Το γυναικείο σώμα στα δημοτικά τραγούδια
Γκότσης Κωνσταντίνος Γ.
Opportuna (2020)
Οι "λαϊκές" αντιλήψεις, οι "αναπαραστάσεις" του γυναικείου σώματος στα δημοτικά τραγούδια, είναι το θέμα αυτού του βιβλίου. Στα δημοτικά τραγούδια βρίσκουμε συχνά περιγραφές του σώματος της γυναίκας και ιδίως της νέας γυναίκας. Το γυναικείο σώμα στα τραγούδια περιγράφεται συνήθως όχι ως σώμα στατικό αλλά στην κίνησή του στον χώρο, εκφράζοντας μέσα από την ενδυμασία, το βάδισμα, τις χειρονομίες και το βλέμμα διάφορα συναισθήματα και επιθυμίες αλλά και το καθεστώς της γυναίκας (ανύπαντρη, αρραβωνιασμένη/παντρεμένη, χήρα), όπως και την κοινωνική θέση. Το σώμα κινείται στον χώ...
Το δάκρυ του νόστου
Ρουμελή Βάσω
Ινφογνώμων Εκδόσεις (2016)
Η ποίηση είναι η ενσάρκωση ενός χαμόγελου. Είναι δάκρυα ψυχής, ένας στεναγμός, λύτρωση. Είναι η ηχώ μιας σιωπηλής κραυγής που σχίζει τον ουρανό και προσφέρει θυμίαμα στις ψυχές μας. Είναι το νερό που κυλά στις φλέβες της ερήμου. Η ποίηση έχει ζωή και δημιουργεί ζωή... είναι πνοή αθανασίας. Ας με συγχωρέσουν οι μεγάλοι ποιητές που τολμώ, αλλά στην εποχή των τερατογεννήσεων, χρειάζεται αρετή και τόλμη για να εξαγνιστεί το σκοτάδι. Η ποίηση σήμερα παίρνει φως από την γενναία ψυχή μας και επιστρέφει φως στην σακατεμένη από τους δυνατούς της πλάσης, ελπίδα......
Το δάκρυ του χρόνου
Χαβρεδάκη Ειρήνη
Κέδρος (2018)
ΞΥΠΝΗΜΑ Ανασκαλέψαμε μια μέρα τη σιωπή μας, σαν μεθυσμένοι που δεν μπορούν να σωπαίνουν πια. Τα κατάβαθα ρίγη βγήκαν κρατώντας λαχτάρες παλιές, λογής λογής όνειρα σκονισμένα. Ψηλάφισαν το πρόσωπό μας να βρουν τα ίχνη του πόνου. Ξαγρύπνησαν μαζί μας. Έδυσαν και ανέτειλαν κι άλλη φόρα. Μείναμε έτσι ασάλευτοι μέσα στον χρόνο, σαν αιωρούμενοι σε μια αιώνια στιγμή. Νιώσαμε τη βροχή να κυλάει στις μέρες μας. Είδαμε τα αόρατα νήματα να γράφουν την ιστορία μας απ’ την αρχή. Αναγνωρίσαμε τα μονοπάτια της ζωής μας και πήραμε πίσω τη δύναμή μας ξανά.
Το δάσος των κρίνων
Βαρτζιώτης Δημήτρης Π.
Λευκή Σελίδα (2019)
... κι έφυγες μέσα στο ανήλιο δάσος των θρήνων μ’ ένα σμήνος παρδαλών πεταλούδων και λαλούντων πουλιών να σε ακολουθεί καταστρέφοντας το αγαθό θράσος των κρίνων...κι όμως, στο φέγγος μιας μέρας του καλοκαιριού ένα χαμόγελο, όπως το άρωμα του ρόδου του διαβόλου, μια φευγαλέα σου ματιά γεννά την ομορφιά του κόσμου όλου ...το χάδι είναι το όριο του πόνου κι ένα χαμόγελο και η γλυκιά ματιά είναι το άλλο όριό του, αυτά μαζί είναι τα όρια του κόσμου
Το δείπνο των αποχωρισμών
Παπαδόπουλος Δημήτρης 1963-
Οδός Πανός (2019)
ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΩΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΩΝ Ακόμη και η θάλασσα που ήταν γαλάζια πήρε λίγο γκρίζο απ' τα περαστικά σύννεφα Λίγα πούπουλα απ' τις φτερούγες των αποδημητικών ο αέρας Αυτές οι εικόνες υπήρξαν σημαντικές επέδρασαν καθοριστικά στη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος στο αποψινό δείπνο μας, είπα υψώνοντας το ποτήρι Τελικά είμαστε εκείνα που κουβαλάει το μυαλό στους ώμους του λίγες θύμησες να φέγγουν όταν βαδίζουμε μόνοι μέσα στη νύχτα Και είναι η νύχτα ένα γυμνό σώμα μια άδεια καρέκλα ένα χιτώνιο που κυλιέται στο πάτωμα περιμένοντας να σβήσουν τα φώτα στο...
