Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μικρό είναι αληθινά τούτο το ποίημα, λίγα στιχάκια στην καρδιά του ποιητή. Ελεγεία και παρακαταθήκη συνάμα, πνευματική κληρονομιά στον κόσμο που τον έθρεψε. Λίγα στιχάκια μα γιγάντια, ν' αγκαλιάζουν τη γη και όλους τους ανθρώπους από ύψη δυσθεώρητα. Λίγα στιχάκια μα ορόσημα, οδοδείκτες για να βαδίζουν οι άνθρωποι -και πιο πολύ οι νέοι- ατάραχοι και γαλήνιοι μέσα απ' το βουητό της ξέφρενης καθημερινότητας στις πραγματικές αξίες της ανθρώπινης φύσης.

Το πιο πολυδιαβασμένο ποίημα της αγγλικής γλώσσας σε μία καλαίσθητη εικονογραφημένη έκδοση.

Επιβλητικό μέσα στην απλότητα και τη συντομία του, το "Αν" του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ αποτελεί μια ανάγλυφη υπενθύμιση ότι πολλές φορές στη ζωή ο θρίαμβος απέχει ελάχιστα από την καταστροφή, δίχως αυτό να σημαίνει πως ο καθένας μας δεν μπορεί να αντιμετωπίζει αμφότερα με επίγνωση και αξιοπρέπεια, μαθαίνοντας από τα πάντα. Το ποίημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1910, ως μέρος της συλλογής φανταστικών ιστοριών "Rewards and Fairies"· δεκαετίες αργότερα, το 1995, το "Αν" αναδείχτηκε κατόπιν ψηφοφορίας ως το πιο αγαπημένο ποίημα ολόκληρης της βρετανικής λογοτεχνίας.

Ο ποιητής, αλιεύοντας απ' τα αβαθή της μνήμης ένα πλήθος από στερητικά του βίου του, του βίου μας, τα ανατέμνει, τα "αρμαθιάζει", και μας τα καταθέτει σε τούτη την πρώτη του ποιητική συλλογή, έτοιμα ν' αναμετρηθούν με τον χρόνο και την κρίση του κοινού. Η "Άμωμη Αλίευση" περιλαμβάνει ό, τι επιχείρησε να ελιχθεί και να αποδράσει κι ό,τι επίσης βρέθηκε επιμελώς κρυμμένο στο διάβα του στοχασμού του ποιητή, σκέψεις και συμβάντα ανερμάτιστα, ανερμήνευτα, απροσδόκητα, οριστικά αμετά-κλητα, προϊόντα παρατήρησης του έσω κι έξω κόσμου του. Χαμηλόφωνα, υπαινικτικά, με διά...

Σπίτι πέρα απ' τη θάλασσα Το σπίτι πέρα από την θάλασσα Δύο κόκκινα γεράνια Ένα κίτρινο σπίτι Ένα μαντολίνο Μια μανταρινιά Τρία σκυλιά Δύο κόκκινα γεράνια Ένα πράσινο βουνό Κεραμιδένιες στέγες Ένα τζάκι που καίει Τριάντα κόκκινες τριανταφυλλιές Δύο κόκκινα γεράνια Μια κίτρινη πεταλούδα Δέκα τρία πορτοκαλιά κρίνα Δέκα τρεις κραυγές Δέκα τρεις σιωπές. Δύο κόκκινα γεράνια Η θάλασσα που κλαίει Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο με πράσινα μάτια Το τραγούδι των περιστεριών Η καμπάνα που χτυπάει Κι εσύ παντού Άταφα Όνειρα Ο δικός μου ουρανός έχει ένα δικό...

Ο Ευθύμιος Φαλτάκας αυτή την κοινωνία, που συσχέτιζε "κουτά" όπως λέει ο Κ. Καβάφης, κάπου την οικτίρει, κάπου την ειρωνεύεται, κάπου την παροτρύνει, ελπίζει και απελπίζεται και κυρίως την ενθαρρύνει, περιμένοντας ότι το καλύτερο "θα 'ρθει". Με την ποίησή του, ακόμα κι όταν παρηγορεί την παπαρούνα που βρίσκεται κομμένη στα χέρια ενός παιδιού, βρίσκει παρήγορο, λόγο για κείνη, πως η ομορφιά της δεν πήγε στράφι αλλά νοημάτησε μια νέα διαδικασία...

ΟΜΗΡΙΑ Μη με κοιτάς βαδίζω πλάι στο γκρεμό Υπάρχω μόνο γιατί ετούτος ο χαμός θέλει ένα πρόσωπο για να ξεδίνει η θλίψη στους περιπάτους του απογεύματος Ομήρους κρατώ το ποίημα και το όνειρο και δε φοβάμαι Τους ανταλλάσσω πάραυτα ελάχιστα τα λύτρα που ζητάω Το άρωμα της προσμονής ίσως και το κορμί σου

"Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να χαράξει στις καρδιές των αναγνωστών μία νέα ευαισθησία. Μία νέα αντίληψη για τον άνθρωπο, τη φύση και τις ιδέες που κυριαρχούν στη ζωή. Οι στίχοι με ό,τι υπαινίσσονται, υπενθυμίζουν στον αναγνώστη τους αμύθητους κήπους που υπάρχουν γύρω μας αλλά και μέσα μας και τους οποίους έχουμε λησμονήσει ή έχουμε απαρνηθεί εξαιτίας της όποιας υλικής ευδαιμονίας ή των γκρίζων τοπίων που έχει δημιουργήσει ο άκρατος καταναλωτισμός. Είναι καιρός, ο άνθρωπος να ανακαλύψει ή να ξαναανακαλύψει τους δικούς του αμύθητους κήπους και να τους καλλιεργήσει. Ο...

Ένα βιβλίο που αποτυπώνει στο χαρτί με λέξεις και εικόνες, προβληματισμούς και διαπιστώσεις, που ίσως τα αμυδρά ίχνη του γίνουν τροφή για σκέψη στους αναγνώστες του.