Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην παρούσα συλλογή ποιημάτων η Σίτσα Καραϊσκάκη παρομοιάζει τον ξεριζωμό του ελληνικού πληθυσμού από το σύμπλεγμα των Μοσχονήσων με τον μύθο της χαμένης Ατλαντίδας. "Για κείνα τα νησιά που ως Ατλαντίδες χάθηκαν" μας λέει σε ένα στίχο της. Το ποίημα "Νησί που πλέεις μακρυά" αναφέρεται στην πατρίδα της ποιήτριας, το Μοσχονήσι. Το ποίημα με τίτλο "Νησιοτοπούλα" είναι γραμμένο για το νησί "Νησοπούλα" του συμπλέγματος των Μοσχονήσων. Περιέχεται επίσης ένα ποίημα με τίτλο "Εκατόνησα", δηλαδή αναφέρεται στα Μοσχονήσια με το αρχαίο τους όνομα και την καταγωγή του ονόματός τους απ...

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΟΡΕΩΝ Έχει τα θεμέλιά του αγκυρωμένα στη θάλασσα ο με τις γοτθικές κορυφές, ο πελεκημένος από θεία τσεκούρια, ο γεραρός και τραχύς που συρρικνώνει τα φρύδια και παρευθύς εκπορεύονται συστοιχίες κεραυνών, ομοβροντίες πελέκια. Κρύσταλλα αιωρούνται από τα γένια του και στη γούνα του τρεμουλιάζουν χωριά. Των Βαλκανίων ο γίγαντας, ο μόλις ορατός πίσω από της ομίχλης τα πέπλα, ο περιβεβλημένος τον αυτοκρατορικό μανδύα, ο νιφόεις και όμως πυρίπνοος.

Για σένα δέκα θάνατοι και τεσσαράκοντα ζωές μαστιγωμένες. Για σένα βάναυσα σκυλιά και τα γυμνά τους δόντια. Για σένα άγριοι κι αρχαίοι πυρετοί και ύδατα π' απέχουν απ΄τη γλώσσα. Για σε τα όμορφα χωριά ερειπωμένα.

Δεν περίμενα Ο τρελός να ποιεί Ο κουφός να αφουγκράζεται Και η ανία να δημιουργεί. Δεν περίμενα Ο φονιάς να κλαίει Ο τυφλός να δείχνει Και εγώ να αντέχω.

Όταν ανοίγει αυτή η κλειστή κάψουλα των αισθητηρίων, τελικά αποκαλύπτονται όλα, όταν τα ακροδάκτυλα ανατινάζονται στα πληκτρολόγια αρκεί ένα άγγιγμα, ένα χάδι, για να νιώσεις, να θυμηθείς... "Θα σ’ ανταλλάξω με πολύχρωμα κοχύλια τυφλές νεράιδες θα αγαπήσω αν το θες". Στίχοι, στίχοι, στίχοι, άλλοι μελοποιημένοι και άλλοι να ονειρεύονται συνέχεια την μουσική τους, ένας στροβιλισμός ερωτισμού, σε ένα trip αισθαντικότητας και λαγνείας... "Όνειρο είδα ότι γλιστρούσαμε στον πάγο μαζί".

Το έβδομο βιβλίο του Γιάννη Αντιόχου αποτελεί ένα σημείο τομής στην κατακτημένη του γλώσσα. Μία σωματική σύνθεση στην οποία ο ποιητικός χρόνος αναδιπλώνεται εξαφανίζοντας το ποιητικό υποκείμενο. Πρόκειται για έργο μετάβασης σε ένα άλλο πλαίσιο σύνθεσης ύστερα από το τελευταίο του έργο, "Διάλυσις" (2017). Το βιβλίο "Αυτός, ο κάτω ουρανός" είναι η εξόδιος ακολουθία τού άνευ χρόνου, ταυτότητας, υπόστασης Προσώπου εξ ονόματος του οποίου κατατέθηκαν τα πιο πρόσφατα έργα του ποιητή, μια ζωή εν τάφω μαινόμενη από ελευθερία απέναντι σε κάθε συνειδητή θέαση κάθε κόσμου. Η ανάληψ...

Στην "Αυτοπροσωπογραφία του λευκού", ο Χάρης Βλαβιανός -επτά χρόνια μετά την τελευταία του ποιητική κατάθεση- επανέρχεται, με βλέμμα ανανεωμένο, σε γνώριμους τόπους της ποίησής του, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο ωστόσο το πεδίο των στοχαστικών και γλωσσικών του αναζητήσεων. Ο απωλεσθείς παράδεισος του οριστικά χαμένου αλλά εξακολουθητικά αναζητούμενου νοήματος, η επισφάλεια των λέξεων ενώπιον του τραύματος του παρελθόντος, αλλά και η αδυναμία επικοινωνίας στις καθημερινές επαφές, η διακειμενικότητα ως καταστατική συνθήκη της ποιητικής γραφής, ο ποιητής ως κρίκος μιας μακρά...

Η "Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό κάτοπτρο" -η "Έρημη χώρα της μεταμοντέρνας αμερικανικής ποίησης", όπως χαρακτηριστικά την αποκαλεί ο κριτικός Harold Bloom- είναι η πιο ολοκληρωμένη και σημαντική, αν και αμφιλεγόμενη, ποιητική σύνθεση του John Ashbery. Όταν εκδόθηκε το 1975 απέσπασε ταυτόχρονα το Βραβείο Pulitzer, το πολύ σημαντικό National Book Award και το έγκυρο National Book Critics' Circle Award. [...] O Τζων Άσμπερυ (1927- ) θεωρείται ο σημαντικότερος εν ζωή αμερικανός ποιητής.