Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τις φωνές που ακούγονται χωρίς ανθρώπινη άρθρωση, τις ακούνε μόνο οι τρελοί και οι άγιοι. Και φυσικά δεν ήμουν άγιος. Και καθώς άκουγα, γελούσα ως το ξεκάρδισμα και ταυτόχρονα έκλαιγα μέχρι την έσχατη οδύνη. Οδύνη χωρίς αντίκρισμα, σαν εκείνη των εκ γενετής αναπήρων και των μαγεμένων. Γιατί κάποια συναισθήματα δεν γίνεται να τ' αγοράσεις στα μαγαζιά.

Τα ποιήματα της συλλογής αυτής γράφτηκαν την τελευταία δεκαπενταετία. Τα περισσότερα είναι δημοσιευμένα στο διαδικτυακό τόπο arisalbis.blogspot.gr Από τα ποιήματα που είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο, ελάχιστα με αφορούν προσωπικά. Τα περισσότερα αφορούν ανθρώπους, που είτε τους γνώρισα εκ του σύνεγγυς είτε πρόσεξα τη συμπεριφορά τους, χωρίς να επικοινωνήσω μαζί τους.

Πρόκειται για ποιητική συλλογή με εκατόν ένα ερωτικά ποιήματα.

Μεταμοντέρνα είναι και η σκέψη του Jidi Majia, που συνδυάζει τον σαμανισμό, την οικολογία, τον διεθνισμό και τον μαρξισμό. Η ανθολογία "Από τον Λιόπαρδο του χιονιού στον Μαγιακόφσκι", περιλαμβάνει τις σημαντικότερες ποιητικές και δοκιμιακές στιγμές του. Οι μεταφράσεις στα ελληνικά -που ελέγχθηκαν εξονυχιστικά από Κινέζους ακαδημαϊκούς- έγιναν από τις αγγλικές μεταφράσεις του σινολόγου Denis Mair και του Κινέζου πανεπιστημιακού Huang Shaozheng.

ΠΟΡΟΣ, ΠΕΝΙΑ, ΕΡΩΣ (Σαιξπηρικό σονέτο) Του Πόρου όντας γιος και της Πενίας ο Έρως πάντα ζει κι όλο πεθαίνει στ’ ανάμεσο θανής κι αθανασίας φουντώνει από τη μια, την άλλη σβένει Είναι φτωχός και πλούσιος συνάμα ό,τι αποκτά πρωί, βράδυ το χάνει τη μια επαίτης σέρνεται, τι θάμα! την άλλη άρχοντας τρανός, ποιος νους το βάνει! Ως μέγας δαίμων ο Έρωτας συντρέχει θεών κι ανθρώπων τη συνομιλία αιώνια, αδιάσπαστα συνέχει του σύμπαντος την άναρχη ουσία Αυτά λέγω Σωκράτη μ’ ειλικρίνεια εγώ, η Διοτίμα απ’ τη Μαντίνεια

Ρωτώ τον Γιώργο Πρίμπα αν ο Φωτόπουλος ήταν μετρ των στίχων και εκείνος είναι απόλυτος: "Όχι. Εξάλλου το είπε: "Οι "μαιτρ" των στίχων/ αν καταδεχτούνε / και τα δούνε / θα φρίξουνε / και στο καλάθι των αχρήστων / θα τα ρίξουνε."O Μίμης Φωτόπουλος ήταν Ποιητής. Ανθρώπινος, ειλικρινής, γήινος, σεμνός. Έγραψε σε ένα συνταρακτικό και σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ Ποίημα για τον άγνωστο αδελφό του που κείτονταν νεκρός επί κατοχής και δεν στάθηκε να τον κλάψει, γιατί πεινούσε. Έγραψε για τη μάνα, τον έρωτα, τον πόνο, την αδικία και αναρωτιόταν, ενώ "ξέρει", "γιατί ελπίζει;". Έγραφε: "γ...

Ανατύπωση της ποιητικής συλλογής "Νύχτες αγρύπνιας", που εξέδωσε το 1932 η ποιήτρια της Θεσσαλονίκης Ανθούλα Σταθοπούλου - Βαφοπούλου (1908-1935). Ποιήματα για τον έρωτα, τον θάνατο, το πάθος της ζωής και τα καθημερινά αδιέξοδα. Στη διάρκεια της σύντομης παρουσίας της στα γράμματα, που διέκοψε ο θάνατός της από φυματίωση, η ποιήτρια κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση του κοινού και των ομοτέχνων της. Το εισαγωγικό κείμενο υπογράφει ο Διονύσης Στεργιούλας.

Η ποιητική συλλογή του Τάσου Πορφύρη "Ισόβια θλίψη" χαρτογραφεί γλυκόπικρες μνήμες του παρελθόντος, ήχους και χρώματα του γενέθλιου τόπου, μελαγχολικές εικόνες και πικρά συναισθήματα για όσα έχουν μεταβληθεί, για όσους έχουν φύγει και για όσα θα έρθουν. Στροφή σε ενδότερα τοπία, νόστος και άλγος και μια μνήμη τραυματική που συνομιλεί με το παρόνσυνθέτουν το ποιητικό σύμπαν του Τάσου Πορφύρη. Ποιήματα με υπαρξιακό και αυτοαναφορικό υπόστρωμα, που συνδυάζεται με ένα λόγο ειλικρινή και συναισθηματικά φορτισμένο, στίχοι που συμφιλιώνουν το παραδοσιακό με το μοντέρνο χωρίς να...

ΒΕΓΓΑΛΙΚΑ Στο δρόμο απέναντι με το δάχτυλο στο κουμπί. Πως με είχανε καλέσει, λέει, το σπίτι μου το πατρικό ν’ ανατινάξω. Η μητέρα κι ο πατέρας μέσα να γελάνε. Τους έβλεπα απ’ τα φώτα τ’ αναμμένα. Κόσμος πολύς μαζεύτηκε σιγά-σιγά. Η αδελφή μου, ο Ηλίας. Ήρθε ακόμη κι η γιαγιά, παρότι νεκρή. Η ώρα είχε φτάσει, είπανε. Και τη δουλειά πως έπρεπε να τελειώνω. Αφήνω το κουμπί και τρέχω. Λέω, ελάτε έξω, έχει βεγγαλικά. Στο κρύο τι ωραία που όλοι κρατιόμαστε απ’ το χέρι. Μάτια υγρά. Με ένα φλο?υ το σπίτι μου σωριάζω σε αναμνήσεις. ΛΑΤΡΕΙΑ να δώσει ένας θεός κάπ...

16 ποιήματα για τον Έρωτα... "...ένας μικρούλης Έρωτας κρύβεται πισω από τις τριανταφυλλιές στο πάρκο. Σημαδεύει τις μισερές καρδιές, δανείζεται το κόκκινο απ' το αίμα τους κι άλικη χρωματίζει τη μοναξιά...." Σαν καταιγίδα έρχεται ο Έρωτας. Σαρώνει τα πάντα στο διάβα του. Δε ρωτάει ούτε για να μείνει, μα ούτε κι όταν φεύγει. Κάνει κατάληψη σε κάθε ζωντανό κύτταρό σου. Δίνει και παίρνει τη ζωή, αδίστακτα, μα τόσο γλυκά. Όσο κι αν σε πονάει, πάντα ζητάς κι άλλο. Κινητήριος δύναμη και ρόδα του θανάτου, αυτός μοναχός. Κι όμως... τόσο μικρός κι ανυπεράσπισ...

TONNA GALEA Πόσα κοχύλια θα πρέπει άραγε να βάλουμε στο αυτί μας για να ακούσουμε ξανά τις θάλασσες που ζήσαμε; Για να γυρίσουμε πίσω στο Λιμνιώνα, στις Πετριές, στο Πύλι, στη Σελόντα; Πόσα κοχύλια χρειάζονται για να ακούσουμε ξανά τους ψίθυρους του Ζέφυρου, του Μαΐστρου, του Γραίγου; Πόσα κοχύλια, για να ξαναγυρίσουμε πίσω; Πόσα κοχύλια για να ξαναδούμε τη θάλασσα για πρώτη φορά;

Τι είναι η Χίμαιρα; Είναι ένα ον μυθικό, πολλαπλό, συντεθειμένο από διαφορετικά είδη, και μαζί είναι η θηλυκή Αίγα. Η Χίμαιρα αποτελεί τη συνέχεια της δουλειάς της Φοίβης Γιαννίση πάνω στις αρχαιοελληνικές ζωϊκές ποιητικές ταυτότητες, μετά το "Τέττιξ" (2012). Μετά τον τζίτζικα, ο κόσμος των αιγών. Ποιμένες νομάδες, εποχική μετακίνηση, γεωγραφία, μουσική. Αλλά και εξουσία και έλεγχος, η μητρότητα, το θηλυκό κτήνος και ο κυρίαρχος. Η "Χίμαιρα" μεταφέρει ποιητικά μια βιβλιογραφική και μια επιτόπια ανθρωπολογική έρευνα σε μαντρί μετακινούμενων Βλάχων της Θεσσαλίας. Προτε...

Ένα ταξίδι που ξεκινά από το χώρο που χρειάζεται να δώσουμε στον εαυτό μας για να ενθυμηθούμε "Το ξέφωτο". Αυτό θα μας οδηγήσει κάποια στιγμή στα ξεχασμένα μας φτερά "Ξεχασμένα Φτερά", που θα μας προσφέρουν τις άφθονες δυνατότητές τους για να βγούμε από τους περιορισμούς "Μονοτονία". Με την ευλογία των φτερών μας, θα καταφέρουμε να έρθουμε σε σύνδεση με την Ουράνια Μητέρα "Ουρανόεσσα" και αυτό θα ξυπνήσει μέσα μας την δική μας ιερότητα "Ιέρειες", ως απαραίτητη προϋπόθεση για τον προορισμό μας "Βήματα". Εκεί, οι Άγγελοι της αγάπης "Σήμα Αγάπης", θα μας βοηθήσουν να αναγνωρίσ...

ΝΤΥΛΑΝ ΤΟΜΑΣ ΣΚΟΤΟΥΣ ΑΡΝΗΤΗΣ Στην ώρα σου όπως ο θάνατος Στο χτύπημα της μαυρόγλωσσης καμπάνας Εναρκτήριο κοσκινίσματος άμμου λάκτισμα Ανασκάπτεις αφρισμένα από τη θάλασσα τσουκάλια Θυμός, θυμός για των όστρακων την αναντιστοιχία Εκεί που κάποτε κεραμέας ο Χρόνος έστησε εργαστήρι Κι έσπαγε τους εξ αγχιστείας μαγνητικούς δεσμούς Με τον πρώτο αγγειοπλάστη που ταίριαξε λέξεις Όπως από πηλό έπλασε το αγγείο που ήταν κάποτε Το θραύσμα που κράτησες κι αναλογίστηκες τον όγκο του Λάδι και κρασί μύρο και νερό που το σχήμα του έλαβαν Τις φαρδιές παλάμες που με κύαθους...