Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όσοι γύρεψαν την αιτία Γιατί τα πράγματα δεν ήρθανε αλλιώς Έχουν στη μοναξιά θητεία Όπως μου έλεγ' ένας δάσκαλος παλιός. Αυτοί που βάλαν την καρδιά τους στο σημάδι Για να μπορούμε να κοιτάμε ουρανό Αυτοί θα βγουν απ' τα υπόγεια ένα βράδυ Να μας βουλιάξουν σ' ένα απέραντο κενό. Όσοι γύρεψαν την αιτία Γιατί μας παίζουνε στα ζάρια δυνατοί Έχουν στη μοναξιά θητεία Κι όλοι πεθάναν μ' ένα δίκοπο γιατί;

"Ο στίχος της είναι ελεύθερος, δεν μπαίνει σε καλούπια. Ο ψυχικός της οίστρος ακολουθεί την ψυχική της διάθεση. Ο ειρμός της δεν έχει σταθερό συγκεκριμένο αντικείμενο και η ίδια δεν ξέρει που θα καταλήξει, την οδηγεί η ψυχή της, το πνεύμα της. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο χάρισμα, έτσι εντοπίζεται το χρωστικό της ύφος, έτσι δίνει την ξεχωριστή της θέση στον ποιητικό χώρο".

Η θάλασσα, η γυναίκα, ο έρωτας, ο χωρισμός είναι οι βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφονται οι στίχοι του Κωνσταντίνου Στρατή. "Δεν θέλει η θάλασσα να σβήσει τα σημάδια/ ούτε το φως απ' τη ματιά της τη ζεστή,/ βράχια και φύκια σου 'χουν μείνει για τα βράδια,/ και μια γοργόνα που κοιτά στην κουπαστή." Γοργόνες και νεράιδες κυκλοφορούν στους στίχους προσθέτοντάς τους μια αίσθηση παραμυθιού, που έρχεται να αντιμετωπίσει την επίσης αποτυπωμένη σκληρή πραγματικότητα. "Η Σάντρα, /η λεβέντρα, /η αφέντρα, /μια χάντρα /σ' ένα σπίτι στη Φυλής,/ ένιωσε στα σαρ...

Στη δεύτερη ποιητική του συλλογή με τίτλο "Ανάσα από τη φτερούγα ενός σπουργίτη" ο Χρήστος Τζιώκος εμφανίζεται Χωρίς δέρμα, απαλλαγμένος πια, να προχωράει με σταθερά πατήματα Λίγο ακόμα... παραπέρα. Στα 33 μικρά και μεγάλα ποιήματα αυτής της εσοδείας συνυπάρχουν οι οιστρήλατες σειρήνες του παρελθόντος (Χωρίς δέρμα, Δαγκωματιές στα μάτια, Ο δερμάτινος άνθρωπος [ονειρεύεται;], Αυτοφαγία ξανά), η αναπόδραστη καθημερινότητα (Ο σκληρός κόσμος του λεωφορείου, Ομπρέλα, Πωλήσεις, Αγορές, Προσπάθεια διαλόγου, Υποψίες, Διαφάνεια, Η χαρά κατακάθεται, Είναι μόνο δύο γράμματα), η δ...

Δεν θα ταξιδέψω στα σύννεφα/ που μέσα από τη φθορά τους γεννιούνται,/ ούτε θα διασχίσω αστερισμούς και σκοτάδια/ για να μιλώ για τη λειτουργία του σύμπαντος./ 'Εξω από γεωμετρίες Ευκλείδειες/ μέσα στο άπειρο άναρχος άνεμος έγινα/ για μην εγκλωβιστώ/στην εκμηδενίζουσα ησυχία συνόλων,/ στη λογική της υποταγής,/ στο χαοτικό και απόλυτο τίποτα./ Αντίνομος,/ φωταγωγημένος από κρίσεις αλήθειας,/ δε θα ισσοροπήσω στο τεντωμένο σκοινί τους/ και δεν θα δεχτώ των Φιλισταίων τη διάγνωση/ για την ανίατη δυστυχία της ύπαρξης/ διηρεμένης σε τάξεις./ Στην ηλιόλουστη δυστυχία του κόσμου/ δ...

Η συλλογή "Αναρριχώμενο" είναι γραμμένη σε πολυτονικό σύστημα. Περιλαμβάνει 35 ποιήματα, κύρια στοιχεία της θεματολογίας των οποίων είναι ο έρωτας, η φύση, η ζωή. Με ύφος απλό και λυρικό κινούνται γύρω από το άφταστο, το ανεκπλήρωτο, το ρομαντικό ακόμα και το επαναστατικό κομμάτι της ζωής, τη νοσταλγία και την αναπόληση των χαμένων χρόνων. Το σκοτάδι και το φως, το βασίλεμα και το ξημέρωμα, η βεβαιότητα και η σιγουριά.

Ένα ανάπτυγμα της ποιητικής δημιουργίας που δεν αφορά τη θεωρία, μα την πράξη, την ίδια τη ζωή της ποίησης. Τα πρωταίτια και οι επιπτώσεις μιας διηνεκούς ανασύστασης, που μόνο η διαφορετικότητα μπορεί να γονιμοποιεί. Πρόκειται για μία σειρά εκτιμήσεων σχετικές με την ακατεύναστη και επισφαλή φύση του ποιητικού κενού. Μία προσέγγιση της γενεαλογίας του ποιητικού τρόπου, του αυτοπροαίρετου, μιας γραφής που εμβαθύνει περισσότερο απ' όσο αναλύει. Μία συλλογή κειμένων γύρω από την ευεργετικότητα του ανώφελου και τη χαοτική κηδεμονία του περιεχομένου.