Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ανέκδοτα ποιήματα αφιερωμένα σε όλες τις φίλες και τους φίλους που μου δίνουν τη δύναμη να γράφω σε μια περίοδο που το σκοτάδι των Εωσφόρων όλο και πιο πολύ απλώνεται στη γη.

Ο Συνέκδημος της Κρίσεως Δεν μιλιέτ' ουδέ λέγεται, μόν' γράφετε κι εγγράφεται: Υ α΄ Κρίνετε ίνα κριθείτε ι΄ Η Γέννηση (ύμνος) Γεννήθηκεν ο άνθρωπος οπού έχει δυο μανάδες, κι οι δύο τον ορίζουνε κι οι δυο τον τυραννάνε. Η μία μάνα ήτανε της αλληνής η κόρη, η κόρη λέει της μάνας της μ' έκανες και σε κάνω. ρ΄ Ο Διορισμός (ανακλώμενο) Η κρίση που ασκείς σε ορίζει γιατί γεννάει την κρίση που δέχεσαι: Η κρίση που δέχεσαι σε ορίζει γιατί γεννάει την κρίση που ασκείς. ω΄ Κρίνετε ή να κριθείτε

Δείγμα γραφής: ΕΦΙΑΛΤΗΣ Τέρμα Θεού. Εκεί που είσαι τώρα τα πλατάνια ευωδιάζουν θλιψοστάση. Τρέχει η σκοτεινή οντότητα μέχρι να γίνει επισπεύδω τα άχρωμα βαφεία και τα καθεστώτα που αποσιώπησαν τους θρύλους. Μια ερυθρέα νύχτα που η Ολυμπία κάτω από τα δροσερά της ηγεμονικά έκλαιγε αυτοκέφαλη Ερμήν μουσειακόν βαρέως και μοναχικά εξαντλημένο από λαθραία βρογχοκήλη.

Ο όρος "Ύβρις" συναντάται στις αρχές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, ήδη στα Ομηρικά Έπη, σημαίνοντας την αυθάδη βία, την ασέλγεια, την ασελγή πράξη, την υβριστική ενέργεια, την κακή μεταχείριση, τη σωματική κάκωση, την κατά κράτος εφόρμηση εναντίον κάποιου, τη διαφθορά παρθένου. Αναλόγως ο άνθρωπος που ενεργεί με αυτόν τον τρόπο είναι υβριστής, αυθάδης, ασελγής, κ.λπ. Στη σκέψη της κλασικής εποχής, τόσο την ηθική όσο και τη θρησκευτική, η αλαζονεία και ο εγωισμός που υποδηλώνεται με τον όρο αυτόν, εκφράζει την περιφρόνηση, την ασέβεια των ορίων που διέπουν ή που πρέπει...

Δεν ήταν δειλός γιατί είχε συναίσθηση της δειλίας του. [...] Τέλος βγήκε παράνομος στα εύθυμα χρόνια της Ειρήνης. [...] Ο Κάλβος και ο Σολωμός έζησαν είκοσι χρόνια στην ίδια πόλη χωρίς ποτέ να συναντηθούν. [...] (Γηράσκω αεί αναθεωρών) [...] Άνθρωποι χωρίς λεβεντιά [...] Ζήσαμε, εννοούν, γλεντήσαμε. [...] Τι ωραία βιβλία που γράφουμε, τι ωραία τραγούδια που ψάλλουμε, τι ωραία μνημόσυνα που κλαίμε. [...] Γιατί υποχρεωτικά να μιλήσω; [...]

Κύκλος είναι το δάκρυ του θεού. (προμετωπίδα)

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ Την υπογραφή του μαθαίνει στο χαρτί, η μέσα του μουτζούρα τι σκεπάζει, τι ξεδιπλώνει σε πόσα φλιτζάνια με καφέ θα βυθιστεί. Στις καμάρες του ήτα κρύβει ένα καλοκαίρι τα κεφαλαία σχεδιάζει με φροντίδα. Ο τόνος κάνει στο ύψιλον τσουλήθρα μ' ένα σάλτο μορτάλε στέκεται πάνω από το έψιλον. Από το λάμδα κόβει τις περικοκλάδες για να πετάει ελεύθερα πάνω από τις σκεπές του ωμέγα, με τη δικιά του ανάσα βάζει στη θέση του το σίγμα. Πρόσεξε! Το ρω θα στραγγαλίσεις με τις πολλές τεχνικές. Σκόρπια δέλτα πι όμικρον μαζεύει πάνω στο λευκό με υπομονή κ...

[...] Με όχημα τις φωτογραφίες του, σε αυτό το βιβλίο ο Κώστας Παπακωνσταντίνου μας ταξιδεύει στο νησί της Ύδρας, που βρίσκεται κοντά στις νοτιοανατολικές ακτές της Αργολίδας.[...] [...] Κάθε φωτογραφία του Κώστα Παπακωνσταντίνου έχει να μας διηγηθεί και μια διαφορετική ιστορία, αρκεί να αφήσουμε το μυαλό και την ψυχή μας να παρασυρθούν σε αυτό το μαγικό ταξίδι από σχήματα και χρώματα. Οι στιγμές της καθημερινότητας παίρνουν άλλη διάσταση μέσα από τον φωτογραφικό φακό του ελευθερώνοντας όλη την ομορφιά που κρύβει κάθε τι αληθινό! Θωμαΐς Πετράλη.