Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Αποδύοψις" γεννιέται μέσα από μια θεματική που ξεκινά από το ειδικό "εγώ" με δίψα να αγγίξει τελικά το γενικό "εσύ". Στα 46 ποιήματα της "Αποδύοψις" θα εντοπίσει κανείς τα ψήγματα μιας αφηγούμενης ιστορίας πολύπλευρης, με ένταση που αυξομειώνεται και συστήνεται συχνά διαφορετικά από την αρχή. Η ποιήτρια, δίχως να παραδοθεί σε φιλολογική και τεχνοτροπική δίνη, κάτι που επιδιώκει συνειδητά, άλλοτε στηλιτεύει, φωτίζει ή σκιάζει τα όσα ψυχικά και ηθικά συνδιαλέγεται, θέτοντας πρωταρχικό της στόχο την αποποίηση του προσωπικού πόνου, την κάθαρση και τελικά την επανεκκίνηση.

Πόσο αποφεύγω να φέρω στο νου μου το χρώμα της θάλασσας στο ακρογιάλι της Μυκόνου. Τριάντα χιλόμετρα δρόμο εκάναμε στο δάσος με τις πεταλούδες να φθάσουμε Πως δεν μπορέσαμε να περπατήσουμε δύο μέτρα για να κρατήσουμε την αγάπη μας

Ταλαντώσεις: Όταν ο άνθρωπος πελαγοδρομεί, συγκλονίζεται από συγχορδίες σύμμεικτων παλινδρομήσεων. Συμπλέκονται τα πλήκτρα των ακροαμάτων του. Ανεμόδαρτος, οργίλος αναταράσσεται από άγνωρες πινελιές. Όταν ο άνθρωπος διαλογίζεται, δεν ανιχνεύει επάλληλες διαφυγές, δεν αποζητά έναρθρους αντικατοπτρισμούς. Αχολογεί τη μέθεξή τους στις υδατογραφίες, αποτυπώνει την ιριδίζουσα γραφίδα του, μεριμνά για την πορεία και την ανάτασή του. Σιωπά και γαληνεύει.

Τη ζωή της μουσικής και του ανέμου, του οράματος και της υπέρβασης πραγματεύεται η πρώτη αυτή συλλογή ποιημάτων του Γιώργου Αγγελόπουλου. Μιας ζωής έξω από τους κανόνες και τις συμβάσεις που θέτουν οι κοινωνίες και τα άτομά της. Εκείνης που συντρέχει παράλληλα με την επιφανειακή και που πλέον κείται άδηλη, αφού καλύπτεται από το βρίθος των υλικών των υλικών πραγμάτων. Είναι η ζωή του Ανθρώπου που αισθάνεται τη γη σαν έναν εννιαίο τόπο, δίχως συρματόπλεγμα· ενός Ανθρώπου που μάχεται να σωθεί και με τον τρόπο αυτόν στη ζωή· πιστεύει από ένστικτο, δηλαδή από γνώση της ψυχή...

Οι όχθες έχουν σημαδευτεί από σιωπές ιερογλυφικών. Σπουδή ή μεταμφίεση βίας. Μάλλον ίχνη αγριμιών καθώς υποχωρούν άτακτα στην κοίτη. Φυγάδες ή θηράματα κι ό,τι υποκύπτει στο άναρθρο προσπαθώντας να ξορκίσει τους φόβους του. Κι έτσι ξετυλίγεται η αμέλεια συνυπογράφοντας το μαρασμό.

Τα όρια ήταν γραμμές που αγνόησα κανόνες που διέγραψα σύνορα που προσπέρασα και ό,τι έσπασα διέλυσα γκρέμισα απώθησα αφόρισα ανέτρεψα αναίρεσα περιφρόνησα έκοψα πέταξα έσβησα κατέστρεψα ακύρωσα και έκαψα για να 'ρθω σε εσένα Δεν στο κρατάω κρυφό αποδόμησα το άπειρο για να σε φτάσω

ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑΣ Από τον έρωτα περνάμε στον ύπνο. Άσπρα σεντόνια Μ' ένα ανεξιχνίαστο άρωμα που εγκαταλείπει πάνω τους Το σχήμα ενός σώματος· το σχήμα που πρέπει να έχει ένα σώμα Το ευάλωτο. Ποιο είναι αυτό το σώμα; Αυτό το περίγραμμα στα σεντόνια Αυτές οι δόκιμες ρυτίδες που ενοικιάζει η νεότητα Οι πτυχές που επεμβαίνουν στα χάδια Κι εκείνες οι υγρές κηλίδες που στενογραφούν Την ασυναρτησία της τελειότητας - Δε μας ανήκει το σώμα μας. Τα σώματα ανήκουν στον έρωτα Που τα συντρίβει, ανίκανος να καταλάβει Πώς γίνεται τόσες πεινασμένες αυτ...

Αποδημία. Λέξη αυθεντικά Ελληνική. Λέξη παγκόσμια, ζυμωμένη με την ανησυχία του ανθρώπινου πνεύματος σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Λέξη μυστήρια. Λέξη γοητευτική. Λέξη σκληρή. Λέξη επίκαιρη. Για κάποιους κοινωνικό φαινόμενο προς εξέταση, για άλλους πραγματικότητα της καθημερινότητας με διάρκεια ζωής. Ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Β. Σβεντζούρης που εδώ και πολλά χρόνια ζει και εργάζεται στο εξωτερικό, διάλεξε τη λέξη αυτή ως τίτλο στη νέα του ποιητική συλλογή, οριοθετώντας με το δικό του τρόπο τον άρρηκτο προσωπικό δεσμό της καταγωγής και της "ρίζας" με την εμπειρία της...

Μίτωση ενηλίκων Εξερευνήσαμε τα σύνορα των ονομάτων μας προσπαθώντας να επινοήσουμε μια μέθοδο ευτυχίας. Αναβολίσαμε αναμνήσεις καταβολίσαμε συγκινήσεις γενικώς νεταβολίσαμε. Μοιραστήκαμε πολλά σχεδόν όσα περιγράφονται στα εγχειρίδια της βιολογίας. Μοιρασμένοι τώρα ας απολαύσουμε το ποίημα ο καθένας κατά μόνας.