Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα ποιήματα αυτής της συλλογής, αποτελούν επιλογή από το ποιητικό μου έργο. Επιθυμώ να εκφράσω την απορία μου, την οδύνη της καρδιάς μου, ακόμα και τον θυμό μου, για την αποτυχία εκπλήρωσης της υπέρτατης αξίας μας, ως άνθρωποι, για την κατάπτωσή μας, τον υποβιβασμό μας, στο επίπεδο της λάσπης... Θ. Α.

Ναι, εκεί πρέπει να είναι. Εκεί που η ματαιότητα, η μοναξιά και οι απαρηγόρητες κραυγές δεν αντέχουν. Εκεί που ο κόσμος δεν κόβεται στα δύο, που η αναμονή δεν γίνεται βασανιστική, που ο πόνος και η χαρά δεν ξεγελούν, που ο άνθρωπος πιστεύει ότι μπορεί. Ναι, εκεί είναι η Ζωή. Μόλις δύο δρόμους πιο κάτω.

ΦΛΟΓΕΡΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΑΣ Φλογέρα στα χέρια σου κρατάς Κάθεσαι στου κοχυλιού την άκρη Αέρας χτενίζει τα μαλλιά κι άνθη σε στολίζουν Βλέμμα κόρης τρυφερής περνά τα σωθικά σου Ελιές, κάμπους, θάλασσες και ουρανούς γυρεύεις Δεν είχες την απάντηση να δώσεις στη γοργόνα Καρδιάς κάνεις ονείρεμα Και φουρτουνιάζει η σκοτεινή ανάσα Ένα τίποτα είναι η αρχή, Ένα τίποτα το τέλος Άσε το μαχαίρι, Έλα Γέμισαν ταυτόχρονα των δυο μας τα φεγγάρια Τώρα είναι η στιγμή Φεύγει η ομίχλη, σκορπά και η πιρόγα φέγγει Αυτά τα κάγκελα ψυχή αεράκι ελαφρό γίνονται Παίρνουν τα σ...

Ο ζωγράφος κι ο ποιητής εισέρχονται ταυτόχρονα σε δύο πύλες δημιουργικής σύλληψης, σ’ αυτήν που εκφράζει την πραγματικότητα και στην ονειρική. Παρόν και παρελθόν συλλαμβάνονται κι απ’ τους δυο με την ίδια ακρίβεια παρ’ όλο που η ανυπαρξία του πραγματικού παρόντος συνεπάγεται την ύπαρξη του δυνητικού που εμφανίζεται στο προσκήνιο. Όπως ο θάνατος αναιρείται μέσω της δημιουργικής διαδικασίας, αναιρείται και η ζωή όταν εισέρχεται στο πλάνο του δυνητικού κι όταν ένα κι ένα κάνουν δύο προσθέτοντας δύο μονάδες δημιουργείται μια μεγαλύτερου μεγέθους μονάδα. Μίλησέ μου για τον ηττημ...

Τα ποιήματα αυτά τα έγραψα σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου... στις στεναχώριες λένε γράφεις περισσότερο! Και κάπου είχα διαβάσει ότι όταν παράγεις έργο δεν έχεις τίποτα σοβαρό! Είναι γεμάτα βροχερές μέρες κυρίως, αλλά και καλοκαιρινές στιγμές.. Έχουν την απαισιοδοξία αλλά ύστερα έρχεται και η ανάσταση, η αλλαγή, η χαρά! Ορισμένοι τίτλοι είναι παρμένοι από αγαπημένα μου τραγούδια, από Καζαντζίδη, από Βρώμικο Νότο, από τον Βλάσση ή Viral και τους Νεκρούς από κούνια, από Ξύλινα Σπαθιά, από τον Μόνιμο Κάτοικο... Τα ποιήματά μου είμαι εγώ! Υπάρχει επίσης ένα τραγούδι που λέε...

"Ο βασικός άξονας των Cantos δεν είναι ο αγώνας σου ενάντια στην οικονομική και κοινωνική διαφθορά της εποχής σου - τον οποίο πιστεύεις ότι τελικά έχασες. Ο θεμελιώδης αγώνας σου, αυτόν που αντιλήφθηκες στο τέλος, είναι εκείνος τον οποίο τελικά κέρδισες, ανακαλύπτοντας εκ νέου και αναγνωρίζοντας την αξία και τη δύναμη της συμπόνιας και της αγάπης. Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι η αναγνώριση σού έφερε γαλήνη. Βλέπω ότι νιώθεις συντετριμμένος από το γεγονός ότι για τόσα χρόνια είχες επιλέξει την οργή αντί της συμπόνιας. Αυτοκατηγορείσαι τώρα γιατί δεν είδες καθαρότερα στο παρε...

Στα μελετήματα που συγκεντρώνονται εδώ, η ποίηση αντιμετωπίζεται πρωτίστως ως πεδίο συνάντησης του λόγου των δημιουργών της. Κι ακόμη ως τεχνική και τέχνασμα· ως ματιά πάνω στην κοινωνία και τον κόσμο- ως τρόπος αυτοσύστασης και αυτοβιογράφησης των ποιητών αλλά και ως ένα είδος λανθάνουσας λογοτεχνικής κριτικής. Πλάι στις φιγούρες του Καβάφη, του Σικελιανού και του Καρυωτάκη, με το έργο των οποίων αναμετρώνται πολλοί από τους ομοτέχνους τους, εμφανίζονται ο Λαπαθιώτης, ο Ουράνης, ο Σκαρίμπας, ο Κοτζιούλας, ο Εγγονόπουλος, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Λάσκαρης, ο Βαγενάς, η Φραντζή...

ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ Ήταν η ζωή μου τόσο λίγη κι η γνώση τόσο πολλή. Όταν κατάφερα ν’ ανεβώ στη βουνοκορφή είχε περάσει η ζωή μου η πιο πολλή. Κι ο ορίζοντας με γέλασε, δεν τον άγγιξα, όταν βγήκα στην κορφή. Τον είδα πέρα μακριά σ’ άλλες κορφές να με κοιτά ειρωνικά και να μου γνέφει σαγηνευτικά, όπως εκείνη την πρώτη τη φορά. Μα ’χε περάσει η ζωή μου η πιο πολλή κι όση μ’ απόμεινε δεν έφτανε να κάμω άλλη διαδρομή. Κι έμεινα εκεί να τον κοιτώ, ώσπου κατάλαβα πως ο ορίζοντας είναι πάντα απατηλός. Τότε εκείνος απ’ αντίκρυ μου απάντησε: "αυτό ’ταν το ταξί...

"Μονολογώ για έρωτες που δεν μου ανήκουν και παρηγοριά ζητώ σε πρόσωπα που ποτέ δεν ήταν εκεί, απλά για να απασχολώ το μυαλό μου τώρα που δεν υπάρχεις. Πέρασαν τα χρόνια! Δεν δικαιολο-γεί πλέον το ανώριμο της ηλικίας μου τα λάθη και σαν τον κλέφτη η ματιά μου ψάχνει τα λάθη του παρελθόντος. Φεύγουν σε λάθη οι μέρες και τα χρόνια ακρωτηρίασαν τα όνειρά μου. Ήταν πολλοί οι κομπογιαννίτες γιατροί που θέλησαν να ράψουν τις πληγές τους. Έραβαν κι εγώ ξήλωνα τη ζωή μου. Όταν διαπίστωσα ότι δεν είχα άλλη ζωή να ξηλώσω, άρχισα να πιστεύω στα θαύματα. Το θαύμα, έφερε μαζί του τόσα κ...

Σε μια εποχή ταραχής, απελπισίας και ηθικών συγκρούσεων οι ποιητές της Ελλάδας εξακολουθούν να ερευνούν όχι μόνο τις πηγές της κρίσης με τις πολλαπλές εκδηλώσεις της, αλλά και καινούργιους δρόμους για ανανέωση. Αυτή η συλλογή -με τη δραματική ποικιλία μορφών, συναισθημάτων και αποχρώσεων- προσφέρει στον αναγνώστη μια πλούσια εμπειρία της σύγχρονης Ελληνικής ποίησης παραστατικά παρουσιασμένης από τον Robert και τη Despina Crist σε δίγλωσση μορφή. Συμμετέχουν οι: Αργυρός-Ιωάννης Πρωτοπαπάς, Ιωάννης Μασμανίδης, Τάσος Σ. Μάντζιος, Αθηνά Τιτάκη, Μαρία Μανδάλου, Βίκυ Δερμάνη,...

Ξαναζωντανεύει η παλιά Σμύρνη, η κοσμοπολίτισσα, η αρχόντισσα, η γοητευτική. Οι όμορφες συνοικίες της, τα έθιμά της, οι ωραίοι της άνθρωποι. Ξαναζούμε τα δραματικά γεγονότα που οδήγησαν στην Έξοδο του μικρασιατικού Ελληνισμού. Δενόμαστε με τους πρωταγωνιστές των ποιημάτων, νιώθουμε τους έρωτές τους, τα δεινά και τα πάθη τους, τις συγκινήσεις τους, τα αδιέξοδά τους. Σαν μικρά μυθιστορήματα μοιάζουν τα ποιήματα, αφού μέσα σε λίγους στίχους ανακαλύπτουμε κόσμους και ζωές ανθρώπων πλασμένων από τα ίδια υλικά που είμαστε πλασμένοι κι εμείς, μέσα από έναν καμβά πλουσίων συναισθημ...

"Εσείς δεν έχετε παρά μόνο Να πεθάνετε τ’ άλλα Αφήστε τα όλα σ’ εμάς..." Έτσι την πραμάτεια τους Διαλαλούσαν οι αθεόφοβοι Για μεταφορές αγγελτήρια Στέφανα διακοσμήσεις Καύση κι αποτεφρώσεις Σε ξακουστά κρεματόρια Βουλγαρία ή Γερμανία -ή και όπου αλλού του σύμπαντος κόσμου- Μεταφορές κι επαναπατρισμοί -άλλωστε ένας πικρός είν’ ο καθείς μας μετανάστης- Όλα κατ’ επιθυμίαν και Κατ’ επιταγήν του ιδίου πριν Και των εκλεκτών του οικείων ................................................. Κι εκείνοι -οι μωροί- έσπευδαν Σωρηδόν να πεθάνουν...

Συμμετέχουν οι: Αράτσο Αρίφ (Arazo Arif), Μάι Ίβφγιαλλ (Maj Ivfjall), Γκάμπριελ Ίτκες-Ζναπ (Gabriel Itkes-Sznap), Έλιν Κβίκλουντ (Elin Kvicklund), Φίλιπ Λίντμπεργκ (Filip Lindberg), Ντάνιελ Μορς (Daniel Mars), Έμιλ Μπος (Emil Boss), Έλις Μπουρρώ (Elis Burrau), Μερίμα Ντιζντάρεβιτς (Merima Dizdarevic), Χάνα Ριισάγκερ (Hanna Riisager), Ρόμπερτ Ρογκβάλλ (Robert Rogvall), Σάρα Σεΐκι (Sara Sheikhi), Φελίσια Στένροθ (Felicia Stenroth), Ντάβιντ Τσίμμερμαν (David Zimmerman)

Σε μια χώρα παράξενη και παραξενεμένη, που βιώνει ακόμη την κρίση άνευ καθαρής... κρίσης στο πετσί της, τα ποιήματα του Πάνου Ηλιόπουλου από την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Η Παράξενη Χώρα", μοιάζουν με Κιβωτό χαμένων ιδανικών, που ξεκίνησε τον απόπλου της διστακτικά, για να μεταφέρει τα επώδυνα μηνύματά της σε κάθε ενδιαφερόμενο παραλήπτη. Οι στίχοι του εμπερικλείουν μέσα τους λαϊκή σοφία και μια καθαρότητα που εξαγνίζει, λυτρώνει. Κουβαλούν μέσα τους στερεή και ατόφια όλη εκείνη τη μελαγχολία της Αριστεράς και των ανθρώπων της που γνώρισαν τη διάψευση της αλλαγής...

Μα όταν σ' αγγίζω, νιώθω αυτό που παρελθόν δεν έχει. Εσύ οι λέξεις, το σύμφωνο και το φωνήεν. Κάθε φορά π' απλώνει η νύχτα, σκιές διπλώνεις στα συρτάρια. Μα σκιές δεν χωρούν στα μάτια τα δικά σου, καθώς το φως ολόκληρο φοράς και το στερείς απ' του ήλιου την πηγή. Θ' ανάψω μία μικρή φωτιά στα χείλη σου. Κι έπειτα θα σταθώ αντικριστά να την κοιτάζω. Καθώς εξαπλώνεται ο χρόνος, θ' αγκαλιάσει τα λυτά σου μαλλιά και τα λεπτά θα κόψουν τις φλέβες απ' τα μάτια. Τότε, στα γόνατα θα πέσω κοιτώντας τους θεούς να προσκυνήσω. Στα δέντρα κρέμονται οι ανάσες του αποσπερίτη να θαμπώνουν τ...

"... Συνθέτοντας τη μελέτη μου για τον Γιώργο Μαρκόπουλο, "Με επιμονή και με σκοπό στον ίδιο τόπο". Η ποίηση του Γιώργου Μαρκόπουλου, καθώς και τον τόμο με τις κατά καιρούς κριτικές στα έργα του, συνάντησα πολλές συνεντεύξεις του, σε σημείο που να απορεί κανείς γιατί τόσοι πολλοί θέλησαν να μιλήσουν μαζί του με αυτόν τον συχνά εξαντλητικό τρόπο. Ό,τι εξ ιδιοσυγκρασίας ο ποιητής δεν θα επιχειρούσε, να μιλήσει δηλαδή για τον εαυτό του, εκών άκων το έπραξε στις πάμπολλες (τυχαία, βέβαια) συνεντεύξεις του. Προφανώς, είχε πολλά να πει, ορθότερα ήταν πολλά αυτά που ενδιέφεραν του...

Στον τόμο παρουσιάζεται μια εκτενής επιλογή από τα ποιήματα του Συμεών μιας 20ετίας. Το 1999 είχε κυκλοφορήσει το τελευταίο ποιητικό του βιβλίο στα ελληνικά από την 'Άγρα' με τον τίτλο "Με ιμάτιον μέλαν, καθώς άνεμος απλώς φυσά". Πεταλούδα πώς Πέρασες και άφησες Άπειρη χαρά ; 11.3.01 Ανόι Σιγά νυχτώνει σε αναπολώ και κυματίζουν ήσυχα νερά 5.9.18 Κελλί Τιμίου Σταυρού Τρυφερή πέτρα όπως εσύ και αυτή διαφυλάσσει πολλά 23.9.13 Εσπέρα στην Καππαδοκία