Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ψηλαφείς τα τοιχία. Γρατζουνάς σημάδια. Υπολογίζεις το κόστος κάθε συγκίνησης. Τεντώνεις την πετονιά. Ελέγχεις, αν σου υφαίνουν έξοδο. Στο χασμουρητό του θηρίου χάνεις τα λογιστικά. Τώρα, αργά. Θα γίνεις ήρωας εραστής δημόσιος κίνδυνος. Αιμορραγείς στον αφαλό. Θ' άφησες την Αριάδνη εγκαίρως. Στην αναλαμπή κραυγής έμπηξες μαχαίρι. «Σφάξε το κτήνος του Μίνωα», είπαν. Εξετελέσθη μάλλον το καθήκον. Τρέχεις πανικόβλητος σε φωτός πινελιά. Έλλειψη οξυγόνου και βαρύτητας. Δεν θα βάψεις και μαύρα τα πανιά σου. Μπαίνεις στο βαπόρι με τρύπα στην κοιλιά. Δεν το παίρνεις π...

Η "Ασυμφωνία τύπου ξι" είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της Βαρβάρας Χριστιά. Ποιήματα που συμπεριλαμβάνονται εδώ έχουν αποσπάσει βραβεία, επαίνους και διακρίσεις, έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές συλλογές και ανθολογίες και έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες.

TONNA GALEA Πόσα κοχύλια θα πρέπει άραγε να βάλουμε στο αυτί μας για να ακούσουμε ξανά τις θάλασσες που ζήσαμε; Για να γυρίσουμε πίσω στο Λιμνιώνα, στις Πετριές, στο Πύλι, στη Σελόντα; Πόσα κοχύλια χρειάζονται για να ακούσουμε ξανά τους ψίθυρους του Ζέφυρου, του Μαΐστρου, του Γραίγου; Πόσα κοχύλια, για να ξαναγυρίσουμε πίσω; Πόσα κοχύλια για να ξαναδούμε τη θάλασσα για πρώτη φορά;

Συνεχίζοντας (και μεταφέροντας) την πλούσια παραγωγή της ιαπωνικής επιγραμματικής ποίησης του τρίστιχου δεκαεπτασύλλαβου, στη σύγχρονη ελληνική δημιουργία ο Παναγιώτης Αργυρόπουλος με απλό τρόπο και λυτά εργαλεία-λέξεις καταφέρνει να αποδώσει τα δικά του συναισθήματα στην πρόσφατη ποιητική του συλλογή: "Μην κοιτάς πάνω/.Ό,τι κι αν πέσει θα 'ναι/ κάτι έκπτωτο. Ή Ένα πιστόλι/ βουτηγμένο στο μέλι/ για γλυκό τέλος".

΄Ενα εμπνευσμένο ποιητικό έργο για όσους αγαπούν τα αινίγματα και αναζητούν την λύση τους. Περιλαμβάνει τέσσερις ενότητες ποιημάτων: Α. Το Ρήγμα της Βροντής. Β. Το Σίγμα της Σιωπής. Γ. Το Στίγμα του Καημού. Δ. Το Σίγμα της Αστραπής. Μελετήστε το. Διότι η ποίηση δεν διαβάζεται... μελετάται!

Στα μύχια της ψυχής βλέπεις το παρελθόν και το τώρα. Παρελθόν σημαίνει καμωμένα πράγματα. Έτσι "αναγκάζεσαι" σε εξομολογήσεις λυτρωτικές, συναισθηματικές, ανομολόγητες. Ποιητικές ενφάσεις. Το τώρα, απλά, προδίδει το μέσα προσδιορίζοντας επιμελώς κρυμμένες γωνιές. Και στις δύο χρονικές καταστάσεις καταμαρτυρούνται αλήθειες. Και η αλήθεια είναι φως. Ένα φως ελπίδας που για να ξεχυθεί αναζητεί μια χαραμάδα. Μια χαραμάδα φτάνει! Γι' αυτό... "Άστο το φως"

ΑΣΤΙΚΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ Επιτέλους έγινα κλεινόν άστυ. Το στόμα μου χτίστηκε γέμισε σπίτια και το κορμί μου ισοπεδώθηκε χαράχτηκε από ανώνυμες λεωφόρους. Τώρα αυτοκίνητα με διασχίζουν κι οι σηματοδότες δεξιά κι αριστερά μου ανοιγοκλείνουν συνεχώς τα τρίχρωμα μάτια τους γνέφοντάς μου παραπλανητικά. Το κεφάλι μου μεταλλάχτηκε σ’ έναν ουδέτερο δέκτη κατευθυνόμενων μηνυμάτων και κουδουνίζει μονότονα. Ηλεκτροφόρα καλώδια τυλίγουν το πρόσωπό μου και μυτερές αντένες το τρυπάνε. Τα μάτια μου έγιναν τηλεοράσεις φριχτά θεάματα κλέβουν το φως μου. Θλιβερά νυχτερινά...

(Δείγμα γραφής:) Σε γαλάζιο συννεφάκι σκόνταψε ένα αγγελάκι Στη στιγμή χρυσόσκονη έπεσε στη γη Αυτό με χαρά κουνά τα φτερά και τραγουδεί μες στη σιωπή Συννεφάκια φιλά και με φόρα πετά χαρωπό, στο χρυσό ουρανό.

ΤΑΓΚΟ Χωρίς σκοτεινούς καβαλάρηδες απόψε ο ουρανός. Άρχισε να χρυσίζει η σκέψη σαν ώριμος ήλιος λίγο πριν καεί. Την ώρα που βγαίνουν σεργιάνι τα όνειρα σε μονόκλινες κάμαρες. Τι να πει κανείς για αγάπες πάνω σ’ ένα άορνο μαξιλάρι. Ποιό ταξίδεμα χρειάζεται το χρυσόμαλλο! Μα να! μια φτερωτή πράσινη που κοντοστέκεται στου νου τον φεγγίτη. Στριφογυρίζω μαζί της ένα ταγκό αέρινος νοιώθω. Κι αυτό το τριαντάφυλλο στα μαλλιά της αγγίζει τα χείλη της πένας μου. Μεγάλωσε νύχτα τις ώρες σου μην ξυπνήσω.