Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λ ι μ ά ν ι Πύρινοι πάσσαλοι Καρφώνουν τη γαλήνη σου, Πύρινοι πάσσαλοι Αναδεύουν τα σωθικά σου. Μάρτυρες στέκονται Στα βραδινά σου, Φανάρια που φέγγουν Την ακρογιαλιά σου. Πύρινοι πάσσαλοι Πάλλονται, χορεύουν, τρέχουν και σβήνονται στην αγκαλιά σου.

Όταν μ' έπλασες, Θεέ μου και μου έδωσες μάτια και χέρια, τον νου μου να σκέφτομαι, στην καρδιά μου σαν έφτασες σταμάτησες και είπες: "να μπορείς ν' αγαπάς και να ζήσεις τον μεγάλο τον έρωτα για τον Άνθρωπο, τον Θεό και το Σύμπαν". Δεν μπορώ να μην πω ευχαριστώ. Από το βιβλίο "Ωδή στον Έρωτα"

Νοητές αποικίες Υπάρχει μία στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας όπου κάθε Άνθρωπος επιχειρεί να ξυπνήσει από το λήθαργο. Ο νους έρχεται σ' επαφή με τις απτές διαστάσεις Της καθημερινότητας και ζητά διαφυγή σε μέρη γόνιμα, Παρθένα, που κανείς δεν έχει αγγίξει. Αυτές είναι οι "Νοητές αποικίες".

ΑΚΤΕΣ Μέτραγες τα πελάγη με διαβήτη τ' όνειρο. Έπλεγες στα πέλαγα με διαβατήριο ληγμένο. Αγνάντευες τ' ακρογιάλια με σχέδια στα κυάλια. Κολύμπαγες στην ακρογιαλιά με τραγούδι τη σιγαλιά.

Την τέφρα μου μην τη σκορπίσεις. Πλάσε με πάλι! Έτσι θα ζω σ' ένα όμορφο κεραμικό πιάτο ή σε μια κόκκινη γλάστρα που θα μεγαλώνει ένας πανσές.

Να αφαιρείσαι, να μοιράζεσαι· να κόβεσαι σε χίλια κομμάτια. Αυτό λέγεται πρόσθεση, άνθρωπε. Θολή καρδιά, βούρκο αντικρίζεις ή το καθαρό νερό; Πρόσεξε μονάχα το "ησύχασα" να μην σημαίνει "σάπισα", αλλά "άνθισα". Έτσι, να μη σωπαίνεις.

Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος υπήρξε ένας εκ των σημαντικοτέρων θεραπόντων της ρομαντικής ποιήσεως, της οποίας το μελαγχολικό πνεύμα διαποτίζει την ποιητική του γραφή μέχρι του σημείου της πεισιθανατίου τάσεως ίσως οφειλομένης εις ερωτικήν τινα αποτυχίαν. In contrario προς την επιφυλακτικήν κρίσιν των ειδημόνων παρά του πεσσιμιστικού χαρακτήρος της επικολυρικής του ανδρός ποιήσεως. Απλά πεζά έργα που η νηφάλια προσέγγισις, την οποίαν ούτος αποδεικνύει εις πλήθος συγχρόνων ζητημάτων φιλοσοφικών, όπως τα έργα Περί Αθανασίας και Διογένης ο Κυνικός, κοινωνικών δοκιμίων, όπως το έ...

ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ Τέσσερα κορίτσια κι εσύ χαράζεις με κοπίδι τα αρχικά τους οι κορμοί μαλακοί το μαχαίρι διαπερνά τον φλοιό μα δεν τους ματώνει Ζ, Μ, Ε, Σ. Τέσσερα κορίτσια κι εσύ έμεινες μόνος περπατάς αγέρωχα λουκούμι κέρασμα για τη μικρή σου κόρη χριστουγεννιάτικό δέντρο με μπαλόνια στολισμένο τα τελευταία άσπρα παπούτσια για την παρέλαση καλωσόρισμα στην άνοιξη μόνιμη θέα το απέναντι χωριό. Τέσσερα κορίτσια κι εσύ σε μια υπόγεια στοά χαμένος· Εύβοια, Αθήνα, Μύκονος Τα δέντρα υπάρχουν ακόμα Εσύ;

Η ποιητική συλλογή "Καμπή πνοής" ("Atemwende") κατέχει κομβική θέση στο έργο του Paul Celan (1920-1970) και εγκαινιάζει την ύστερη περίοδο της ποίησής του. Συγχρόνως συνιστά μια αναμέτρηση με τη δυτική λογοτεχνική παράδοση, αλλά και μια επανεξέταση της έως τότε ποιητικής του. Ο ίδιος σε ένα γράμμα προς τη σύζυγό του, τη ζωγράφο και χαράκτρια Gisele Celan-Lestrange, γράφει: "Είναι πράγματι ό,τι πιο πυκνό έχω γράψει ως τώρα, και ό,τι πιο ευρύ". Η "Καμπή πνοής" περιλαμβάνει ποιήματα που γράφτηκαν από τον Σεπτέμβριο του 1963 έως τον Σεπτέμβριο του 1965, αλλά δημοσιεύθηκαν αργότ...

H αγάπη -αυτή η αρετή των αρετών- είναι ένα από τα βαθύτερα συναισθήματα του ανθρώπου, που πηγάζει από την έμφυτη τάση του για επικοινωνία, συνδρομή, προστασία και συνεργασία. Αυτή η ενστικτώδης παρόρμηση του ατόμου, η φιλάνθρωπη διάθεση, μπορεί να καλλιεργηθεί, ν’ αναπτυχθεί και να επικαλύψει (κατά το μεγαλύτερο μέρος) το αντίθετο ένστικτο της επιθετικότητας. Η αγαπητική σχέση των ανθρώπων είναι πολυδιάστατη και πολυώνυμη: φιλότης, φιλία, έρως, αγάπη, στοργή, amore, sex, love, liebe, lubov... Εξάλλου η αγάπη αποδείχνεται πιο δυνατή απ’ τον έρωτα, γιατί πλεονεκτεί σε χρονικ...

Yannis Ritsos a ecrit "Le chaudron calcine", un long poeme emblematique, dans le camps de prisonniers politiques sur l’ile de Limnos durant la guerre civile grecque. Le poete, deporte, a la survie et aux len­demains incertains, parle de la prison et de l’exil, de la valeur des compagnons et des camarades ­de luttes, du combattant qui supporte l’emprisonnement et qui ne perd pas espoir, du prisonnier qui continue de rever dans les conditions les plus angoissantes, de la personne qui ne s’arrete pas de lutter quo­tidiennement. Le poeme constitue un hymne aux hommes et femmes...

εκείνο που έκανε τη διαφορά είναι αυτός που τραγούδησε πάνω στο σκιάχτρο όταν οι άλλοι το βάζανε στα πόδια αυτός που ανέβηκε στο πιάνο κι έπαιξε ενώ κάτω έπεφταν πυροβολισμοί εκείνη που είχε τη φύση και τη φαντασία όταν τις άλλες τις θέριζαν οι –ισμοί. πεθαίνουν άνθρωποι εκεί έξω, όχι αστεία κι η θερμοκρασία μόλις δυο βαθμούς πιο πάνω μετά από τόσο αίμα κι ύστερα, ξανά ίδιο κρύο.