλιστρά. Οι πασχαλιές, οι πασχαλιές της Λαϊκής με προεκτείνουν μέχρι τον παράδεισο. Σώσε τους κραδασμούς μου, αμνάδα των ατμών. ΛΑΝΤΖΑ Η σκόνη πέφτει μαζί με το φως Ολόκληρη στοίβα άπλυτα πιάτα με περιμένει όπως βουνό τον προφήτη του, μία διέξοδος προς τη λευκότητα μάταιη μάταιη καθώς συνθλίβομαι από ημερομηνίες, κώδικες. Άλλ...

Αμμόχωστος. Η δική μου Άγια Πόλη που καρτερά ν’ ανοίξουν τα συρματοπλέγματα. Να λάμψει ξανά στο φως η χρυσοστολισμένη αγκαλιά της.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ Μες στην αμαρτωλή της φορεσιά με απομιμήσεις δέντρων και πουλιών κοιμάται πλάι στη δύναμη του ονόματός της. Με την άμμο του ύπνου στα μαλλιά της γαληνεύει τα όνειρα και τα σώματα των πρωινών αγαλμάτων. Φίδια της μαλακώνουνε τα στήθια. Τι έχει να χάσει αυτή που τόσο λίγο νοιάζεται για του θανάτου την ιτιά και τα χλωρά σπαθιά; σε λίγο θα γεμίσει στάχτη το δοχείο. Και του προσώπου της η φλόγα, κάποτε ιερή, θα πλύνει με βαμπάκι την πληγή της. Η άκρη του ματιού της γίνεται αλμυρή. Το φόρεμά της λιώνει...

Νύχτα 2013 Μέσα, τα βαριά σκοτεινιάζουν και τα ακάθαρτα γεμίζουνε τον νου και πως βουλιάζουνε οι σκέψεις και τα λόγια σε τάφους σκοτεινούς των ζωντανών μας Νύχτωσε βαθιά στα καταφύγια και η αγωνία έγινε ανάσα πάλλεται η καρδιά για να χορτάσει τον σπόρο που κατάπιε η καταχνιά.

Θα με ξεχάσεις, ναι άγνωστοι θα ταξιδέψουμε στο τέλος θα μας ξεμάθουν τα χέρια μας. Εσύ θα αφήσεις πίσω σου εμένα κι εγώ θα σπρώξω το εμείς στο πάντα. Είναι που φυσάει δυνατά και στέκεσαι στο παράθυρο , δεν μιλάς, δεν ακούς, μόνο κοιτάζεις τα δέντρα και εγώ κοιτάζω εσένα που κοιτάζεις, και τη πλάτη σου. Το τζάμι διαλύεται δεν ξεχωρίζω πια το μέσα απ' το έξω. Και να φυσάει, να μη κινδυνεύω πια απ τη σιωπή σου θέλω. θα με ξεχάσεις, ναι θα φύγεις το λευκό θα μας σκεπάσει ο αέρας θα πάψει. δεν είναι το σκοτάδι που με τρομάζει το χυμ...

Όταν καταλάγιασε η αγριάδα, φάνηκαν από μακριά κάτι κουρασμένες πατημασιές που είχαν αφήσει βαθιά τα σημάδια τους στην άμμο.

Ποιήματα, διηγήματα και υστερόγραφα από το πρώτο Φεστιβάλ της Άμμου που έγινε το καλοκαίρι του 2015 στην παραλία του Άη Γιάννη στο νησί της Γαύδου

Ο ακριβός ποιητικός λόγος της Ελένης Αρβελέρ αποτέλεσε την βασική πρώτη ύλη για τη γέννηση του άλμπουμ "Αμίλητη Ιστορία" που κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group. Δέκα ποιήματα από την πλούσια προσωπική συλλογή της διεθνώς καταξιωμένης ακαδημαϊκού μελοποιήθηκαν από τον Νίκο Πλάτανο και "ζωντάνεψαν" μέσα από τις ερμηνείες του Γιώργου Νταλάρα. Hθική αυτουργός του δισκογραφικού αυτού εγχειρήματος ήταν η Μέμη Σπυράτου η οποία είχε την ιδέα να παρουσιαστεί η μελοποιημένη ποίηση της Ελένης Αρβελέρ στο πλαίσιο μιας συναυλίας που δόθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το ηχητικό ντοκ...

ΦΙΛΕ Μίλησέ μου φίλε με τα λησμονημένα γλωσσάρια των ωκεανών, για τα χρώματα των μεδουσών και τις θαλάσσιες γοργόνες των παιδικών παραμυθιών. Μνημόνευσε τον πολύχρωμο ιριδισμό των σύννεφων του ταξιδιού. Θυμήσου τις αναμονές στα σύνορα της σιωπής.

ΈΝΣΤΙΚΤΟ Ένας μηχανισμός μας απομακρύνει από την ευτυχία όταν είμαστε μέσα της. Εκρήγνυται στο μαξιλάρι σου ένα βράδυ και σκορπάς σε αναρίθμητα τμήματα μοναξιάς και πάλι. Σ' ένα καταιγισμό σποραδικών εαυτών με μια ταυτότητα ένοχη στα μήκη και στα πλάτη του βλέμματος. Λες και γνωρίζουμε πάντοτε ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρουμε. Και ξεμπερδεύουμε γι' αυτό με την προσδοκία.