Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, ανάσκελα, διαβάζω (χαλαρώνω) (σε μια πνευματική πειθαρχία). Ο σταυρός είναι κάτι το οδυνηρό. Όπως έχω παρατηρήσει, αψίδες σχηματίζονται μπροστά μου ψηλές αψίδες από γέφυρες. Τώρα γιατί το σκέφτομαι αυτό; - Στον σταυρό μου δίνω την ανάσα μου... Έχουμε μια όχθη από κάτω μας... Νερό... Υποψία Ποίησης

Ανθολογούνται οι: Charlotte Warsen (Σαρλότ Βάρζεν), Levin Westermann (Λέβιν Βέστερμαν), Maren Kames (Μάρεν Κάμες), Anja Kampmann (Άνια Κάμπμαν), Georg Less (Γκέοργκ Λες), Kathrin Bach (Κάτριν Μπαχ), Sonja vom Brocke (Σόνια φομ Μπρόκε), Lara Ruter (Λάρα Ρίτερ), Christoph Georg Rohrbach (Κρίστοφ Γκέοργκ Ρόρμπαχ), Tobias Roth (Τομπίας Ροτ), Jan Skudlarek (Γιαν Σκουντλάρεκ)

Ανθολογούνται οι: Emma Kausc (Έμμα Κάουστς), Zuzana Lazarova (Ζουζάνα Λαζάροβα), Ondrej Macl (Όντρεϊ Ματσλ), Bernardeta Babakova (Μπερναντέτα Μπαμπάκοβα), Natalie Paterova (Νατάλιε Πατέροβα), Martin Poch (Μάρτιν Ποχ), Jan Skrob (Γιαν Σκρομπ), Tomas Cada (Τόμας Τσάντα), Marie Feryna (Μάριε Φέρινα), Ondrej Hanus (Όντρεϊ Χανούς)

ΑΝΑΚΛΗΣΗ - ΜΙΑ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΟΝΕΙΡΟΥ Καταπιεσμένα υποκείμενα σε στάση ύπνου. Εδώ βλέπουμε τη συγκίνηση. Οι στήμονες, ο ύπερος τα κουρέλια απ’ το βάθεμα των δακτύλων μας σκοτεινές διαφάνειες από αλλοτινούς καιρούς που χάθηκαν και δείχνουν δυο τελευταία σου φιλιά. Ξύπνησα ευτυχισμένη από τούτο τ’ όνειρο αγάπη μου.

Οι άνθρωποι είναι αυτοί Που μας κουράζουν Γιατί αν δεν υπήρχαν Οι άνθρωποι Δεν θα ξεσπούσαν Οι θύελλες... Και εμείς Τόσο άξαφνα φίλτατέ μου Πιαστήκαμε στους πόνους Τόσο Άξαφνα....

Τα ποιήματα της συλλογής "Δια βραχέων" εμπεριέχουν καίρια ανθρωπιστικά, κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα, όλα με βαθύτατη ιστορική γνώση και φιλοσοφική προπαιδεία, που θα τη χαρακτήριζα Γνωστική ποίηση, με στοχαστική διάθεση και κριτική αποτίμηση πράξεων, με μια λεπτή αλλά ψύχραιμη αντιμετώπιση καταστάσεων και γεγονότων. Δ. Κ.

Cavafy’s soul is barely contained by the dam of reason. It escapes in spurts of ink. Urgency, despair, enormous guilt and anger. A tortured man seeking oblivion from himself. Time and society are his jailors. Secretly written words his only escape. A rose blooms. Petals upon petals unfold, and one a waits the time when there are no more. But there is no taking your eyes from the process. It is like peeking through a hole in the wall, watching a man undress his soul.

Ένα μαγικό ταξίδι έρωτα, συντροφικότητας και αγάπης, που μας δείχνει ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο.

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ Μετά τη μάχη Το εμβατήριο Έφτασαν ελάχιστοι Μα ζωντανοί Ορεξάτοι Κομβιομένοι και γυαλισμένοι Όσοι χωλαίναν Το έκρυβαν Και όσοι πονούσαν Σωπαίναν Έτσι είναι οι φίλοι

ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ Θα μπορούσαν να είναι το κράνος μου για τις πτώσεις, τα ατυχήματα. Δίχτυ ασφαλείας για τις συμφορές. Θα μπορούσαν να είναι το μαγικό μου φίλτρο για όσους πόθησα. Αλλά δεν πόθησα. Έτσι όπως με τυλίγουν, μου προξενούν απέχθεια· αδύνατον να ποθήσω οτιδήποτε. Ποτέ δεν τα τιθάσευσα. Μ’ έκαναν πάντα να ντρέπομαι για το θράσος τους. Αγριεύουν στον άνεμο, μα πιο πολύ στο μαξιλάρι. Σκέπασαν με μαύρο πέπλο την εφηβεία μου. Σκέπασαν τη νιότη μου, έτσι όπως γίνονταν βελόνες μπροστά στον καθρέφτη. Σιδερένια βέλη, έτοιμα να τον σπάσουν. Τώρα είναι κλω...