Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα ποιήματα, αυτής της συλλογής, μετοίκησαν απ’ τη σκέψη μου στον χώρο του χαρτιού σε διαφορετικές εποχές και κάτω από ποικίλες συνθήκες και συναισθήματα... Αν η ποίηση είναι ένα ταξίδι ζωής, τότε το "Εν καιρώ" είναι το καράβι στο οποίο επιβιβάστηκαν όλα τούτα τα ποιήματα. Υπάρχουν εδώ ποιήματα που εισήλθαν με όλες τις "νομότυπες διαδικασίες" και τ’ "απαιτούμενα στοιχεία" στη συλλογή αυτή... Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα που "μπάρκαραν" ως "λαθρεπιβάτες"... αλλά δεν θέλησα να τους φερθώ με αγένεια και να τα "τιμωρήσω"... Ίσως να έχουν κι αυτά τους δικούς τους λόγους επιβ...

Μια δροσερή αύρα μας έρχεται από τα ακριτικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου να μας δροσίσει, να μας συγκινήσει, να μας γεμίσει όνειρα και χτυποκάρδια, έστω παλιά και ξεχασμένα για κάποιους. Είναι η ποίηση της Στέλλας Πετρίδου. ... Αυτή η ποιητική συλλογή είναι αφιερωμένη στον Έρωτα, αυτόν τον αλητάκο φτερωτό γιο της Αφροδίτης, ο οποίος σημαδεύει με τα βέλη του αδιάκριτα όποιον βρει μπροστά του. Ποιήματα πλημμυρισμένα από λυρισμό και ευαισθησία, ποιήματα που συγκινούν και φέρνουν αναμνήσεις, ποιήματα που αποδίδονται από μια ευγενική δημιουργό, είναι το περιεχόμενο της ποιητι...

Τα πρώτα ποιήματά μου στην αρμάνικη - βλάχικη γλώσσα εκδόθηκαν το 2003, εν συνόλω 11 και μεταφρασμένα στη νεοελληνική μας από εμένα, στο βιβλίο μου με ποιήματα, με τίτλο: "Θεογονία", εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2003, σ. 21-43. Αργότερα, το 2014, στο βιβλίο μου "Ορεσκωοι" -Μπάνα, Ίνιμα, Σούφλιτλου-, Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2014, σ. 188-254, εκδόθηκαν 126 ποιήματα στην αρμάνικη - βλάχικη γλώσσα, ως "Ένα Περιδέραιο Ποιημάτων"! Το παρόν είναι το τρίτο βιβλίο μου με 99 ποιήματα στην αρμάνικη - βλάχικη + 1 ποίημα στη νεοελληνική μας. Δεν έχω πολλά λόγια να πω γι' αυτά, παρά μόνο...

Το μεγαλύτερο μέρος των εγκύκλιων σπουδών μου το ολοκλήρωσα στο Γυμνάσιο-Λύκειο του Πόρου, όταν έκλεινε τον κύκλο της η δεκαετία του '60. Ήταν ένα πολύβουο σχολειό το σχολειό μου, με μαθητές όχι μόνο από τον Πόρο αλλά κι απ' όλη την επαρχία Τροιζηνίας. Οι τάξεις του, βαγόνια ξέχειλα στο καθημερινό εξπρές της μάθησης, υποδέχονταν αδιαμαρτύρητα το εκπαιδευτικό προσωπικό που άλλαζε συχνά μέσα στην ίδια εκπαιδευτική περίοδο, αφού γονείς και μαθητές και ολόκληρη η τοπική κοινωνία γνώριζαν καλά πως οι καθηγητές που έρχονταν στο σχολειό μας με απόσπαση ήταν αριστοβάθμιοι και προέρ...

Η ποίηση διαρκεί με την αντεστραμμένη της μορφή, την ανάποδη - όχι με την ορθή της, η οποία δεν υπάρχει: αυτό είναι το μυστήριό της. Ο αντίκτυπος μη υπαρχόντων στοιχειωδών υλικών που προσδιορίζουν την αδιαφορία προς τη μάταιη αναζήτηση του ανθρώπου. Ηχώ προερχόμενη από νεκρική σιωπή... Η δεύτερη γραφή, εκείνη του παρασπουδαστή, έρχεται πρώτη. Αντιστροφή παράδοσης. Γλώσσα αφιχθείσα.

Είμαστε χώρες που αλλάζουν σύνορα χωρίς πολέμους Τη συλλογή "Polaroid, Ποιήματα χαϊκού" συναποτελούν τρεις ενότητες ποιητικές ("Εκποίηση", "Polaroid" και "Ίμερος") με συνολικά 71 ποιήματα χαϊκού, διαρθρωμένα σε τρεις διακριτές θεματικές, που προσπαθούν να πειθαρχήσουν μέσα στο αυστηρό πλαίσιο του ποιήματος χαϊκού, εξαντλώντας κάθε υπαρκτό περιθώριο που τους δίνει ο κανόνας της φόρμας. Έτσι ο τίτλος π.χ. ενός ποιήματος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μιας ποιητικής σύλληψης, η συνέχεια ανάμεσα στα διαφορετικά ποιήματα ορίζει τη δραματουργική εξέλιξη μιας ενότητας, ενώ τ...

Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο - Ni plus nimoins - από ένα χαϊκού της Κατίνας Βλάχου και μία φωτογραφία της Bernadette Mergaerts το ένα δίπλα στο άλλο. Όταν το βλέμμα τα αγκαλιάζει μαζί, συλλαμβάνει το μυστήριο μιας συνάντησης. Είναι ένας τόπος που απεικονίζεται σιγά σιγά με την ανάγνωση αυτής της αλληλουχίας των τριάντα χαϊκού: πέταλα που ψιθυρίζουν, φύλλα που θρυμματίζονται, πλέγμα συνάφειας ανάμεσα στο ρυθμό των εποχών και στο ρυθμό του ποιήματος. Ένας τόπος που τον διασχίζει ένα σαλιγκάρι, το φεγγάρι, μια βαρκούλα, ένα τσαμπί σταφύλι, η άμμος, ο ουρανός... Έν...

Πάντα αναρωτιόμουν αν οι επίδοξοι άγιοι επιθυμούσαν την αγιοποίησή τους, αφού κανείς δεν τους ρωτά μετά θάνατον γι' αυτό. Τυχαία έπεσε το μάτι μου στο έργο του Carlo Carra "Il Bersaglio" από το 1928. Ήρθε αυτόματα στο μυαλό μου η ιδέα ότι η αγιοποίηση μοιάζει με τον εγκλεισμό ενός ανθρώπου σε ένα ταπεινό δωμάτιο στη μέση του πουθενά που είναι, τυπικά, προσβάσιμο σε όλους. Όλοι παρατηρούν αυτό το δωμάτιο από μακρυά αλλά μάλλον δεν θέλουν να εγκατασταθούν μέσα σ' αυτό. Γι' αυτό αποδίδουν τα εύσημα στον Άγιο που φιλοξενείται εκεί και στη συνέχεια ανοίγουν το βήμα τους και απομ...

ΠΡΩΙΝΑ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ Κοίταξε επιτέλους έξω / απ΄ το ανοιχτό παράθυρο / να χωθούν βαθιά / τα κλαδιά μέσα στα μάτια! / Το δέρμα είναι πνεύμα / Το κρύο σφίγγει το δέρμα / Το κρύο σφίγγει το πνεύμα. / Πρωινά γαλλικού χειμώνα. / Η παρουσία είναι απόλυτη. / Κάμπος αιωνιότητας. Χαρούμενα ποιήματα και σύντομα κείμενα θεωρίας της παρατήρησης. Η οπτική ως απτική. Έργο για την άσκηση του βλέμματος, τη μεγάλη γλυπτική, το πώς δυναμιτίζεται η επιθυμία, τη λεπτότητα του έρωτα, το γαλλικό κόρνο. Η θλίψη μας ενώνει. Η χαρά είναι ασκητής.

Ο χαρακτηρισμός του Παλαμά ως "ερωτικού", "ηδονικού", "σαρκολάτρη" ή "κολασμένου" ποιητή, προφανώς ξενίζει καθώς συγκρούεται με χρόνιες παραμορφώσεις και εμπεδωμένα στις σχολικές αίθουσες φιλολογικά στερεότυπα. Ωστόσο, αυτό που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι ο έρωτας -σαρκικός ή μετουσιωμένος- είναι διάχυτος σε όλη την έκταση του ποιητικού του έργου· τα ερωτικά του ποιήματα είναι, μάλιστα, περισσότερα από τα ποιήματα κάθε άλλης θεματικής κατηγορίας, ακόμη και από τα πατριδολατρικά του. Η ανθολόγηση στον ανά χείρας τόμο των ερωτικών ποιημάτων του Παλαμά σε χρονολογική...

Επιχειρηματίας ο καθείς του εαυτού του· πατέρας σπόνσορας κι η έγνοια της μάνας μόνιμη υπερωρία, απλήρωτη. Μ’ όλα τα ένζυμα που μας ξινίζανε να λείπουν, με χρωστικές ανοδικές μόνιμης δράσης, συμμετοχής σε επενδύσεις, "τέρμα η πλήξη", μια νέα πόρτα μόλις άδει ξακουστά, υποκατάστατα, ταχύτητα, ασφάλεια, διαδραστικές εφαρμογές κι άνεση τόση, που όταν σαρώσαμε, φαγώσαμε τον κόσμο, να ξεμπερδεύουμε επιτέλους με το νόημα.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΖΕΙ Κι είναι κάποιες νυχτιές που τη μοναξιά να την ακούσεις μπορείς στην τέντα και στα ξύλινα παραθυρόφυλλα, που ο άνεμος, χτυπά. Την αφουγκράζεσαι στις φυλλωσιές του κήπου που αντιστέκονται στ' αγέρι, στη στέγη του σπιτιού που τελειώνουν το ταξίδι οι σταγόνες· στο δωμάτιο με το ανάκλιντρο στις συζητήσεις, στον ήχο της πένας που σέρνεται στο χαρτί. Κι είναι κάποιες νύχτες που η μοναξιά κατασπαράζει - τ' άυλα ζωτικά σου όργανα.

Γιατί επιτάφιος ο δρόμος; Πολλοί ποιητικοί δρόμοι διέρχονται μέσα από χωριά αυτογνωσίας, ελίσσονται ανάμεσα σε πέτρες υπαρξιακές και σε λιμνάζοντα ύδατα μελαγχολίας, πάνε παράλληλα σε χώματα ποτισμένα με δάκρυα, προσπαθώντας μάταια να γεμίσουν τη λίμνη της λήθης. Ξεδιψούν προς στιγμή σε ρυάκια μνήμης και μετά κολυμπούν σε ποτάμια ζωτικής ροής. Πέφτουν σε καταρράκτες αγωνίας, σε σπήλαια φρίκης, σε φαράγγια απροσδόκητου. Διασχίζουν δάση με έλατα λέξεων, ανθισμένες μυγδαλιές δεκαπεντασύλλαβου, κλαίουσες ιτιές πόνου. Άλλοτε αξιώνονται το κελάηδισμα από αηδόνια λυρισμού, άλλοτ...

Ήρθες Ήρθες το βράδυ, ξάπλωσες δίπλα µου άπλωσες το χέρι σου µου χάιδεψες απαλά τα µαλλιά. "Ήρθα, είπες, γιατί µου λείπεις. Ήσουνα η ευτυχία της ζωής µου ένας άνθρωπος πράος που µου χάριζες ανεπανάληπτες στιγµές. Με κράταγες στην αγκαλιά σου και άκουγα τους χτύπους της καρδιάς σου. Με φιλούσες και ο παράδεισος της ζωής ήτανε δίπλα µου. Σε ευχαριστώ είµαι γεµάτη ευγνωµοσύνη για όσα έζησα. Σε αγαπούσα, σε αγαπώ και δεν σε ξεχνώ".

Αυτή η φλούδα που ξεκολλά στο κρανίο μου στρέφεται γύρω απ’ τα μάτια και χάσκει τριγύρω παιδιά κρατημένα σφιχτά στο λαιμό μου με τραβούν προς το χώμα. Κι ένα δέντρο υψώνεται στο μέρος που παίζαν. Τα κλαδιά του σαλεύουν στα χέρια μου και υπαγορεύουν το τελευταίο ποίημα.

Αρκετά με την ελευθερία. Χτυπήσαμε πολλές φορές το τείχος Γεμίσαμε αίματα Καταστρώσαμε νέα σχέδια Η κάθε μελανιά γινόταν ορμή Το κάθε θρύμμα που έπεφτε μας γέμιζε ελπίδα.

Νύχτωσε πάλι κι είναι αργά... Είναι η ώρα που οι λέξεις στήνουνε χορό. Ζωγραφίζεις μ' αυτές όνειρα, ελπίδες, σχέδια. Κρατάς τις στιγμές, τα συναισθήματα, τις εικόνες. Ξορκίζεις το κακό. Φωνάζεις την αλήθεια σου. Υμνείς την αγάπη και τον έρωτα. Νοσταλγείς... Ταξιδεύεις...