Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα μαγικό ταξίδι έρωτα, συντροφικότητας και αγάπης, που μας δείχνει ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο.

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ Μετά τη μάχη Το εμβατήριο Έφτασαν ελάχιστοι Μα ζωντανοί Ορεξάτοι Κομβιομένοι και γυαλισμένοι Όσοι χωλαίναν Το έκρυβαν Και όσοι πονούσαν Σωπαίναν Έτσι είναι οι φίλοι

ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ Θα μπορούσαν να είναι το κράνος μου για τις πτώσεις, τα ατυχήματα. Δίχτυ ασφαλείας για τις συμφορές. Θα μπορούσαν να είναι το μαγικό μου φίλτρο για όσους πόθησα. Αλλά δεν πόθησα. Έτσι όπως με τυλίγουν, μου προξενούν απέχθεια· αδύνατον να ποθήσω οτιδήποτε. Ποτέ δεν τα τιθάσευσα. Μ’ έκαναν πάντα να ντρέπομαι για το θράσος τους. Αγριεύουν στον άνεμο, μα πιο πολύ στο μαξιλάρι. Σκέπασαν με μαύρο πέπλο την εφηβεία μου. Σκέπασαν τη νιότη μου, έτσι όπως γίνονταν βελόνες μπροστά στον καθρέφτη. Σιδερένια βέλη, έτοιμα να τον σπάσουν. Τώρα είναι κλω...

"Στη σκιά του ανέμου" περιέχονται πενήντα τρία ποιήματα γραμμένα τα τέσσερα τελευταία χρόνια, με θέμα την ομορφιά και την μελαγχολία των μικρών και μεγάλων στιγμών ανάμεσα στις συναντήσεις συμβάντων και καταστάσεων και στις συγκρούσεις της προσωρινότητας με την αιωνιότητα, της πλάνης με την αυταπάτη, του θαύματος με την υπέρβαση, του φωτός με το χάος. Κρυμμένο καλά ένα πρωτογενές και υποδόριο πλεόνασμα ψύχωσης που φέρνει προς ντελίριο ή μαύρο χιούμορ. Εδώ ο ποιητής Ντίνος Σιώτης είναι μεν αλληλέγγυος αλλά εκδικείται με τα ποιήματά του την πραγματικότητα. ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤ...

Ο Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι έζησε και πέθανε -και εξακολούθησε να υπάρχει και μετά τον θάνατό του- ως ένας πολυσυζητημένος ποιητής, που τόσο η αποδοχή όσο και η απόρριψή του αγγίζει συχνά τα πιο ακραία όρια αυτών των εννοιών. Ακόμη και στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης οι συζητήσεις για τον ποιητή, την πρωτοποριακή ποιητική του, τη ζωή του και τη στάση του απέναντι στη σοσιαλιστική επανάσταση, βρίσκονταν σε ένταση. Η στάση αυτή ήταν αναμενόμενη απέναντι σ’ έναν ποιητή που σ’ όλη την πορεία του απέρριπτε και αποδεχόταν πράγματα με πολύ πάθος, ορμητικό και προκλητικό ως τα άκρα...

Το έργο, με τη διπλή του υπόσταση, μουσική και ποιητική, υπήρξε μια δοκιμή μνήμης και φόρος τιμής στη Σπιναλόγκα, το μικρό νησί με το ενετικό φρούριο στον κόλπο του Μιραμπέλου, όπου, από το 1903 ώς το 1957, εκτοπίζονταν οι Έλληνες χανσενικοί : φόρος τιμής στον ανθρώπινο πόνο αλλά και στην ανθρώπινη αντοχή. Εικόνες και περιστατικά από το βίο και τα πάθη των λεπρών, κυρίως όπως μαρτυρούνται στην "Αυτοβιογραφία" του Επαμεινώνδα Ρεμουντάκη, με αρχετυπικό ανάλογό τους την εις Άδου κάθοδο, όπως την αφηγείται ο "Απόκοπος" του Μπεργαδή, εναλλάσσονται με χορικά, λυρικά μέρη και ιντε...

Δεν έµαθα για πού τραβάει ο χρόνος τις νύχτες τις άφεγγες όταν τα πλάσµατα τρέµουν στην ερηµία τι παίρνει µαζί του τι αφήνει δεν έµαθα έτσι σπαταλώντας τη ζωή µου σ’ εκείνο το ελάχιστο από πραγµατικότητα άβατη ή ανέφικτη τόσο µπόρεσα. "Η ποίηση ήταν πάντα για µένα η πρώτη ύλη η ακατέργαστη των βιβλίων µου, το µεταφυσικό στοιχείο της όρασής µου". Αυτό είχα γράψει στα "Μονοπάτια του Αγγέλου µου", που ήταν σελίδες από τα ηµερολόγια που κρατούσα µια ζωή. Και είχα γράψει ακόµα πως "η ποίηση είναι το αρχέγονο υλικό της χαµένης µνήµης ή, αλλιώς, το περπάτηµα της ψυχής...

Ο Μπωντλέρ αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ποιητής της γαλλικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σε ολόκληρο το έργο του προσπάθησε να εναρμονίσει την ομορφιά με την κακία. Γράφοντας ποιήματα σκανδαλιστικά για την εποχή κατόρθωσε να εκφράσει τη μελαγχολία και τη νοσταλγία. Ο Μπωντλέρ είναι ο πιο μελωδικός ποιητής της Γαλλίας. Μέσα από τον σαρκασμό και την ειρωνεία, προβάλλει η τρυφερή ανθρώπινη ψυχή που είναι έτοιμη να συγχωρήσει και να αγαπήσει.

Η παρούσα Ανθολογία είναι αποτέλεσμα της διαδικτυακής επαφής και "φιλίας" κάποιων ανθρώπων που, στην ηλεκτρονική εποχή, επιμένουν να υπερασπίζονται την ποιητική δημιουργία και να μεταφέρουν ποιήματα από το τυπωμένο χαρτί στην άυλη αυλή των θαυμάτων στο διαδίκτυο. Πρόκειται για Ανθολογία Ποιημάτων και όχι ποιητών. Αναντιρρήτως δεν ανταποκρίνεται καθόλου στη λογική της γραμματολογίας. Θα λέγαμε με παρρησία ότι δεν είναι καν ανθολογία, αλλά μία τεράστια ανθοδέσμη φτιαγμένη από εκατοντάδες ξεχωριστά άνθη που μάζεψε με ευαισθησία ο ανθολόγος για να στολίζει καθημερινά το βλέμμα...

Πραγματεύεται τη μάχη του μυαλού να αναδομηθεί, όταν το τέλος μιας επώδυνης εποχής έχει επέλθει, με θύμησες καταχωνιασμένες στα βάθη του νου, ανεξίτηλα όμως γραμμένες στην καρδιά. Η γραφή της διακρίνεται από διάχυτο, ερωτικό συναίσθημα, αμεσότητα, λυρισμό και εικονοπλασία. Με το δικό της μοναδικό τρόπο οι λέξεις γίνονται μήτρες, όπου θρέφονται διαχύσεις αισθήσεων, που έχουν τη δύναμη να διεισδύουν στο μυαλό μας, να μας αγγίζουν και να μας ξυπνούν μνήμες. Ταυτόχρονα, αντλεί έμπνευση από το σημείο μηδέν, τις ελλείψεις της ψυχής και κυρίως από τον έρωτα και τις ψυχικές αλλοιώσ...

Μία συλλογή είκοσι εκλεκτών ποιητικών έργων που περιγράφουν έναν εσωτερικό διάλογο της ποιήτριας σε μία ατέρμονη και πυρετώδη διανοητική και συναισθηματική διαδικασία για την στήριξη του υπό κατάρρευση αληθινού, φωτεινού και ηθικού που βάλλεται καθημερινά από την αμφισβήτηση και την άρνηση. Το αντικείμενο της συνομιλίας αυτής στον καθρέφτη είναι η ίδια η ποιήτρια, ακόμα κι όταν σκέφτεται τους άλλους... Η πάλη της συνεχής και ενεργοβόρα μεταξύ υποσυνείδητου και συνειδητού απαιτεί θυσίες, αφοσίωση, πίστη και πολύ αγάπη για τον πλησίον, καθώς η υπεράσπιση του ηθικού της άξονα...

Ο Πρέσβης και συγγραφέας Βασίλης Παπαδόπουλος παρουσιάζει στο δοκίμιο αυτό τον Γιώργο Σεφέρη από μια πρωτότυπη σκοπιά, δίνοντας έμφαση στον διπλωμάτη Σεφέρη και στον τρόπο που η καριέρα του επηρέασε τη λογοτεχνική του δημιουργία. Αρχικά αναφέρεται με απλό και εύληπτο τρόπο στην ποίησή του, ενώ στη συνέχεια στην υπηρεσιακή του πλευρά, στη δύσκολη σχέση του με το Υπουργείο Εξωτερικών και τους πολιτικούς, με τα μόνιμα παράπονά του, όπως ότι η διπλωματική καριέρα δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί επαρκώς με την ποίηση. Κατόπιν, αντίθετα, εξετάζει με ποιο τρόπο το επάγγελμά το...

Ο Τόμας Μπέρνχαρντ (1931-1989) είναι γνωστός, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, πρωτίστως ως πεζογράφος και δευτερευόντως ως δραματουργός. Υπάρχει, όμως, μια ακόμα συγγραφική όψη του, εκείνη του ποιητή, που είναι η περισσότερο σκιασμένη και γίνεται γνωστή στην Ελλάδα ουσιαστικά για πρώτη φορά, χάρη στην παρούσα έκδοση-μετάφραση ολόκληρου του ποιητικού έργου του. Ως ποιητής εξελίχθηκε μέσα στον χρόνο, προσεγγίζοντας ολοένα και περισσότερο προς εκείνον τον ψυχισμό και τη στάση απέναντι στη ζωή, τον εαυτό του και τους ανθρώπους, που γνωρίζουμε από την πεζογραφία του, ό,τι μ...

Συνηθίσαμε τόσο πολύ στην Οδύσσεια της αναζήτησης της αγάπης, που φτάσαμε να θεωρούμε την Ιθάκη της, μια ουτοπία. (Δ.Π.) (Από τον πρόλογο της συλλογής) Σ’ αυτό το ποιητικό πόνημα ο Δημοσθένης Πατρώνας με απλό, αληθινό και τίμιο λόγο εκφράζει την αγωνία του ανθρώπου για αυτοπραγμάτωση και τον αγώνα του μέσα από το πιο δύσβατο μονοπάτι της ζωής, τον έρωτα, να συναντήσει την αγάπη. Η ειλικρίνειά του είναι αφοπλιστική. Το ρίσκο να εκθέσει τον συναισθηματικό του κόσμο το αναλαμβάνει με γενναιότητα. Η εποχή μας και η επαγγελματική ενασχόληση του Δημοσθένη δεν φημίζον...

"Όταν διαλύομαι, απλά κοιτάζω μία ή περισσότερες από τις γάτες μου. Έχω 9. Απλά κοιτάζω κάποια να κοιμάται ή να μισοκοιμάται κι ηρεμώ. Η γραφή είναι επίσης η γάτα μου. Η γραφή με αφήνει να αντιμετωπίζω τα πράγματα. Με χαλαρώνει". Κείμενα του Τσαρλς Μπουκόβσκι αστεία, συγκινητικά, άλλοτε σκληρά και άλλοτε τρυφερά, για τις γάτες που το διεισδυτικό τους βλέμμα τον μάγευε, που τις θαύμαζε και στην αντίληψή τους υποκλινόταν. Ποιήματα και πεζά για τις γάτες -αυτούς τους "ωραίους διαβόλους", όπως τις αποκαλούσε- τα οποία τις παρουσιάζουν στην πιο αδίστακτη και ανθεκτική πλευρά...

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας φιλοδοξεί να φέρει τα παιδιά σε επαφή με την φόρμα της ποίησης που ονομάζεται οπτική. Φιλοξενεί 14 οπτικά ποιήματα και προσκαλεί τα παιδιά να τα προσεγγίσουν συνδυάζοντας τις λέξεις με την εικόνα. Ζωγραφολέξεις ή εικονολέξεις ή καλλιγραφήματα ή σχηματικά και οπτικά ποιήματα ή ιδεογράμματα όπως κι αν τα ονομάσετε σας περιμένουν να σας ταξιδέψουν στους στίχους με τη δύναμη της εικόνας.

ΜΕΡΙΜΝΑ Η ησυχία ήταν απόλυτη - εννοώ για τους άλλους, γιατί εγώ είχα πάντα διαθέσιμους τους τελευταίους πυροβολισμούς (από μια εξέγερση που χάθηκε εδώ και χρόνια) - εξάλλου άνθρωπος είμαι κι εγώ, χρειάζομαι λίγη μέριμνα: ένα όνειρο ή μια μητέρα ή έστω μια ξαφνική περιφρόνηση που σε κάνει να τα ξεχνάς όλα, σαν τη μυρωδιά των κυπαρισσιών τα βράδια που σε παρηγορεί για την ίδια τη ματαιότητα.