Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ασχολείται με τους κυριότερους εκπροσώπους της αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης του 7ου και 6ου π.Χ. αιώνα: τον Αλκμάνα, τον Στησίχορο, τον Αλκαίο, την Σαπφώ, τον Ανακρέοντα, τον Ίβυκο και τον Σιμωνίδη. Για κάθε ποιητή συνεξετάζεται η παραγωγική δραστηριότητα και το ευρύτερο ιστορικό της πλαίσιο, ο ιδεολογικός χώρος και η ποιητική τεχνική. Χάρη στα άφθονα μεταφρασμένα αποσπάσματα, το έργο προσφέρεται και για όποιον δεν γνωρίζει την αρχαία ελληνική γλώσσα.

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ασχολείται με τους κυριότερους εκπροσώπους της αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης του 7ου και 6ου π.Χ. αιώνα: τον Αλκμάνα, τον Στησίχορο, τον Αλκαίο, την Σαπφώ, τον Ανακρέοντα, τον Ίβυκο και τον Σιμωνίδη. Για κάθε ποιητή συνεξετάζεται η παραγωγική δραστηριότητα και το ευρύτερο ιστορικό της πλαίσιο, ο ιδεολογικός χώρος και η ποιητική τεχνική. Χάρη στα άφθονα μεταφρασμένα αποσπάσματα, το έργο προσφέρεται και για όποιον δεν γνωρίζει την αρχαία ελληνική γλώσσα.

ΑΙΓΙΝΑ Κ.Υ. 2019 Με πήραν και με πήγαιναν. Οι δρόμοι άδειοι. Χρύσιζε κάπου ένας Οκτώβρης. Πέρασα τις μεγάλες κουμαριές. Απ' τον καθρέφτη του οδηγού, έβλεπα ουρανό γαλάζιο. Με πέμπανε, δεν ήξερα για πού. Η σιωπή με σκέπαζε όπως ο τρούλλος εκκλησία. Οι ρόδες πάταγαν σκαμμένη γη. Από μια τρύπα είδα τα χόρτα. Δεν είχα τίποτα για φυλαχτό, μόνο τα μάτια μου, δυό πράσινες χλωρές κουφάλες. ΑΓΑΠΗ ΙΙ. Σε περπατώ όπως το σπίτι που γεννήθηκα. Μόνη, στη σκοτεινή μασχάλη του χειμώνα. Δος μου τα χείλη σου. Είσαι η μόνη ελευθερία που μπορώ να πω, η μόνη...

Ν' αναπνέουμε την ίδια αύρα. Ν' ατενίζουμε το ίδιο πέλαγο. Να σιωπούμε στον ίδιο τόνο...

[Δείγμα γραφής: Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΕΝΝΑ ΛΙΒΑΔΙΑ Σε ποθώ. Γίνεσαι αραιός. Περνώ ανάμεσά σου. Ποτίζω τις πρασιές σου. Σε μεγαλώνω. ΣΜΙΞΙΜΟ Εσύ ολόκλειστος κι εγώ μέσα σου αναπαύομαι. Ξαναγίνομαι έμβρυο. ΚΟΥΚΛΟΠΑΙΧΤΗΣ Κάτω απ' τη φούστα μου βάζεις το χέρι κι εγώ παίζω για σένα τον έρωτα. ]

Άνεμος που έφερε άξαφνα απροειδοποίητα άγνωστα μπουρίνια να σπάσει τ' ασφυκτικά όρια της ψυχής, ν' απελευθερώσει δύο θαρραλέους αετούς έναν από τη Δύση, έναν απ' την Ανατολή. Να βρει τον ομφαλό της Γης, να πάρει τον χρησμό, ν' αντικρίσει την πάλη του Εγώ με το Εσύ, να τα συμφιλιώσει στο Εμείς. Να ανακατασκευάσει το καράβι της ζωής...

Αγαπημένα μας παιδιά, Είθε τα ποιήματα αυτά Να σας γεμίσουν με χαρά, Απ' το γέλιο, τα μάγουλα να πάρουν χρώμα Κι ένα χαμόγελο να χαραχτεί σε κάθε στόμα. Κι είθε εξαιτίας τους να μη φοβηθείτε, Μήτε ν’ ανατριχιάσετε και μήτε να σκιαχτείτε... Κι αν αυτές οι αιματηρές ιστορίες για τρόμο κι αγωνία γίνουνε αιτίες, Ειλικρινά, ειλικρινά, συγγνώμη σας ζητούμε, Θέλαμε απλώς κάτι παραμυθάκια να σας πούμε. Τα σαρκοβόρα όνειρα, τα ξόρκια της μαγείας, Αποκυήματα είναι απλώς, μιας μαύρης φαντασίας. Και δεν υπάρχουν μάγισσες και ζώα ανθρωποφάγα. Οι κλόουν είναι φιλικοί. Τα...

Η "Θεογονία" του Ησιόδου είναι το μοναδικόν διασωθέν ιερόν αρχαίον κείμενον των Ελλήνων. Διότι ο Ησίοδος, καταληφθείς υπό της "ενθέου μανίας" των ποιητών, (Πλάτωνος "Ίων", 533 d-535 και "Φαίδρος", 245), εξυμνεί κατά σειράν διαδοχής τα αθάνατα γένη. Το στέρεον βάθρον των 1.022 στίχων της Θεογονίς προβάλλει την ψυχογονίαν των θεών και των τεράτων εις την ψυχολογίαν των θνητών. Από τα τέρατα του συλλογικού μας ασυνειδήτου εις την αρετήν της υπερσυνειδήσεως. Εκκίνησις το Χάος, η Γαία, ο εμβόλιμος Τάρταρος και ο "λυσιμελής" Έρως, κατάληξιν έχουν το θείον γένος του Διός/νου,...

... Λευκά κεριά μετεωρίζονται στο σκοτάδι ανάβοντας ουρανό ως τη ζωή μας κι ο άνθρωπος ξημερώνει άνθρωπος εξημερώνοντας το θάνατο μέσα του. Παιδική ηλικία ψιχαλίζει στη γη. ... αέρας σηκώνεται στις φωνές των αστεριών πέφτοντας συνέχεια ανοίξεις και η ψυχή ξεπαγιάζει ανθρώπινη ουσία. Είμαι χρώμα τόσο πολύ χρώμα μες στο θάνατο που μαζεύω από το χέρι του τις τελευταίες λέξεις των νεκρών και φτιάχνω φως