Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είχες φίλους, είναι ακόμη δυνατοί, αλλά την αδιαφορία τους τη δείχνουν τώρα για σένα.

This collection includes fifty poems divided in four parts: A. Down to the Earth (fifteen poems), B. Every detail tells a story (fifteen poems), C. Sparingly (ten poems), D. The vote is yours (ten poems). Instead of a prologue there is a poem entitled "I have something to say"and instead of an epilogue there is another poem entitled "Comments in the margin". The poems are referring to contemporary individual, social and multi-and cross-cultural issues with a self-sarcastic and optimistic spirit, seeking to establish a critical and humanistic approach to the blessing gift...

Εκείνα τα παλιά έπιπλα οι τεχνίτες δεν τολμούν πια εύκολα να αγγίξουν, όμως η Πόπη Μανιφάβα-Μαντζούκη τολμά αρχαία -και πάντα νέα- αισθήματα και πόνους και ερωτήματα να πλέξει μέσα στους στίχους της. Η άνοιξη που πάντα προσδοκούμε, μέσα από την τέχνη και τους στίχους της γίνεται πραγματικότητα απτή και καταφύγιο σε ώρες δύσκολες και βασανιστικές, σε ώρες ευτυχίας και ονείρου... γίνεται η ζωή! Αθανάσιος Δ. Σταμάτης, Φιλόλογος κι ο Φαέθων, ο γιος της Αυγής, με το άρμα του Ήλιου να μας πάρει μαζί του στο Φως. Στο Φως που λυτρώνει...

Η πρώτη ποιητική συλλογή της Πωλίνας Γουρδέα, είναι αποτέλεσμα μιας μακράς περιπλάνησης της ποιήτριας σε μικρούς και μεγάλους δρόμους. Από τη διστακτικότητα της δοκιμής μέχρι την πλημμυρίδα των λέξεων, των εικόνων, των στίχων. Βασικό μέλημα η διατήρηση της μνήμης για πρόσωπα του παρελθόντος που αναδύθηκαν και λυτρώθηκαν από ένα βάρος ασήκωτο. Με σπουδές στις ανθρωπιστικές επιστήμες και στο θέατρο, η Πωλίνα Γουρδέα έχει έδρα της την ανακάλυψη του κόσμου. Γυναικείες φιγούρες της αρχαίας τραγωδίας όπως η Αντιγόνη και η Εκάβη, ο μύθος της Άρτεμης και του Ακταίωνα, οι συν...

Τριάντα ποιήματα, δύο κείμενα για το "Σπίτι δίπλα στη θάλασσα" στην Κερύνεια και ένα αλληγορικό παραμύθι εμπεριέχονται στην έκδοση "Το σπίτι δίπλα στη θάλασσα". Η Βούλα Αντωνίου καταθέτει ένα πολύ προσωπικό ύφος γραφής με άριστη γλωσσική καλλιέργεια και πειθαρχία. Αντλεί ερεθίσματα από μια ισχυρή αυτοσυνειδησία καθώς και από την οδύνη τής θύμησης, τις διαδρομές στη ρηχή εποχή μας, την αγάπη, τα αναπάντητα γιατί και πολλά από αυτά τα σημάδια του χρόνου που αφορούν στο μυθικό νησί τής Κύπρου. Αισθάνεται ζεστό ακόμη το αίμα τής παλιάς πληγής να τρέχει. Διατηρεί αυθεντι...

Η Μαρία Γιαννάτου μας καταπλήσσει απαντώντας. Με φωνή καθημερινή και οικεία παρουσιάζει τα πολύτιμα ενθύμια της προσπαθώντας να αποκαλύψει τα κλειδιά της δικής της ύπαρξης. Εστιάζει σε λεπτομέρειες τόσο καθημερινές, τόσο τραγικές, τόσο επίμονες που μας εξαντλούν γιατί οικειοποιούνται εύκολα τον δικό μας χώρο, ενώσω εμείς παρατηρούμε τα λιλιπούτεια νήματα που τις συνδέουν με τους θαλάμους του εαυτού της. Με ελλειπτική σύνταξη και στίξη, με λέξεις απλές, με ρήματα λιτά, με στίχους κοφτούς μας μεταφέρει εκεί όπου ενθυμείται, εκεί όπου οι προσωπικές διαστάσεις των αγαπημένων...

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ Σε έναν σταυρό ξεχωρίζουν διάφορα χρώματα· το καφέ του ξύλου, το κόκκινο του αίματος, το εκρού της ανθρώπινης σάρκας, το μαύρο των όρνιων. Όμως τα παιδιά διδάσκονται κάτι παράξενα για γαλάζιους και λευκούς. Έπειτα σχολάνε. Παίζουν μπάλα, κρυφτό, θάβουν ζωντανές τις γάτες του χωριού, βάζουν τις κότες να κλωσήσουν βρασμένα αυγά. Κάποια από αυτά τα παιδιά δεν μεγαλώνουν - δεν μαθαίνουν ποτέ τις αληθινές αποχρώσεις των πραγμάτων. Ψηλώνουν βέβαια, μαθαίνουν να διεκδικούν με κάθε κόστος ακριβές ρόδες, ακριβείς ωρολογιακούς δείκτες και άλ...

Ζούσε κάποτε ένα ψάρι που ο εφιάλτης του ήταν το νερό. Τις νύτες έγδερνε τα λέπια του μ’ ένα βαθύ του φόβου του ξυράφι κι έτσι γδαρμένο και μες στα αίματα, όταν κυμάτιζε ήρεμα σκαρφάλωνε στο όριο τ’ ουρανού του, εκεί που άσκοπα φλυαρούσε ο παφλασμός, και κλαίγοντας όλο παρακαλούσε: "Ουρανέ μου κάνε με πουλί, δώσ’ μου φτερά από τον αφρό σου, καλύτερα ο αέρας, το στεγνό νερό, παρά ο υγρός βυθός σου".

Ο Οδυσσέας Ελύτης δεν είναι απλά ένας μεγάλος ποιητής που λάμπρυνε την σύγχρονη ελληνική ποίηση με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά πρωτίστως ένας σύγχρονος μύστης και εκφραστής της ορφικοπυθαγόρειας-πλατωνικής-ομηρικής ελληνικής παράδοσης, αποδεικνύοντας την αδιάσπαστη συνέχεια του Έλληνος Λόγου στο πέρασμα των αιώνων. Ο ίδιος είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Τα Νέα: "Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία γλώσσα, η ελληνική, όπως εξελίχθηκε από ην αρχαία, που έφτασε να είναι το μεγάλο καμάρι μας και το μεγάλο μας στήριγμα". Η ελληνική γλώσσα...

... με αφετηρία τον υποδόριο στοχασμό που υποκινεί την έμπνευση, είναι επικαλυμμένο επιδέξια όλο το βιβλίο "Συνωμότες ονείρων". Αν δούμε τον τίτλο ως εικόνα, ως σχέδιο ή σκίτσο, μας παραπέμπει στον άοκνο ταξιδευτή της ψυχής και του πνεύματος μέσω της ακατάλυτης ποίησης. Έτσι η μούσα της Ποίησης γίνεται μούσα της Ψυχής, του νού, της ανθρώπινης διαχρονικά όρασης, της παντάνασσας διαίσθησης του ποιητή που αναφέραμε στην αρχή (μας θυμίζει την αρχαία ρήση του Ηράκλειτου "τα πάντα ρει.."), αποδεχόμενος -ως ποιητής- όχι μόνο την ουσία της φιλοσοφικής του σκέψης αλλά και την ανθοβο...

ΑΜΙΛΗΤΟ ΠΟΙΗΜΑ Φρύδια σμιχτά φοβισμένα μου χείλη Προσωπίδα πέτρινη πάνω απ’ το λίκνο μου σπαράζεις, μητέρα Στις δύσκολες νύχτες δυο τούφες μαλλιά ξεριζωμένα - στη γης απιθώνεις κι εκεί μένεις κουτσουράκι από αστραπή καμένο. Έρχεσαι τότε, αμίλητο ποίημα, λυχναράκι αναμμένο και θαμποφέγγεις στην άδεια μας κάμαρα. Με φτερούγες σπασμένες με βρίσκεις -λαβωμένο γεννήθηκα- προσπαθώ να σε φτάσω. Σωριάζεσαι λέξεις - στη νύχτα ριγμένες Στα θεμέλια χτίζεσαι - δεν περιμένεις Στοιχειώνουν οι στίχοι σου άδικα ψάχνω "Τράβα καλό μ' , τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα, τον...

Ο Βάλτερ Πούχνερ είναι μέτοχος της ελληνικής σκέψης στη βαθύτερη εκδοχή της. Και μάλιστα από απόφαση και επιλογή. Όχι κατά τύχη ή κατά συμβεβηκός. Για να χλευάζει έτσι με το παράδειγμά του τους γονιδιοφύλακες και τους αιματομέτρες του τόπου μας, τους αγράμματους και ανιστόρητους σωβινιστές δηλαδή, που επιμένουν στο νήπιο δόγμα τους πως "Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι". Ο πολυγραφότατος συγγραφέας, με τα δεκάδες βιβλία θεατρολογικού και λαογραφικού περιεχομένου, με δημοσιευμένο έργο δεκάδων χιλιάδων σελίδων, από τα ποιήματά του, από την προσωπικότερη, την πλέον μύχια και πλέ...

Στις σελίδες του βιβλίου παρουσιάζονται όλα τα επιγράμματα του πέμπτου βιβλίου και δέκα ακόμη από άλλα βιβλία της Παλατινής Ανθολογίας, που αναφέρονται ονομαστικά σε γυναίκες, σε ερωτικές συντρόφους, σε παλλακίδες και κυρίως σε επώνυμες εταίρες. Ουσιαστικά είναι ερωτικά ποιήματα. Όμως δεν μιλούν για τον εξιδανικευμένο έρωτα που τοποθετεί τη γυναίκα σε ένα άφθαστο εικονοστάσιο. Οι ποιητές της αρχαιότητας οι οποίοι δεν φορούσαν τον στενό κορσέ του πουριτανισμού, χωρίς τα υποκριτικά δεσμά της σεμνοτυφίας, μιλούσαν ρεαλιστικά για τον έρωτα. Άλλωστε οι στίχοι τους εκφράζουν τους...