Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κραδασμοί υπόκωφοι στην κορυφή της αυταπάτης κι ο χρόνος, γδάρτης των ψυχών, με τον σουγιά του στίχους ξελεπίζει, μες στο βαθύ πηγάδι των λυγμών. Συλλογισμοί απόκρυφοι στη λογική του παραλόγου κι ο κόσμος λάτρης των δειλών, με τη σιωπή του ήρωες βαφτίζει μια κάστα τιποτένιων αρχηγών.

Στη γέφυρα της Βαρσάουερ τα κρεμασμένα λουκέτα των ερωτευμένων δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα διερχόμενα τρένα. Στάθηκα εδώ ψηλότερα κι έδιωξα με το χέρι το σύννεφο. Ο κόσμος - λίθινη εποχή κι εποχή του σιδήρου Ο κόσμος - τα μάτια μου μεγάλωσαν δυο νούμερα Ο κόσμος - ράγες απέραντες Ράγες απέραντες και χαλίκια

Ποιητική συλλογή με ποιήματα απλά, συνήθως με ομοιοκαταληξία, ερωτικού, κοινωνικού, πατριωτικού και ρομαντικού περιεχομένου, από την εμπειρία ζωής και έμπνευση του συγγραφέα, μαζί με προσωπικά σχετικά σκίτσα της προσωπικής του συλλογής.

"Με άλλο βλέμμα προσπαθώ να δω τώρα τη ζωή μου, που δε στηρίζεται πια στην ιδέα του μέλλοντος αλλά συγκεντρώνεται στο τώρα, και μ’ αυτή την οπτική γωνία γδύνω το παρελθόν από τα φανταστικά παραμύθια που με βοηθούσαν τότε να ζήσω και προσπαθώ να βρω την ουσία της ζωής πριν το τέλος της δικής μου. "Ο θάνατος είναι πάντα ο κυρίαρχος εχθρός, αλλά ως προσωπική εμπειρία μόνο στη φαντασία ζει. Ο άνθρωπος του δίνει σημασία ιστορική και τον συλλαμβάνει σαν την αρχή μιας καινούριας ζωής. Τώρα η ιδέα του θανάτου αδιάφορη μ’ αφήνει, αν και παγώνει με αυτή το σώμα. Τώρα μόνο η επιβίω...

Ένα ποιητικό αφιέρωμα στις παλιές λουτροπόλεις και στα ιαματικά ξενοδοχεία, που κάποτε υπόσχονταν την ανακούφιση από τον πόνο και την αναβάπτιση στη ζωή. Αναζητώντας το αντίδοτο στην προσωρινότητα των πάντων: αρχαιολογία, μνήμη, ανασκαφή, φωτογραφική αποτύπωση. Και ο έρωτας. Ένα παυσίλυπο που ξεθυμαίνει γρήγορα, όπως γερνάει ένα καλοκαίρι. Μια μικρή ελεγεία στο σχεδόν τίποτα. Σ’ αυτό που πάντοτε μένει.

ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ Συλλογίζομαι αυτούς που αγαπούν τη λάμψη των ματιών όταν τους καθρεφτίζουν, το φως κάτω από βλέφαρα κλειστά και πίσω από τις γρίλιες τις κλειστές, τα μεσημέρια του καλοκαιριού και κείνα του βροχερού φθινοπώρου με τις κουρτίνες διάπλατα ανοιχτές· κι αγάπησα αυτούς που λάτρεψαν τη σπίθα των θλιμμένων ματιών, τις δυο ρυτίδες στο στόμα δίπλα, εκεί που γέλιο και θλίψη τρεμοπαίζουν σιωπηλά.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΝΤΕΣΠΕΡΕ Αγαπημένε, όταν διαβάσεις το σημείωμα αυτό το μελάνι θα ’χει πια στεγνώσει, η ζάχαρη θα ’χει μουχλιάσει, ένα σύκο θα σαπίζει στο κρεβάτι. Σε μια γαβάθα θα βρεις υπολείμματα τροφής. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν θα το έχω γράψει εγώ ή κάποια άλλη με όνομα παράξενο όπως Αδελαίδα, Εριφύλη ή Περσεφόνη. Αγαπημένε, ήσουν απελπιστικά αθώος, ανυπεράσπιστα ένοχος, τις νύχτες ζωγράφιζες ελάφια, έκλαιγες μετά καθώς τα σκότωνες, γέμιζαν σκάγια τα σεντόνια. Μια μέρα ενώ σου ετοίμαζα καφέ είδα μες στο φλιτζάνι ένα δέντρο. Τό...

Όταν η πόλη κοιμάται η βροχή ξαπλώνει στο ξύλινο παγκάκι της πλατείας κάνει παρέα με τη νύχτα και το γλόμπο της κολόνας στη γωνία ρουφά τα σκουπίδια απ’ τις άκρες των πεζοδρομίων λύνει την ακινησία μ’ ένα σκούντημα στην πλάτη του άστεγου δρόμου λέει καντάδες έξω από ανοίκιαστα σπίτια γράφει στιχάκια ελπίδας στις βιτρίνες κλειστών μαγαζιών γίνεται ρυάκι που γλυκαίνει τη μοναξιά με το δρόσο απ’ το ρευστό φιλί της. Η βροχή έρχεται στα όνειρά μου σε εποχές αφόρητου καύσωνα κι είναι μια παραμυθία ότι μπορώ να την ανακαλώ εντός μου όταν η πυρωμένη άσφαλτος της πόλη...

Ένα ανέσπερο φως κρύβεται στα έγκατα της ύπαρξής σου. Για να το δεις, πρέπει να συναντήσεις τη θεά του Ελεάτη, να περάσεις από τις πύλες των οδών της ημέρας και της νύχτας, να ακολουθήσεις ένα δρόμο που δεν έχει κατεύθυνση, που δεν υπάρχει, και να αντιμετωπίσεις εχθρούς, που παραμονεύουν να σε σταματήσουν και να σ΄ εκτρέψουν απ΄ την πορεία. Θα φτάσεις τελικά ως την τελευταία πύλη, πίσω από την οποία κρύβεται η αλήθεια, ή θα επιλέξεις έναν άλλο προορισμό, που είναι συνάμα το τέλος και η αρχή του δρόμου που εσύ ο ίδιος δημιούργησες;

Η παγκόσμια κρίση που ξέσπασε το 2007-2008 προέκυψε από τη δομική υστέρηση του ρυθμού πραγματοποίησης της αξίας σε σχέση με τον ρυθμό αξιοποίησής της. Κατά τη νεοφιλελεύθερη περίοδο, ενώ η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης αυξάνεται, η παραγωγική επένδυση καθίσταται όλο και λιγότερο ευαίσθητη ως προς το κέρδος, με αποτέλεσμα ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος του να κατευθύνεται προς τον ιδιωτικό δανεισμό. Η αύξηση του τελευταίου πριν την κρίση, τόνωνε την κατανάλωση και την παραγωγική επένδυση, επιδρώντας θετικά στον ρυθμό πραγματοποίησης της αξίας και κατ’ επέκταση στον ρυθ...

Ο "Επαγγελματικός προσανατολισμός" είναι μια ποιητική συλλογή που παρ’ ολίγον να συνταξιοδοτηθεί σ’ ένα σκοτεινό συρτάρι μπαλώνοντας υποδήματα και πετυχαίνοντας την τσάκιση σε μια ζωή που δεν μπορεί να κρύψει τις ζάρες της. Είναι μια σύμβαση αορίστου χρόνου στα πιο ηλιόλουστα κοιμητήρια και ο θάνατος κατά παραγγελία που έρχεται στην πόρτα μας delivery. Ο "Επαγγελματικός προσανατολισμός" είναι η ρέμπελη ζωή συνταγογραφημένη από συμβεβλημένο με την αιωνιότητα ποιητή. Είναι η εξαγγελία πως το επάγγελμα που επιλέξατε, ακόμα και αν δεν θα σας βοηθήσει να αποπληρώσετε τα δάνει...

Με το έργο της "Η νάρκη της θλίψης" η Καλλιόπη Βασιλείου συστήνεται στον κόσμο της σύγχρονης ελληνικής ποίησης, μιας αχανούς και ανεξερεύνητης λόχμης ιδιωτικού πάθους και δημόσιας απογοήτευσης. Είναι λοιπόν φυσικό να συνυπάρχουν και να αλληλοκαθορίζονται αυτά τα δυο στοιχεία στα ποιήματα της Βασιλείου. Ο συσσωρευμένος πόνος και η στοχαστική ομορφιά των στίχων στέκουν πλάι σε χωρία όπου η θλίψη συνοδεύεται από μια τρομερή βούληση για αντίσταση - αντίσταση σε οτιδήποτε υποβιβάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μετατρέπει άνδρες και γυναίκες σε δουλοπρεπή όντα, εχθρικά μεταξ...

Ο ΜΑΓΕΙΡΑΣ Άναρχη βλάστηση, θάμνοι απροσπέλαστοι πνιγμένα στ' αγριόχορτα οπωροφόρα κι αντίσκηνα εκστρατείας απλωμένα στην πεδιάδα -ένα κοπάδι ήρεμο- ο γαλλικός στρατός. Μουλάρια ανέβαιναν στην πόλη καθημερινά στύλωναν μ' αγωνία τα ρουθούνια όταν στραβοπατούσανε στις πέτρες οι οπλές γύριζαν φορτωμένα με τυριά, κρέατα και κρασί. Καμιά φορά έπαιρνε προς το σούρουπο κι αυτός τον ίδιο δρόμο στη λέσχη τον περίμεναν οι αξιωματικοί να φτιάξει κάτι ιδιαίτερο, πιο γαλλικό βοηθός μαγείρου στο ατμόπλοιο "Λατούς-Τρεβίλ" τους είχε πει πως έμαθε τα μυστικά κοντά σε έν...

Τα περισσότερα κείμενα που περιλαμβάνονται στη συλλογή "Πεζή οχούμενη" είναι κείμενα των ορίων· μετεωρίζονται ανάμεσα στον ποιητικό και στον πεζό λόγο, ανάμεσα στη δραματοποίηση και στην ειρωνική αποστασιοποίηση. Ο πυρήνας τους άλλοτε αφηγηματικός και άλλοτε δοκιμιακός ενδύεται την παρωδία και τον αυτοσαρκασμό, ενώ ο σκελετός τους αρθρώνεται με τα δομικά υλικά μιας εύφορης διακειμενικότητας. Από τη συλλογή δεν απουσιάζουν οι λυρικοί απόηχοι καθώς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μια έμμετρη μουσικότητα. ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Μ.Σ. Φορούσε το κίτρινο σακάκι και τα παπούτσια...