Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ΗΛΙΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ Ο ήλιος μια χύτρα χρυσή βράζει στον ουρανό ο ήλιος ένα φουσκωμένο λεμόνι ιδρώνει στο κενό εξαπολύει φλόγες λευκές αέναων κβάντα γελά στους αχνιστούς δρόμους ο ήλιος φλεγόμενη μπάλα κατρακυλά στις ανθηρές πολιτείες βλέπει την αλήθεια σου γυμνή να λάμπει ώσπου κουρασμένος κατεβαίνει μπροστά σου και σβήνει

Ένα εικαστικό - ποιητικό ταξίδι προσφέρει αυτό το βιβλίο με εικόνες οι οποίες μιλούν στο νου και την ψυχή. Κάθε σελίδα του και μία έκπληξη, μία πανδαισία εικόνων και ποίησης που θέλεις να αφεθείς μέσα της. Ένας ονειρικός κόσμος, βαθιά πραγματικός. Οι φωτογραφίες δεν είναι αποτέλεσμα της δουλειάς ενός φωτογράφου, αλλά του ποιητή Γιώργου Δουατζή, του οποίου η φωτογραφική άποψη μας θυμίζει ότι η πραγματικότητα έχει πανέμορφες όψεις αρκεί να μπορέσουμε να τις δούμε. Εικόνες καθημερινότητας αποκτούν άλλη διάσταση μέσα από τη ματιά του ποιητή. Και οι στίχοι του, οι οποίοι τις συ...

Στον απόλυτο έρωτα οι εραστές δεν μπαίνουν σε σίγαση... Ξεγελιέται η καρδιά μονάχα, σαν αντέχει τα όνειρα κόντρα στις σκληρές πραγματικότητες.

(Δείγμα γραφής:) ΕΝΑ Η μέρα φεύγει. Στομωμένα ξυραφάκια, ληγμένα γάλατα, ιδρώτα στα παντζούρια της απέναντι που ξέχασε να πεθάνει (αφού προηγουμένως είχε ξεχάσει να ζήσει). Η μέρα φεύγει με άοσμες κηδείες συγγενών κι οξειδωμένες σκέψεις γι' αυτά που χάσαμε και τ' άλλα που ποτέ δε βρήκαμε. Η μέρα φεύγει μα εμείς θα μείνουμε τώρα που πια δεν αγνοούμε πόσο πολύ μας αγνοούν.

Δέκα πεζογραφήματα δέους, φρίκης και μοναξιάς στο μεταίχμιο του νοητού και ορατού κόσμου, όπως συμπυκνώνεται στον ατομικό αιώνα μας. Ο ανεπαρκέστατος συμβολισμός της προατομικής εποχής αντικαθίσταται με τον "σημαντικό λόγο", που είναι η ίδια η συγκεχυμένη συγκίνηση, η έκφραση της βαθύτερης ταραχής και της ουσιαστικής γαλήνης, η φρίκη, η αγωνία και η ελπίδα. Ανδρέας Φραγκιάς "Εικόνες", 1964

Πρόκειται για σαράντα πέντε πολύ προσεκτικά επιλεγμένα ποιήματα που ενώ ενσωματώνουν όλη την μοντέρνα σκέψη δεν στερούνται κλασικής παιδείας, έχουν υψηλό γλωσσικό επίπεδο και αποδίδονται σε στέρεα και δύσκολη αντι/μοντέρνα φόρμα. Τα ποιήματα αυτά αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι ξεφεύγουν επιτυχώς από τα στενά πλαίσια που ο χώρος και ο χρόνος θέτει συνήθως στον δημιουργό και μπορούν, δίχως καμία αμφιβολία, να ενταχτούν σε ένα είδος παγκόσμιας ποιητικής και μεταϊστορικής αφήγησης. Δεν αφορούν την επικαιρότητα, ούτε την ιστορική στιγμή, δεν ασχολούνται με πολιτικά δικαιώματα...