Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μικρές και μεγάλες διαδρομές, ανάμεσα σε ηλιοτρόπια και υψικαμίνους. Μια βδομάδα του Ιούλη, αναδρομή μιας τυπικής ζωής, ζωής μικρής όταν τη βλέπεις από απόσταση, ζωής μεγάλης γιατί χωράει το εύρος μιας ψυχής. Κι ο αντίλαλος... "Είμαι ο ένας μέσα στον χρόνο. Είμαι η απόδειξη της ανυπαρξίας του χρόνου. Γιατί εγώ είμαι που νικώ τον χρόνο κάθε φορά που σε κοιτώ βαθιά στα μάτια. Γιατί πάντα θα έρχομαι και θα σε κοιτώ βαθιά στα μάτια".

Το βιβλίο "Γιώργος Σεφέρης, Μικρά ταξίδια σε μεγάλη θάλασσα [Τρία μελετήματα]" αποτελεί μία νέα κριτική και αναζωογονητική ματιά στο ενδελεχώς μελετημένο και πλούσιο έργο του Γιώργου Σεφέρη. Ο Δημήτρης Παπαράλλης επικεντρώνεται στον φιλοσοφικό στοχασμό και τις ημερολογιακές εγγραφές του Έλληνα Νομπελίστα και δοκιμάζει να προσφέρει στον αναγνώστη "Τρεις νέες μελέτες για την ποίηση και την ποιητική του Γιώργου Σεφέρη": Η πρώτη, για τον φιλοσοφικό στοχασμό και τον αισθητοποιημένο λόγο στην ποίησή του. Ήτοι, για τη σκέψη που εμβαθύνει σε νοήματα, έννοιες, θέματα που η προσέγγι...

Για έβδομη συνεχόμενη χρονιά το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Δημιουργική Γραφή" του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και το 3ο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Θεσσαλονίκης, το οποίο λειτουργεί στο Κατάστημα Κράτησης Διαβατών Θεσσαλονίκης, συνεργάστηκαν με εξαιρετικό τρόπο και έδωσαν την ευκαιρία σε ανθρώπους που βιώνουν τον εγκλεισμό να γράψουν, να δημιουργήσουν, να ονειρευτούν. Παρότι έγκλειστοι στο περιβάλλον της φυλακής, οι συμμετέχοντες είδαν τα εργαστήρια ως μια ευκαιρία να αποκτήσουν την ταυτότητα του "συγγραφέα" αντί του "κρατουμένου". Το αποτέλεσμα της πορείας...

Με το βιβλίο αυτό που αρχικά γράφτηκε και παρουσιάστηκε ως θεατρικό αναλόγιο, ο Ευριπίδης Γαραντούδης απευθύνεται στον Γιώργο Σεφέρη, για να του υπενθυμίσει το ποίημά του "Με τον τρόπο του Γ.Σ." (1936) και ιδίως τον περίφημο στίχο του "Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" και να τον πληροφορήσει για την τύχη τους, ύστερα από τον θάνατο του ποιητή. Μέσα από τον "διά-λογο" με παρέμβλητα στην αφήγηση σεφερικά κείμενα, καθώς και ποιήματα και κείμενα άλλων συγγραφέων, ο αφηγητής αναλογίζεται τη σύνδεση του στίχου με το διαχρονικό βίωμα των Ελλήνων ποιητών για τον τόπο τους...

Ποιον θεωρούν οι Γερμανοί ως τον σημαντικότερο ποιητή τους για τον 20όν αιώνα; Μήπως τον Μπρεχτ, τον Ρίλκε ή τον Τσελάν; Όχι, τον Γκόττφρηντ Μπεν ψήφισαν πρώτο, με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο, σε έρευνα που συμμετείχαν οι πιο γνωστοί ποιητές και κριτικοί της Γερμανίας. Με χαρά σας παρουσιάζουμε την πρώτη ανθολογία ποιημάτων του Γκόττφρηντ Μπεν στα ελληνικά, σε εξαιρετική μετάφραση, εισαγωγή και επίμετρο του Κώστα Κουτσουρέλη. Πρωταγωνιστής του εξπρεσσιονιστικού κινήματος, φυσιογνωμία μαγνητική για τους συγχρόνους του αλλά και άνθρωπος πολωτικός και αμφιλεγόμενος,...

Το νέο, ποιητικό αυτή τη φορά, βιβλίο της πολυγραφότατης Αγγελίνας Ρωμανού, ήρθε για να ταράξει τα θολά νερά του ποιητικού χώρου. Με σφικτή, κυκλογυριστη γραφή, δίνει στις λέξεις και τις έννοιες βήματα χορού που ζωγραφίζουν στο χαρτί εικόνες φωτεινές και πολύχρωμες γεμάτες με νοσταλγικό ερωτισμό και απροκάλυπτη ηδυπάθεια. Η ΣΚΥΛΑ ΜΟΥ Μπήκε σαν την Αντίπαρο ψηλή, γυρτή, για μάτι ένα περίστροφο, έτοιμη να πει "Πυροβολείστε με" μα ένα έτσι έκανε και σήκωσε η φούστα της μυριάδες αγριολούλουδα τόσα, που κι η ίδια απόρησε πού κρύβονταν ο κήπος -αυτός ο αντιπερισπα...

Ένα από τα πιο αγαπημένα δημοτικά τραγούδια εξεικονίζει με τρόπο συναρπαστικό το ταχύτατο ταξίδι του φιλιού, του κόκκινου φιλιού, από τα χείλη που σμίγουν στην πλάση που φιλοξενεί τους ερωτευμένους και πανηγυρίζει μαζί τους: Κόκκιν’ αχείλι εφίλησα κι έβαψε το δικό μου, / και στο μαντίλι το ’συρα κι έβαψε το μαντίλι, / και στο ποτάμι το ’πλυνα κι έβαψε το ποτάμι, / κι έβαψε η άκρη του γιαλού κι η μέση του πελάγου. / Κατέβη ο αιτός να πιεί νερό κι έβαψε τα φτερά του, / κι έβαψε ο ήλιος ο μισός και το φεγγάρι ακέριο. Οι έξι στίχοι, που διασώθηκαν σε ποικίλες παραλλαγές, έχο...

Είκοσι εννέα συν ένας τελεστές των πινελιών. Τα ονόμασαν "μαθηματικά" οι παλιοί. Προφανώς γιατί μαθαίνανε από την ενασχόληση με αυτά. Γνώριζαν το περιβάλλον γύρω τους και έκαναν προβλέψεις για τον κόσμο μακριά τους. Η δύναμη της διαχείρισης των αριθμών, ακόμη και αυτού, του χωρίς πραγματική υπόσταση, του μηδενός, ήταν ισχύς απέναντι στους άλλους - εχθρούς ή μη. Η μέτρηση των αποστάσεων, του συνόλου, της ενέργειας. Του χρόνου... Έχουμε ως όπλο μας το λόγο. Μόνο φθόγγους... Αριθμούς, γράμματα, πόνος, λύπη, αγάπη. Μουσικές-κανονιές από τα βάθη του λάρυγγα - ένα από τα εργαλε...

Η παρούσα ποιητική συλλογή, έχει ως επίκεντρο την Κρήτη. Κάθε στίχος του ποιητή μοσχοβολάει από τον αέρα της κρητικής υπαίθρου, κι από τη θάλασσα που την περιβάλλει. Συνάμα εμπνέεται από την ιστορία αυτού του μοναδικού τόπου, που γέννησε Θεούς και γαλούχησε ήρωες. Ένα βιβλίο-φόρος τιμής του ποιητή στην ιδιαίτερη πατρίδα του, που ο νόστος της ξενιτιάς μεγέθυνε στην ψυχή του τις χάρες και της ομορφιές της. Που η επιστροφή του σε αυτή, δεν μείωσε στο ελάχιστο αυτή την αγάπη. Ώσπου η αγάπη μετουσιώθηκε σιγά σιγά, με τα χρόνια, σε ποίηση. Με όχημα αυτά το βιβλίο, ο ποιητής...

Η ποιητική συλλογή του Θοδωρή Πανάγου, είναι μία επιλογή έργων του, τα οποία γράφτηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και με διάφορες αφορμές. Καλύπτει την περίοδο από το 2005 έως το 2017, με βασικούς σταθμούς το 2009, 2013, 2015 και 2017. Μέσα από τις σελίδες των "Ποιημάτων" του Θοδωρή Πανάγου, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τις αλλαγές και τις προσαρμογές του δημιουργού ως προς το ύφος. Συνάμα, γίνεται μάρτυρας της διαδικασίας ωρίμανσης και εξέλιξης του ποιητής. Βλέπει τους δρόμους της αναζήτησης και τα ζητήματα που τον απασχολούν σε όλη αυτή την...

Το "Σπίτι των παλιών πραγμάτων" είναι μία διαδρομή σε τόπους, καταστάσεις, αισθήματα, παρέα με ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας, αφήνοντας όμως βαθιά και ανεξίτηλα ίχνη στο πέρασμά τους. Ποιήματα και πεζά που περνάνε από το ένα ύφος στο άλλο, με γλώσσα άλλοτε λόγια κι άλλοτε δημώδη, τα έργα αυτά καλύπτουν μία μεγάλη χρονική περίοδο που ξεκινάει από τον προηγούμενο αιώνα και φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Ο άντρας και η γυναίκα, η ζωή και ο θάνατος, ο έρωτας και η απώλεια, η μνήμη και η λήθη, συνθέτουν τον καμβά της θεματικής εστίασης του Δημήτρη Β. Τρι...

Διαβάζοντας την ποίηση της Κατερίνας νιώθει κανείς ένα γλυκό συναίσθημα ευτυχίας και αισιοδοξίας. Το ίδιο συναίσθημα που νιώθεις όταν η Κατερίνα τραγουδά μια ωραία άρια από όπερα ή μια ρομαντική μπαλάντα. Το πάθος ίδιο· η αγάπη για τη ζωή και τον άνθρωπο διάχυτα και στα δύο. Η Κατερίνα δίνει τον εαυτό και το είναι της γι' αυτά που αγαπά. Ο Stefan Anton George, γερμανός ποιητής του 19ου και 20ού αιώνα, μιλώντας για την αξία της ποίησης είπε μεταξύ άλλων: "Κάθε ποίημα που φέρει μαυρίλα χωρίς καμιά φωτεινή λάμψη, είναι πλαστό. Πιο πολύ συγκινεί εκείνη η τέχνη που μέσα της...

Δίνεις έναν αφορισμό όπως δίνεις ένα χαστούκι Εμίλ Μιχάι Σιοράν Η γοητεία του αφορισμού ως είδος εστιάζεται στη δυναμική του: είναι σύντομος ως κειμενική φράση, περιέχει ισχυρά νοήματα, δημιουργεί σκέψη και πλάθει έντονες εικόνες. Απομνημονεύεται εύκολα μάλλον, όπως οι μεταφορές, τα αποφθέγματα, οι παροιμίες και τα επιγράμματα. Δεν είναι τίποτε από αυτά όμως· ο αφορισμός επιδιώκει την αναγνωστική επίδραση· περιέχει εκφραστική συμπύκνωση, σαφή νοηματοδότηση και ακαριαία στόχευση από τον συγγραφέα· συνδυάζει τον λυρισμό και τον στοχασμό· επικουρικά λειτουργεί υπέρ της α...

Η επιστροφή της εμπειρίας μέσω της ίδιας της απαξίωσης της γλώσσας, στην προκειμένη περίπτωση της λογοτεχνικής-ποιητικής γλώσσας. Με αυτό τον τρόπο, μέσα από τον ίδιο της τον εαυτό, αναγκάζεται η γραφή να προχωρήσει σε μια ουσιαστική ρήξη με την τέχνη της αναπαράστασης θέτοντας το λογοτεχνικό υποκείμενο απέναντι από το κενό της ύπαρξης, μόνο του απέναντι στην προσπάθεια έκλυσης του απωθημένου-ακατέργαστου μέρους του που βρίσκεται εκεί πριν την ίδια την ύπαρξη του δομημένο ως γλώσσα που πάντα του διαφεύγει. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνει η σκέψη να ξεφεύγει από τα στεγανά της...

Ο ΤΖΙΟΡΤΖΙΟ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ ΣΤΟ ΒΟΛΟ Γύριζε στην πόλη σκεφτικός μετά από τόσα χρόνια άγνωστος στους κλειστούς αρχαίους δρόμους χορτασμένος εξορίες ξενητιές και δόξα Ρώτησε για το σπίτι του έψαξε απελπισμένα το κλειδί στο σπασμένο βυθό της γλάστρας άλλωστε κι οι φίλοι του έχουν σχεδόν χαθεί Μπήκε αργά στο καφενείο ζήτησε αψέντι και πικρό καφέ βούτηξε τα μυστικά πινέλα του στα σκοτεινά χρώματα που καίγαν το κεφάλι Κι εκεί κατά το σούρουπο στις βραδινές ερειπωμένες ράγες χαμένων τρένων αποχωρισμού τον άγγιξε ανάλαφρα η ταραχή μιας ανυποψίαστης αγάπης

Αν είχα γεννηθεί μεγάλη θα έβγαινα από το μαιευτήριο θα ναύλωνα ένα ταξί να με έκανε ένα γύρω στην πόλη. Θα μπλέκαμε στην κίνηση θα έβλεπα τον κόσμο να περνάει βιαστικά το φανάρι τους άστεγους τις τράπεζες τ' αυτοκίνητα και τα σχολεία τα νοσοκομεία και τα μαγαζιά. Αν είχα γεννηθεί μεγάλη ο οδηγός θα μου είχε διηγηθεί μια ιστορία μ' ένα κλειδί ένα φορτίο κι έναν χαφιέ. Αν είχα γεννηθεί μεγάλη θα έμπαινα σε ένα μπαρ και θα 'πινα με τους θαμώνες. Αν είχα γεννηθεί μεγάλη δεν θα φοβόμουν να γυρίσω σπίτι ό,τι ώρα μου κάπνιζε. Στην πόρτα δεν θα περίμενε...

Ο ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ αφού αγαπάς μια γυναίκα από χαρτί είσαι κι εσύ ένας χάρτινος άνθρωπος Δε πα να τρέχουνε τα αστέρια· εδώ κάτω, μασήσαμε πολλά σπασμένα πιο μέσα από το στόμα που λέγονται χρόνια ή αναμνήσεις που βράζουν στον πυρετό: παρανάλωμα είναι εκείνες οι μέρες που σε θυμάμαι κουβαλάω στην τσέπη ένα χαμόγελο μάλλινο περασμένης πρωτομαγιάς, είναι που δεν καταλαβαίνω τίποτα κι όλο λέω θα σε ξ...

ας στέλνω μια τελευταία αναφορά απ' το πεδίο. Λαμβάνοντας υπόψη την ενεργητική συμμετοχή στα γεγονότα, ας μου επιτραπεί ένας τόνος ελαφρώς προσωπικός, γιατ' ήταν οι διαδικασίες σκληρές, σαν να ριζώνουν δέντρα μες στο στήθος σου, σαν να περνάς το δάχτυλο πάνω στη σκουριασμένη λαμαρίνα. Όπως και να 'χει, δεν ξεπέρασα τα όρια, υπέγραψα δηλώσεις, κατέθεσα τ' απαραίτητα έγγραφα, έμαθα να κρατάω το σύρμα με κομψότητα, σαν να κρατάω κρυστάλλινο ποτήρι. Όπως τα συμφωνήσαμε απ' την αρχή, παρέδωσα τους κεραυνούς μου. Και βεβαιώνω: δεν σήκωσα τα μάτια μου ποτέ στον ουρανό....

Η συλλογή "Φωτογραφικά γυμνάσματα", όπως άλλωστε υπονοεί και ο τίτλος της, αποτελεί μια σειρά από στιγμιότυπα της καθημερινότητας, τα οποία αποτυπώνει με φωτογραφική διάκριση ο δημιουργός, μετουσιώνοντας τις εικόνες σε ποιητικό λόγο. Ο Βαγγέλης Δρόσος στέκεται μπροστά στα θέματά του -με την όποια αποστασιοποίηση του εικονολήπτη- και χρησιμοποιεί τα εκφραστικά του μέσα ως φωτογραφικό φακό, για να καταγράψει με το δικό του βλέμμα οτιδήποτε ερεθίζει το δημιουργικό του αισθητήριο, γύρω του κι εντός του. Μέσα από την παρατήρηση των διαφορετικών εκφάνσεων της ανθρώπινης δραστηριό...

Φως και σκοτάδι, ακροβάτες πάνω στη ρωγμή της ύπαρξης. Φως προβάλλει απ’ τις χαραμάδες των σκιών, και καθώς αγγίζει με τις φτερούγες του την πλάση, χαρίζει πνοή, γεμίζει τον αέρα με χρώματα ιδανικά, γνώριμα. Σκοτάδι απλώνει μαύρο μελάνι πάνω στο λευκό κρίνο της ανάσας. Μία ποιητική συλλογή για τα συναισθήματα που γεννήθηκαν σε σκόρπιες, υπαρκτές στιγμές του χωροχρόνου, μες στην καρδιά κάποιων, ωρίμασαν στην ψυχή τους και κυρίευσαν το νου τους. Μια συλλογή που διεισδύει στ’ Άδυτα της καρδιάς δίνοντας σάρκα κι οστά στα συναισθήματα.