Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΒΑΒΕΛ δεν αφού σχεδόν το έδειξε από πριν το μακριά μετάνιωσε ποτέ η χάρη απεναντίας έθελξε μην εγώ όταν μετά παρέστησε και ριζικά δεν όταν ματαιώθηκε

Τα παιδιάστικα αθώα σας μάτια ζωγραφίζουν έναν ήλιο πανώριο με καρδιές σαν ατίθασα άτια ξαναχτίστε έναν όμορφο κόσμο!

Η πτώση του τείχους του Βερολίνου και ο πρώτος πόλεμος του πατρός Μπους εναντίον του Ιράκ διαμόρφωσαν τον κόσμο της δεκαετίας του '90: Τον κόσμο της μίας υπερδύναμης, της μίας αγοράς και της μίας πολιτικής θρησκείας, του νεοφιλελευθερισμού. Σήμερα, βιώνουμε την αποδόμηση αυτού του κόσμου. Ο θρόνος του δολαρίου τρίζει, το πετρέλαιο απογειώνεται και η παγκόσμια ύφεση εξελίσσεται σε ενδημική απειλή. Ο δεύτερος πόλεμος του υιού Μπους στο Ιράκ, αντί να θωρακίσει την αμερικανική παντοκρατορία, επιτάχυνε τη διάβρωσή της. Η χίμαιρα της "παγκοσμιοποίησης" δίνει τη θέση της στα καινο...

Το άκουσμα του ποιήματος του Ντύλαν Τόμας, εξωτερικό ή εσωτερικό, είναι στάση με εκατομμύρια χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Είναι στάση μέσα και από μέσα από την κίνηση. Σταματάμε να θυμόμαστε και δινόμαστε στον εαυτό μας με τη δύναμη του καινούργιου. Φτάνει να μπορέσουμε να πούμε: "Έστω λοιπόν πως δεν ξέρουμε τίποτε από ό,τι μέχρι σήμερα θεωρούσαμε σίγουρο. Τι μπορούμε να μάθουμε;" Τότε το σώμα και η σκέψη εξαφανίζονται, και στη θέση τους εμφανίζεται η ψυχή, φτιαγμένη από σάρκα και φως, συναισθήματα και ιδέες και φαντασίες, μόνο εικόνες ασχημάτιστες, ευγενικές, άδολες και φως...

Μα σαν οι ανθρώποι αγαπηθούν στο λίγο δεν αρκούνται, φτιάχνουν βαρκούλα στ' όνειρο κι εκεί ξαναγεννιούνται. Μα σαν οι ανθρώποι αγαπηθούν χειμώνες αφοπλίζουν, σαν γιασεμιά μες το βοριά, που σ' ένα βράδυ ανθίζουν.

"Καταιγίδα" Πάρε ό,τι θέλεις να κρατήσεις/ τι θ' αφήσεις πίσω μην μου λες/ πάνω μας ξεσπάει η καταιγίδα/ γέμισε η νύχτα μ' αστραπές./ Μην βιαστείς να φύγεις, θα σε κρύψω/ μεσ' στην αγκαλιά μου μην βραχείς/ κράτα με σφιχτά, να ξαστερώσει/ τ' άστρο να φανεί της χαραυγής. (από τη σελ. 34 του βιβλίου)

Ο Λόνγκλεϋ, μαζί με τον νομπελίστα Seamus Heaney και τον "αιρετικό" Derek Mahon αποτελούν την "τριάδα" της σύγχρονης ιρλανδικής ποίησης. Αν και εμφανίστηκαν μαζί στα γράμματα, η ποίησή τους διαφέρει αισθητά. Ενώ του Χήνυ υποβάλλει με την πυκνότητα -για άλλους, ερμητικότητα- και τις αναγωγές της στο μυθολογικό κελτικό παρελθόν, και του Μάχον εντυπωσιάζει με την ορμητικότητα και το λεκτικό σφρίγος της, του Λόνγκλεϋ συγκινεί και σαγηνεύει με τη στοχαστική διαύγεια και την απουσία κάθε ρηχού συναισθηματισμού, επιτήδευσης ή αυτάρεσκης προκλητικότητας- στην οποία ενέδωσαν αρκετοί...

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ Είναι ο άνεμος που σκόρπισε τα φύλλα, είναι μια θλίψη που βραδιάζει μοναχή, είναι του κήπου μας τα κόκκινα τα μήλα, που τα σαπίζει ο αγέρας κι η βροχή. Στη μοναξιά, στο χαλασμό και στο σκοτάδι, ψάχνω στη μνήμη την εικόνα σου να βρω, να ξαποστάσω στης ανάσας σου το χάδι, να λησμονήσω της θυσίας το σταυρό. Τραγούδι στήνει ο βοριάς έξω στη στράτα, για να μερώσουν οι καημοί στη έρμη γη, μα συ απ' όλα τα τραγούδια ένα κράτα, αυτό που ζει και μου ματώνει την πληγή. Είναι μια θάλασσα που μέσα της με κλείνει, είναι ένα κύμα που με πάει στ...

Ο Πούχνερ εμφανίζεται ως σκηνοθέτης των ποιημάτων του, αφού κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης των ποιητικών συλλογών του καλεί τον αναγνώστη να αλλάξει ρόλους. Ο ποιητής-σκηνοθέτης έχει την ικανότητα να δίνει στον αναγνώστη του το ρόλο του περιηγητή, και καθώς περπατάει σε μια θεατρική σκηνή, να ακούει τους τίτλους των ποιημάτων από ομάδες όλων των ηλικιών, εκ των οποίων μια ομάδα ζωγραφίζει τα ποιήματα σε καμβά, άλλη διαβάζει τους στίχους μέσα σε μυθιστόρημα ή θεατρικό έργο, άλλη ομάδα συνθέτει σε μουσικό έργο κάποιο άλλο ποίημα. Και εμείς οι περιηγητές παρασυρόμαστε από την...

Το χωράφι λατρεύει να μιλάει στο τηλέφωνο, την οικειό-τητα που υπάρχει σ' αυτό, να είσαι με κάποιον χωρίς να είσαι με κάποιον, ο ήχος ενός άλλου μέσα στο σαλόνι σου, την ξαφνική εγγύτητα, που μπορείς να τη διακόψεις όποτε θελήσεις, όπως κλείνεις την τηλεόραση. Μπορεί να μιλάει για ώρες, μέχρι να πυρώσει το αυτί του, να γίνει σκούρο κόκκινο και να χτυπάει σαν ταμπούρλο. -------------------------------------------------------------------------- Έχει φάση, σκέφτεται το χωράφι και εννοεί κάτι σαν παράξενο, ότι η επανάληψη εμπεριέχει μέσα της μια κάποια απόλαυση, το...

"Τα ποιήματα είναι γραμμένα σε αλφαβητική σειρά των τίτλων τους. Αποσιωπάται η σελιδαρίθμηση. Υιοθετώ το ακόλουθο θεώρημα: το τονικό σημάδι στη λήγουσα είναι πλεονασμός (=βλακεία). Επομένως, κάθε λέξη χωρίς τονικό σημάδι σημαίνει ότι τονίζεται στη λήγουσα" γράφει ο ποιητής στο προλογικό σημειωματάριο. Την φιλολογική και τυπογραφική επιμέλεια έκανε ο Νίκος Μαθιουδάκης.

Πρόκειται για το όγδοο ποιητικό βιβλίο της Ιουλίτας Ηλιοπούλου που περιλαμβάνει σαράντα οκτώ ποιήματα με κεντρικό θεματικό άξονα τη νύχτα με τις πολλές φωνές της, με την κυριολεκτική, αλλά και μεταφορική σημασία της. Τα γράμματα του αλφαβήτου, σαν άλλες ψηφίδες εννοιών και αισθήσεων, προσδιορίζουν την κάθε νύχτα: Τη θαλασσινή νύχτα του τέλους του καλοκαιριού, τη νύχτα μες στους κινδύνους της πόλης, τη νύχτα στη μοναξιά του σπιτιού, τη νύχτα της ερωτικής επιθυμίας, αλλά και τη νύχτα του αιώνα, τη νύχτα όπου κάθε δίκιο και αξία δοκιμάζονται. Βρεγμένες από τη θάλασσα...