Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Άγγελος Σιλέσιος με τα ευθύβολα, σύντομα ποιήματα που δημοσίευσε για πρώτη φορά στα 1657, ποιήματα μεστά νοημάτων και ανταποκρίσεων, κατάφερε να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο ποιητικό έργο που συνεχίζει να διατηρεί, έπειτα από τρεις και πλέον αιώνες, τη λάμψη και την αλήθεια του. Έχοντας ζήσει τη φρίκη του Τριαντακονταετούς Πολέμου, που στερέωσε μέσα του την απόφαση να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, αφιερώθηκε στην ενατένιση ενός κόσμου φωτεινότερου, αυτόν που ύμνησε με απαράμιλλη χάρη στον "Χερουβικό οδοιπόρο", στο ένα και μοναδικό ποιητικό έργο που δημοσίευσε και τον έκαν...

Το παρόν κείμενο είναι αρθρωμένο σε τέσσερις ενότητες: Μία εισαγωγική, το "Προοίμιο", και μία επιλογική, "Ανθολογικά", και δύο κύριες: "Το σώμα" και "Το πνεύμα", που αντιστοιχούν συμμετρικά σ' αυτό που θα ονομάζαμε Ποιητική και Νόημα του έργου.

Αίφνης φεύγεις\βουλιάζοντας μέσα μου\νωχελικά. Δεν ξέρω πώς να σ' αντιμετωπίσω\όταν με κατοικείς. Κι ανθίζει σιωπή\ανάμεσά μας. (από τη συλλογή "Παράλληλοι καθρέφτες")

Η νύχτα δε μ'αφήνει να κοιμηθώ Στριφογυρίζει μες στο δωμάτιο Έγινε κουνούπι Ζωγραφίζω με τα μάτια πεταλούδες Τις ακουμπώ προσεκτικά στους τοίχους Κοιτώ το φως που βγαίνει απ'τη σπασμένη λάμπα Το βιβλίο δίπλα μου

Σχολιάζοντας το "Γήτεμα" της τριλογίας "Στη Γαύδο του Λιβυκού" (που αρχίζει με τη "Χελώνα") ο καθηγητής κ. Μπαμπινιώτης γράφει: "...Είναι παρήγορο -και ιδιαίτερα ανθρώπινο- ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να απομονωθούν κάπου και να ανοίξουν έναν γόνιμο διάλογο με τον εαυτό τους που μας ενδιαφέρει όλους, όταν αφορά σε αξίες της ζωής, στον τόπο, στη φύση, στον άνθρωπο". Είναι άθλος να επιλέγεις τη μοναξιά και το άπλετο φως του αμόλυντου αυτήν την εποχή των συμβατικών πεποιθήσεων και του εύκολου κέρδους, για να ζήσεις έστω για λίγο ελεύθερος στη Γαύδο ξαναβρίσκοντας χαμ...

Μια όμορφη συλλογή από χαρούμενα τραγουδάκια και ποιηματάκια, που το καθένα διηγείται με το μοναδικό τρόπο του παλιού καλού καιρού και μια διασκεδαστική ιστοριούλα για πολύ πολύ μικρά παιδάκια.

Δείγμα γραφής: «ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ» Ακόμη και για «ψύλλου πήδημα» δύναται τις να γράψει «διήγημα»! Όμως, η ποίηση, μέλος ούσα και επωδός, δεν αρκείται εις λάκτισμα μόνο ποδός, αλλ' απαιτεί πτέρυγας ισχυράς και μεγάλας, για να παράξει Μουσική και Οκτάβας!

Με αφορμή την έκθεση ζωγραφικής με πίνακες που φιλοτέχνησε ο Νίκος Καρούζος, η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει ακουαρέλες, χειρόγραφα, ποιήματα και κείμενα για τον ποιητή. Αφουγκραζόμουν τον Νίκο Καρούζο στην ποίηση του, στις ομιλίες του, στην παρουσία του στους δημόσιους χώρους. Πορευόμουν μαζί του. Με γοήτευε, με έβαζε σε σκέψεις. Κρίκος αυτής της φιλίας η σύντροφος μου Χριστίνα Ντούβρη. Γιώργος Ξένος ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΗ ΓΑΛΗΝΗ Κι αν είμαστε μουσικά δέσμιοι της ανυπαρξίας χωρίς να γνωρίζουμε φράσεις από γεγονότα τη στύση που κάνει το πορτοκαλί και εκσπερματώνει γαλ...

Με μια εντελώς πρωτότυπη στιχουργία εμφανίζεται η Χαρά Κόκκινου στην πρώτη της αυτή ποιητική συλλογή, σε αντίθεση με άλλους πρωτοεμφανιζόμενους ποιητές που συνήθως μιμούνται. Με σύντομα ποιήματα, με φράσεις κοφτές, με σύντομους στίχους, συχνά της μιας λέξης, με συχνές εμμονές ομοιοκαταληξίας ραπ, με παρηχήσεις, τα ποιήματα αναδύουν μια μουσικότητα που δεν εκλιπαρεί, αλλά προκαλεί τη μελοποίηση. Η ίδια παρουσιάζοντας τον εαυτό της γράφει: αλλού γεννήθηκα, αλλού μεγάλωσα και αλλού ζω... άλλα ήθελα να σπουδάσω και άλλα κάνω... -τελικά είναι σημαντικό να είναι κανείς στα...

"Θερινό σινεμά": Μικρή πελώρια ασίγαστη Απεραντοσύνη στα πλάνα Όταν έμπαινα στο βλέμμα σου Τίποτα δε χανόταν Ας μη μακρηγορούμε άλλο πάνω στη νύχτα Υπάρχει για να την πιεις ή για να τη σωπάσεις Στα χαλίκια του αίθριου Μείναμε κάτω απ' τον κήπο Οι τελευταίοι περαστικοί που Νομίσαμε ότι γίνεται να Συναντηθούμε στα ψίχουλα της πραγματικότητας Αν μπορείς Αγάπησέ με ως Αιώρηση

Εξήντα έξι... ποιήματα... τραγούδια... αφιερωμένα στην ζωή... στην Ψυχή... στον... Έρωτα! ''Αγάπη μου... συνένοχη! σαν λέω πως σ'αγαπάω... στο λέει η ψυχή μου αγέρωχη... στα μάτια σου μιλάω!''

Κι όσο ο χρόνος φίδι γύρω Απ’ το λαιμό σου τυλίγεται Τόσο βουλιάζεις στον ουρανό πιότερο Και το σώμα σου στη γη λιγοστεύει Ωσότου στον ουρανό μόνιμα Εγκαθίσταται Κι άκρη δε βρίσκει με τα μυστήρια Των μηχανών του... Και χίλια χρόνια μετά θα διηγούμαστε -Όνειρα σαν του προφήτη Ιεζεκιήλ- Τις ίδιες ανέστιες ιστορίες...