Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από τη σταύρωση στην Ανάσταση ο κάθε άνθρωπος μέσα στην ψυχή του βιώνει μία σταύρωση, μία θλίψη όχι προσωπική μόνο, αλλά υπαρξιακή. Η σταύρωση δεν αφορά πάντα την προδοσία από έναν Ιούδα, αλλά μία εσωτερική μνήμη που εσωκλείει την αρχή και το τέλος μιας ιστορίας αγάπης, την επαναληπτική διαδικασία του ανθρώπινου πόνου ανά τους αιώνες, το τέλος πριν την Ανάσταση. Η "Τρυφερότης" είναι η εξομολογητική εξιστόρηση ποιημάτων των 30 πρώτων χρόνων της ζωής της συγγραφέως Ευαγγελίας Βασιλείου. Χρειάστηκαν 10 χρόνια ώστε να ολοκληρωθεί η πρώτη και ίσως μόνη-σύμφωνα με τη συγγραφέα-...

Οι "Καταβολάδες" είναι η σερπαντίνα του ταξιδιού µιας µικρής προσωπικής οδύσσειας. Ο τίτλος, υπαινισσόµενος τον πολλαπλασιασµό, την παραγωγή και την µετάλλαξη πετάει ελεύθερος στις φαντασιώσεις των στίχων που συγκροτούν µια ενότητα δέντρου. Η διαδοχή των όντων στον αέναο κύκλο της ποίησης αντικαθιστούν το ένα το άλλο, αλλάζουν χέρια και περνούν µέσα από τον έναν στίχο στον άλλο χαρίζοντας στιγµές και χαράζοντας έναν ποιητικό κύκλο καταδικασµένο να µιµείται ανεπιτυχώς. Ένας ατελής ήλιος. Μια ανολοκλήρωτη θεµελίωση στο εµπειρικό συµβάν µε υπερβατολογικές ανησυχίες. Το πέρασµα...

Δεν έχω κάποιο χαρτί ή πτυχίο που να πιστοποιεί τις σπουδές μου αλλά σας διαβεβαιώ ό, τι είναι σημαντικές αν και κάπως ασυνήθιστες. Εκπαιδεύτηκα από μικρός να διακρίνω και να διεισδύω στις υπόγειες στρώσεις των κρυμμένων εαυτών των άλλων και η μεγαλύτερη μου δασκάλα σε αυτό, άθελα της ήταν η διπολική μητέρα μου. Από τον πατέρα μου έμαθα να σιχαίνομαι την μεσοβέζικη ελαφρότητα των εκπτώσεων και είχα πάντα ένα θεματάκι με την άνιση κατανομή δικαιοσύνης. Από νωρίς συστήθηκα με αυτό που αργότερα θα μάθαινα ό,τι ονομάζεται " ψυχολογική κακοποίηση " γεγονός που με ανάγκαζε να φτι...

Είναι μέθη και μέθεξη. Έκσταση και έξαψη. Μετουσίωση του ανθρώπινου σε θείο. Καυτός σαν ήλιος, ψυχρός σαν ατσάλι. Ένας μακρύς και άγονος δρόμος προς την ελπίδα του ανεκπλήρωτου Μετουσίωση του ανθρώπινου σε θείο Καυτός σαν ήλιος, ψυχρός σαν ατσάλι. Ένας χορός αισθήσεων που χρωματίζει άλλοτε με κόκκινο κι άλλοτε με γκρίζο τον ουρανό σου. Μία απαστράπτουσα στιγμή σύζευξης δύο σωμάτων σε μία καρδιά, μία ανάσα, μία ζωή. Έρωτας, η έκτη Αίσθησις!

Χείμαρρος οι σκέψεις ξεχυθήκανε πάνω σε χαρτιά ξέσπασαν όσα η καρδιά κρατούσε καλά κρυμμένα μέσα σ’ ένα σεντούκι του μυαλού καταχωνιασμένα. Η πλάση όλη γέμισε απ’ άκρη σ’ άκρη σκοτεινιά βγήκαν μέσα στη νύχτα οι λύκοι κι ουρλιάζουν σα να νοιώθουν κι αυτοί οι σκέψεις πως φωλιάζουν. Κι όλο τρέχει το μελάνι πάνω στο χαρτί σα να κάνει παρέα στης ψυχής το δάκρυ. Κι εκρήγνυνται σαν ηφαίστειο και ξεσπούν και ψάχνουν τα λόγια διέξοδο να βρουν.

Ξαναγεννημένη από την αρχή Θα κάνω άλμα και θα βρεθώ στον ορίζοντα μιας μπαρουτοκαπνισμένης πόλης Κι ανάμεσα στα φουγάρα θα βρω τη ρωγμή σου, ήλιε αθάνατε Και θα κυλήσω στη βροχερή λάσπη της ομίχλης Εκεί θα σε ξαναρωτήσω: "Ήσουν εσύ ή ήταν μια αντανάκλαση στη λίμνη, που έβλεπα Κι αντί για τουλίπα ήσουνα σταυρός που κουβαλάω χρόνια Μην ξέροντας γιατί κληρώθηκα απ' τη μοίρα Να γράφω στίχους στον ίσκιο του;''

"Σκέψεις αυτοτελείς, ασύγχρονες, ολοκληρωμένες και μη, συναισθηματικές ή σκληρές, λογικές και παράλογες, πολυσήμαντες οπωσδήποτε και πάντα, λύσεις πολλές και μη αναμενόμενες, φυσικές ή μεταφυσικές, ιδεαλιστικές και υλιστικές, προοδευτικές και συντηρητικές, σκωπτικές και δηκτικές, ανέμελες και αφελείς, επιτηδευμένες και ανεπιτήδευτες [...]. Αποτιθέμενες στη Συλλογή, έτσι, όπως στη ζωή, στη φύση. Χαοτικές και αλλοπρόσαλλες. Να 'χουμε το δικαίωμα να λέμε: Τακτοποιούνται γαμώτο, δε μπορεί να είναι τόσο χάος! Δικαίωμα στη δόμηση, μέχρι και στα όνειρα!".

Στο βιβλίο αναπτύσσονται με έμμετρο τρόπο ενδιαφέροντα θέματα σχετικά με την καρδιά. Περιλαμβάνονται 130 ποιήματα στα οποία μπορεί να βρει κανείς απαντήσεις περιληπτικά και με εκλαϊκευμένο τρόπο για καρδιολογικά θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Τα ποιήματα με ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο καθιστούν κατανοητές ακόμα και δύσκολες έννοιες. Αφορούν στην ανατομία και φυσιολογία της καρδιάς, στις διαγνωστικές εργαστηριακές εξετάσεις, στις κυριότερες καρδιοπάθειες και στην πρόληψή τους. Οι καρδιοπαθείς, αλλά και όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν με τον απλουστευμένο α...

Η παρούσα συλλογή αποτελείται από εξήντα εννέα (69) ποιήματα τα οποία κατανέμονται ισομερώς σε τρεις οργανικά συνδεδεμένες ενότητες με τίτλο: "Επέκεινα της ουσίας", "Το χρέος ως νόημα ζωής", "Διαψάλματα", που αναφέρονται σε φιλοσοφικά, ιστορικά και κοινωνικά θέματα και αξίες, το λόγο, το νοητόν και τη μεταλογική τους αλήθεια, που απασχολούν διαχρονικά τον άνθρωπο. Οι ενότητες των ποιημάτων, πλαισιώνονται από καλαίσθητα σχέδια του ποιητή, τα οποία, σε συνδυασμό με το διάχυτο λυρισμό, ρυθμό και τη ρίμα της γλώσσας, συμβάλλουν στην ανάδειξη της όλης προσπάθειας, για μία αρμ...

Διαβαίνοντας τη ζωή, διαβαίνοντας τον χρόνο, διαβαίνοντας τον κόσμο... Θα ανταμώσουμε τις καμπάνες του Prenzlauer Berg να χτυπούν, την περήφανη λεύκα να μιλάει, την αγράμπελη να τραγουδάει, τον χορό των Περσειδών, τις βραδιές της Μυτιλήνης, τα χελιδόνια να φτερουγίζουν στο Μάτσου Πίτσου, τον Θησέα και την Αριάδνη, την Αρσινόη να καμαρώνει απ' το παλάτι την Αλεξάνδρεια, την Αρτεμισία της Αλικαρνασσού συγκλονιστική στην τριήρη της, την ποιήτρια Σαπφώ να γράφει για τις ζαβολιές του αδελφού της και στο τέλος θα φωνάξουμε όλοι μαζί: Αλαλά! Διαβαίνοντας τη ζωή, διαβαίνοντ...

Στον αχό της μοναξιάς Ίσκιος στον ίσκιο της σιωπής, στα χνάρια της βαδίζω και στον αχό της μοναξιάς τις ώρες ταλανίζω... Άλαλες μέσα μου φωνές λιγούν απελπισμένες, στον άξενο βουλιάξανε βυθό μαραζωμένες... Πώς να σ' αντέξω μοναξιά, τί ρήτρα μου ορίζεις; Μες στο δικό σου αργαλειό εσύ μ' ορθολογίζεις... Πώς να σταθμίσω τις στιγμές, τί χρώμα να τους δώσω; Μόνο το γκρίζο μου 'δωσες για φόντο να χρεώσω... Μες στο κατώφλι της ψυχής τ' αδιέξοδο με δέρνει, μέχρι στο χείλος του χαμού στην άβυσσο με σέρνει... Μες στο κρυφό σχολειό του νου ζητώ μιαν οπτασία, ό...

Ο Λέοναρντ Κοέν αναμοχλεύει το υλικό της ψυχής του και αντλεί, από την πίστη της και την απιστία της, από την ελπίδα και την απόγνωσή της, ποιήματα που θυμούνται τον Ψαλμωδό της Γραφής, ξαναβρίσκοντας μια θρησκευτικότητα γυμνή από κοινωνικές συμβάσεις, που η αλήθεια της μέσα στους αιώνες δεν έχει αλλάξει ούτε ένα της ιώτα. Αυτοί που δεν ανένηψαν ποτέ από τις συγκινήσεις των τραγουδιών που αποστάζει εδώ και δεκαετίες -δηλαδή όλοι μας- και όσοι από μας διερωτώνταν πάντα σε ποιο πυρετό οφείλονται τα ρίγη που τα διαπερνούν, θα μάθουν επιτέλους εδώ: για τον πίθηκο που γέννησε...

ΕΣΑΕΙ Ποίηση είναι όλα αυτά που θα σκεφτόμαστε με την ησυχία μας όταν πεθάνουμε. Η οπτική των νεκρών για όσους γεννηθήκαμε. Και το χαμόγελο των εσαεί αγέννητων.

ποτέ πια εμείς, με τόσο λίγο στόμα για τ' ανθρώπινα ποτέ πια εμείς, με τσέπες χρόνου αδειανές ποτέ πια εμείς, ο ενικός γλιστράει σε παλιοπάπουτσα κι όχι που λείπεις μα που μου έκρυψες ζωή

Όσο πιο πολύ η ζωή με απομακρύνει από σένα, τόσο περισσότερο η αγάπη μου αυξάνει με τον καιρό, θαρρείς και τρεφόταν από τον χαμό σου και μεγάλωσε μαζί του, καταλαμβάνοντας σιγά σιγά όλη τη θέση. Μου είσαι τόσο κοντά από τότε που δεν είσαι πια εδώ, σε βαθμό που έγινες η ψυχή μου και που πλάι σου ακόμα και οι ζωντανοί, οι πιο τρυφερά αγαπημένοι, φαντάζουν νεκροί .

Ανθολογούνται οι: Vincenzo Galvagno (Βιντσέντσο Γκαλβάνιο), Valerio Grutt (Βαλέριο Γκρουτ), Diego Conticello (Ντιέγκο Κοντιτσέλο), Antonio Lanza (Αντόνιο Λάντσα), Maddalena Bergami (Μανταλένα Μπεργκαμίν, Maria Borio (Μαρία Μπόριο), Antonio Bux (Αντόνιο Μπουξ), Davide Nota (Ντάβιντε Νότα), Marco Pelliccioli (Μάρκο Πελιτσιόλι), Omar Ghiani Sab (Ομάρ Γκιάνι Σάμπα), Ambra Simeone (Άμπρα Σιμεόνε), Michela Zanarella (Μικέλα Τζαναρέλα)