Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εάν η ποίηση είναι μια πραγματικότητα μέσα και πέρα από την πραγματικότητα της ζωής, τότε ο κυνηγός της πρέπει να ψάχνει παντού. Μέσα στην ψυχή του κι έξω απ' αυτήν, σ' όλους τους ορίζοντες, σ' όλες τις θάλασσες, σε όλα τα πρόσωπα και τις πράξεις που ονειρεύτηκε. Πρέπει να φωτίσει όλο το σκοτάδι της μνήμης του, να ξαναπλάσει απ' την αρχή τον πηλό. Αν επιτύχει κάτι απ' αυτά, θα μπορέσει ίσως να πλησιάσει το βαρύτιμο «θήραμα» κι αν η όρασή του έχει διαίσθηση, θα το αντικρίσει ζωντανό.

Το νέο βιβλίο της Βικτώριας Θεοδώρου, ποιήτριας της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, παρουσιάζεται με τον διφορούμενο τίτλο "Ευνοημένοι". Ποιοί να 'ναι οι ευνοημένοι κατά την ποιήτρια, η οποία σε όλα της σχεδόν τα έργα καταγίνεται με "των ανθρώπων τα βάσανα" και το δέος της ψυχής μπροστά στο χρόνο; Υπάρχει ειρωνεία και προσπάθεια εξευμενισμού της μοίρας, είναι ευχή, είναι εξορκισμός; Ευνοημένοι είναι όσοι αναδύθηκαν από το σκοτάδι της ανυπαρξίας προς το φως, όσοι έζησαν και ζουν κάτω από τον ήλιο και δοκίμασαν τον καρπό της ζωής, που όλα τα περιέχει. Ευνοημένοι είναι όσοι διέ...

Στον τόμο αυτό περιλαμβάνεται η ποιητική ενότητα Σπουδή Θανάτου, που γράφτηκε το 1932, καθώς και μία επιλογή από προγενέστερα και μεταγενέστερα ποιήματα του Ουνγκαρέττι, όπου μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία του από τις πρώτες ποιητικές καταθέσεις ως την ώριμη φάση της πνευματικής δημιουργίας του.

[...] Η Μαρία Πολυδούρη έπαιξε με το θάνατο. Τον συναντούσε σχεδόν σε κάθε στίχο, σε κάθε στροφή... Πάντα κατόρθωνε να τον ξεπερνά. Της άρεσε να λυπάται... Της άρεσε, όμως, και να αγαπά. Γράφει στο ημερολόγιό της: "Τι ειρωνεία! Να μιλούν για την αγάπη, άνθρωποι που δεν τη γνωρίζουν και να σιωπούν εντελώς 'κείνοι που νιώθουν την ψυχή τους να πνίγεται σε κάθε πόντο της...". Και λίγες μέρες αργότερα: "Μου εδόθη η ευκαιρία σήμερα να εκφράσω έτσι, με ζωντανά λόγια, τη μυστική αγάπη που φωλιάζει μέσα μου...". [...] (Από τον πρόλογο του Γιάννη Μ. Τζιμούρτα)