Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γίναμε σκιές αποτεφρωμένες χωρίς κανείς να μας κλάψει. Μέσα σε ατελείωτα "θέλω" κάψαμε τη συνείδηση.

"Στη γειτονιά μου γυρνά κάθε βραδάκι το φεγγαράκι με μπαστονάκι κούτσα κούτσα περπατά σα γεροντάκι"

Οι άνθρωποι του περιθωρίου, ο φόβος της μοναξιάς, τα μυστικά που κρύβουν οι κλειστές πόρτες των σπιτιών και η πόλη που εγκλωβίζει όνειρα και διαψεύδει ελπίδες είναι τα συστατικά στοιχεία των ποιημάτων του Νίκου Φρατζέτη. Ποιήματα με σαφή σκηνοθεσία, επιλέγουν συνειδητά την πεζολογική υφή, την ειρωνεία και τον σαρκασμό προκειμένου να επιτύχουν την επικοινωνία με τον αναγνώστη. "Το τρένο και ο Φώκνερ" είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του Νίκου Φρατζέτη μετά την "Υπακοή" (εκδόσεις Άπαρσις, 2012). ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΚΑΙ Ο ΦΩΚΝΕΡ Ταξιδεύω στα τρένα της πόλης. Βουλιάζω στον κόσ...

Από την ενότητα "Μίκρο-Μάκρο" Ποιητή δωσ’ το σύνθημα να σκορπίσουμε ασυντόνιστα να βαδίζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις να πέφτουμε ολόγυρα καθώς πλησιάζουν οι επόμενοι * Μολύβι έσερνες και ερχόταν περιστέρια μες στο μυαλό χτυπούσαν τα φτερά νεκρά πουλιά πνίγονταν μες στη γλώσσα πετούσαν δίχως μάτια * Το μάτι κρεμάστηκε μα δεν ανέβηκε πάνω στο άλογο το άλογο έφυγε το μάτι διαλύεται μαζί με τη σκόνη του καλπασμού

Κι εμφανίζεσαι με αγίου αργούς βηματισμούς, στην πόλη σαν γυρνά 'κείνη τη νύχτα της γιορτής, με την πατρίδα που δε γνώρισα σούρουπο στη Σαλονίκη. Ακολουθώντας την κίνηση των ρυτίδων στο σώμα μου στρωμνή γυρεύεις. κλίνη υγρή των απαρνήσεων κουρσεύεις τ' αβάφτιστά μου δάκρυα και απειλείς πως θα πλεύσεις ναυαγός στην κόπωση του κόσμου. Κοχλάζουσες λίμνες τα μάτια σου και αιωρείται η σελήνη. Προσπέρασες και μοσχοβόλησε ο τόπος αρμύρα. Έρπει η μνήμη στην καρδιά, τις παιδικές ερωτήσεις ξεσκαλώνει, στα ήσυχα του φεγγαριού νερά την κρουαζιέρα ακυρώνει...

(Δείγμα γραφής:) Το τρύπιο ταβάνι Όποτε βρέχει στάζει η σκεπή, δε μέτρησα ποτέ τις τρύπες. Στάζει... πώς έγινε διάτρητη! Μέρα τη μέρα εξατμίζομαι κι αναστατώνονται τα έντομα και τα ποντίκια που ανασαίνουν τη ζωή μου στο τρύπιο ταβάνι.

Η γραφή που διεκδικεί αισθητική διάσταση, η καλλιτεχνική γραφή, οφείλει μεταξύ άλλων να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα μέσα στην οποία θα πρέπει να προωθηθεί και τελικά να φτάσει στο κοινό της. Είναι φανερό ότι το διαδίκτυο προσφέρει αυξημένες δυνατότητες επικοινωνίας. Εξετάζοντας τη σχέση που θα μπορούσε να έχει με τη λογοτεχνική παραγωγή, προκύπτουν αναπόφευκτα νέοι τρόποι διάθεσης της, όπως τα ηλεκτρονικά περιοδικά και κατ’ επέκταση οι ηλεκτρονικές εκδόσεις. Σε μια εποχή οικονομικής σπάνης το βιβλίο με την παραδοσιακή του μορφή, το οποίο κοστίζει αρκετά κατά κανόνα...

Αυτό το βιβλίο γράφτηκε αποκλειστικά για σένα... Για σένα που κάθε βράδυ μου γράφεις πως κουράστηκες... Πώς σε πλήγωσαν... Πώς δεν αντέχεις άλλο τις θλίψεις, τη φτώχεια σου... Για σένα που θέλεις να πεθάνεις... Μου λες... Σε καταλαβαίνω... Κρατώ κάθε βράδυ τη θλίψη σου στην αγκαλιά μου... Προσφέρω το δάκρυ μου για να μη θολώσει άλλο η δική σου ματιά... Αναστενάζω εγώ, για να αλαφρώσει λίγο το δικό σου βάρος... Δεν θέλω φορτία να σου προσθέτω... Μόνο μια κατανόηση, μιάν αγκαλιά κι έναν ορίζοντα: Τη χαρά που σε περιμένει αν ζήσεις τη χάρη Του...

"... Στο βιβλίο που κρατάμε στα χέρια μας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συναιρούνται σ' ένα χρόνο. Όλα συνδεδεμένα σε μια ενότητα: το παρόν, που γίνεται πέρασμα μεταξύ συμπληγάδων της εποχής μας. Ένα υδάτινο πέρασμα, μια πορεία σταύρωσης αλλά και ανάστασης μαζί..." Κυριάκος Μ. Χονδρός

Ο Γιώργος Πολ. Παπαδάκης, με την καινούργια ποιητική του συλλογή "Το υπάρχον φως", κάνει ένα νέο ποιοτικό άλμα με καινούργια ποιήματα γεμάτα φως και ακτινοβολία. (από τον πρόλογο του βιβλίου, Μιχάλης Σταφυλάς)