Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα ποιήµατα της συλλογής ανασύρουν στην επιφάνεια τον κόσµο που κρύβεται πίσω από ένα έργο τέχνης. Μοντέλα αυτονοµούνται από τον δηµιουργό τους ή αυτοκτονούν για χάρη της αιώνιας ευτυχίας. Κάποια από αυτά ζουν για πρώτη φορά µακριά από τον καµβά τους. Όλοι οι πρωταγωνιστές ανατρέπουν το προφανές. Ο αναγνώστης διαβάζει την ιστορία τους µέχρι που ανακαλύπτει ότι έχει εµπλακεί σε µια άλλη πραγµατικότητα. Ό,τι υπάρχει έχει εντέλει υφανθεί από την ίδια του την αλήθεια.

Μετά από το ορόσημο τα απαγορευμένα και συ χωρίς παράσημο στα καθιερωμένα, παλεύεις, πικροδέρνεσαι, εκτός νυμφώνος σέρνεσαι. Μετά από το ορόσημο βραδιές χωρίς αστέρια, του φεγγαριού το σώσιμο κλαμένα περιστέρια, μετά από το ορόσημο ψευτιά με κάθε εθνόσημο. Μετά από το ορόσημο του κόσμου η άγρια όψη, το διάβα εκεί με πρόστιμο να το ’χεις πάντα υπόψη, μετά από το ορόσημο νερό δε θα ’βρεις πόσιμο.

Οι άνθρωποι του περιθωρίου, ο φόβος της μοναξιάς, τα μυστικά που κρύβουν οι κλειστές πόρτες των σπιτιών και η πόλη που εγκλωβίζει όνειρα και διαψεύδει ελπίδες είναι τα συστατικά στοιχεία των ποιημάτων του Νίκου Φρατζέτη. Ποιήματα με σαφή σκηνοθεσία, επιλέγουν συνειδητά την πεζολογική υφή, την ειρωνεία και τον σαρκασμό προκειμένου να επιτύχουν την επικοινωνία με τον αναγνώστη. "Το τρένο και ο Φώκνερ" είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του Νίκου Φρατζέτη μετά την "Υπακοή" (εκδόσεις Άπαρσις, 2012). ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΚΑΙ Ο ΦΩΚΝΕΡ Ταξιδεύω στα τρένα της πόλης. Βουλιάζω στον κόσ...

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Μου είπες: "μύρισε τη νύχτα για μένα" κι εγώ πνίγηκα από την απουσία τόσων φίλων μάτωσα, από χιλιάδες αγκάθια κομμένης απότομα αγάπης ανάμεσα σε νέες πατρίδες και παλιές χρόνια μετά θα αναρωτιόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά και τι από τις ρίζες μας απέμεινε μόνο αναγνωριστικό ετούτη η μυρωδιά της νύχτας που ποτέ δε μπορέσαμε να μοιραστούμε αλλά, κατάσαρκα φυλάττουμε ως Θερμοπύλες καθένας μόνος του σε τόπους ξένους, ξένοι κι εμείς ακατανόητοι, άμαθοι και αφελείς πνιγμένοι, μόνοι για τη στιγμή εκείνη της συνάντησης που ούτε καν προβλέπ...

ΟΔΥΣΣΕΑΣ Στων σπηλιών σου τους κόλπους, θεά, υδρατµοί αναδύονται, µυρωδιά νυχτολούλουδου και αναθυµιάσεις θείου. Κι εγώ, αµφίβιο που κολυµπά στις βάθρες των χυµών σου. Στα απαλά σου στήθη, θηλαστικό που γεύεται το πρώτο γάλα της ζωής. Και στων χειλιών σου τη φωτιά, αγριεµένο σύννεφο, τη διψασµένη γη σου ραντίζω. ΚΑΛΥΨΩ Κάνε µε εταίρα σε έναν ξενώνα στους Δελφούς, θυµωµένη µαινάδα στην Αρκαδία, και γίνε κάπρος άγριος που µε θηλάζει µε µανία. Γίνε θυσία στου οµφαλού µου το βωµό προτού δεχτώ τον καρπό της συνουσίας. Κοίταξέ µε. Το βλέµµα µου πάνω σου απλώνεται σαν το...

Η ΜΝΗΜΗ Σαράκι άπληστο η μνήμη. Με ταξιδεύει στα άδυτα της ύπαρξης, άλλοτε με κατακρίνει, με πονάει, με ξαναμαθαίνει να ζω και άλλοτε με επιχαίρει, μου ανοίγει νέους ορίζοντες. Είναι μνήμη η ζωή, μνήμη κι ο χρόνος. Μνήμη και συναισθήματα οι φίλοι, οι γνωστοί, οι συγγενείς, οι αγαπημένοι. Μνήμη, όλοι παρόντες και απόντες. Ανάβει φωτιά η μνήμη, καίει και καίγεται, άλλοτε φλάμπουρο για τα πριν και τα μετά και άλλοτε ελπίδα και νέα σχεδία, πυξίδα του μέλλοντος! Αφέντρα της ζωής η Μνήμη!

ΕΞΩ Έξω λες έξω από το χρόνο χνούδι λευκό που στροβιλίζεται του κλέφτη κολλάει στα μαλλιά στα ρούχα και στα βλέφαρα υδρατμού λευκό σεντόνι στο δυτικό μπαλκόνι του σχολείου πέπλο ημιδιάφανο της Αίγινας κρυψώνα Όμως πάει καιρός τα παιδικά επιφωνήματα αναπηδούνε στην αυλή και μ’ ένα κόκκινο παλμό ανυψώνονται φωνήεντα τώρα αντηχούν κενά Μπαλόνια ταξιδεύουν στον αέρα αγάλματα αμίλητα πολύ ακίνητα αγέλαστα που αυλίζονται στη νύχτα μυστικά ορίζοντας τις μέρες μας Και πλέον ψιχαλίζει τις αυγές πικρά και πεινασμένα κελαηδίσματα κ...

Ο Antonio Machado τον ονόμασε "άγγελο της αληθινής ποίησης" και ο Damaso Alonso "έναν μεγάλο ποιητή με φωνή μοναδική" που με το έργο του "εγκαινιάζεται η μοντέρνα ισπανική ποίηση". Ο Pablo Neruda από την μεριά του, γράφει γι’ αυτόν, τους παρακάτω στίχους: "Γλυκιά φωνή μεγάλη, καρδιά θλιμμένη!... Της δυστυχίας ήλιε, αφέντη της βροχής!" Γιος της Ανδαλουσιανής γης ο Gustavo Adolfo Becquer έζησε μια ζωή σκληρή, γεμάτη κακουχίες, μια ζωή που σμίλεψε τον χαρακτήρα του, προικίζοντάς τον με την ευαισθησία και την πνευματικότητα που αποπνέουν οι στίχοι του. Η σκληρή πραγματικ...

Ο τόμος περιέχει τις ποιητικές συλλογές: "Απόπειρα" 1969 "Εμείς και ο βροχοποιός" 1973 "Δεκατρία ηλεκτρικά ποιήματα" 1978 "Καιρικές συνθήκες" 1981 "Κλιμματιζόμενοι διάδρομοι" 1986 "Η μηχανή των μυστικών" 1993 "Τήνος", ποιητική περίληψη" 1997 "Μουσείο αέρος" 1999 "Ιωνάς" 1999 Από τα πρώτα ποιήματα της "Απόπειρας" του 1969, γραμμένα στην Ελλάδα των συνταγματαρχών, έως τα ποιήματα του "Ιωνά", γραμμένα εξ ολοκλήρου στη Βοστόνη το 1999, τα θέματα που διασχίζουν τον τόμο είναι τα ίδια: ξενιτεμός, μοναξιά, νοσταλγία, έρωτας, μετακομίσεις, απώλεια, μνήμη, χρόνος, η πατρ...

ΓΡΑΒΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΙΔΟΥΣ Άρχισα να ξηλώνω Τα ρούχα μου Ώσπου έμεινα γυμνός Στη μέση του πουθενά Φωνάζοντας Σε μια γλώσσα άγνωστη (Έτσι κι αλλιώς Ποιος θα με καταλάβαινε;) Μα δεν με συνέλαβαν Για προσβολή δημοσίας αιδούς Για να σταματήσω τις φωνές Με κέρασαν αψέντι Και μ' έντυσαν στην τρίχα Όμως τα κορδόνια μου Δεν ταίριαζαν Με τη γραβάτα τους Δεν άφησα ρέστα Για πουρπουάρ Δεν σκόνταψα διαγωνίως

"Άρχισε σαν ένα ακόμη ποίημα για τον Τσε και κατέληξε σε έναν κύκλο 99 ποιημάτων, που αφηγούνται σχεδόν τα πάντα για τη ζωή του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Η Μούσα της ποίησης ακολουθεί πιστά και κατά πόδας την ιστορική πορεία του ...απ’ τη γη της Αρζεντίνας και τη χώρα της Εβίτας που αρχινά τούτη η ιστορία, το ημερολόγιο της μοτοσυκλέτας που αποκαλύπτει το πώς έφτασε ο νεαρός Αρζεντίνος γιατρός να αρνηθεί τα όσα είχε - και είχε σα-φως τα πάντα - όλα όσα του εξασφάλιζαν, αν μη τι άλλο, μια άνετη κι υπέροχη ζωή. Η έννοια της δικαιοσύνης και της αγάπης στον Άνθρωπο που τον οδήγησε μ...

Η θρησκευτική πρακτική των αρχαίων Ελλήνων στηρίζεται σε ένα συνδυασμό από δρώμενα και λεγόμενα. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι ύμνοι. Στον αρχαιοελληνικό κόσμο τα πάντα είναι πλήρη θεών, ημίθεων και ηρώων, ενώ το θρησκευτικό και το κοσμικό βρίσκονται σε αδιάσπαστη ενότητα και συνεχή αλληλεπίδραση τόσο στην καθημερινότητα όσο και στη λογοτεχνία και την τέχνη. Από την άποψη αυτή η ενασχόληση με τους αρχαίους ελληνικούς ύμνους είναι στην πραγματικότητα ενασχόληση με το σύνολο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Έχοντας επίγνωση του τεράστιου εύρους του αντικειμένου μελέτη...

Ακόμα κι οι φίλοι μου, όταν τους μιλάω για τον αληθινό καημό μου, στρέφουν αλλού το πρόσωπό τους. Μόνος του γυρίζει καθένας στη φωλιά του. Στο τέταρτο προσωπικό του βιβλίο, τη συλλογή ποιημάτων "Άνθρωποι που γελάνε", ο Αργύρης Παλούκας προσπαθεί να επιστρέψει σε εκείνη την ηλικία όπου δεσπόζει η αίσθηση της ελευθερίας, το "θέλω" έναντι του "πρέπει", χαρακτηριστικό που στην ενήλικη ζωή του κάθε άνθρωπος ξανασυναντάει μόνο στον έρωτα. Οι άνθρωποι του βιβλίου, εξεγερμένοι, δύσπιστοι και φοβισμένοι, αποφασίζουν να πιστέψουν ότι μπορούν να γυρίσουν την πλάτη στη φθορά. Τ...

Μια προσωπική επιλογή του Μάνου Ελευθερίου από παλαιότερα και νέα, ανέκδοτα γραπτά του συνθεμένα με την τεχνική της παραδοσιακής ρίμας. Συνθέσεις, ακριβώς, επί χάρτου. Ασκήσεις μετρικής. Μια πρόκληση, πάντα, για τους τεχνίτες του λόγου να συνθέσουν μέσ’ από μια μεγάλη ποικιλία μέτρων τη δική τους μουσική. Επιπλέον, τα Ομοιοκατάληκτα, που δεν διαφέρουν θεματικά από το αναγνωρίσιμο ποιητικό σύμπαν του Μάνου Ελευθερίου, δείχνουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την άρρηκτη ενότητα ποίησης και στιχουργικής που χαρακτηρίζει το έργο και την πορεία του.

Ομηρικά τα Έπη της ζωής μας, δεν λέω, πες μου όμως... αν τελικά, η Ιθάκη είναι μέρος του μύθου, ή αν η αλήθεια πραγματεύεται τον μύθο της, ανάμεσα σε τρωικούς πολέμους Νιάτων-Εμπειρίας! Η ποιητική συλλογή περιλαμβάνει στίχους που μελοποιήθηκαν και ερμηνεύτηκαν από εξαιρετικούς σύγχρονους δημιουργούς, όπως ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Λάκης Παπαδόπουλος, η Κρινιώ Νικολάου, η Τζώρτζια (ΜΠΛΕ), η Ζωή Τηγανούρια, ενώ την μετάφραση ανέλαβε η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει τα κυριότερα και πιο αντιπροσωπευτικά μοιρολόγια (τραγούδια του αποχωρισμού ή του αποχαιρετισμού) από όλη την Ελλάδα. Η επιλογή έγινε σε μοιρολόγια που αναφέρονται σε άτομο που έφυγε από τη ζωή. Ήρθε η ώρα του Θεού ή έσβησε το καντήλι του, όπως συνήθως λέγεται. Η συγκέντρωση και καταγραφή τους είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας έρευνας τόσο επιτόπιας, όσο και βιβλιογραφικής. Αποτελεί ουσιαστική συμβολή στην πληρέστερη έρευνα και μελέτη της λαϊκής μας παράδοσης.

Το οροπέδιο Μετά την έκρηξη του δυναμίτη της έμπνευσης ανατρέπω το μέτρο του λόγου, κι άξαφνα αηδόνια φτερουγίζουν ανάμεσα στα ρουμάνια των στίχων. ατλάζια ξεδιπλώνονται από το γαλάζιο βλέμμα σου, μέσα μου βλασταίνουν σιτοβολώνες, μυστικές πηγές αναβλύζουν, κι ένας λίβας με στροβιλίζει στη στέγη του κόσμου, απ' όπου αφουγκράζομαι το αναφιλητό των άστεγων, ηφαίστεια να κοχλάζουν, κοπάδια από βόδια να μουγκανίζουν σε χαμηλές βουνοπλαγιές. Δίπλα στο νερό αγρίμια με προστάτευαν. Στο οροπέδιο των λεωφόρων. ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Χειμώνας 2016

Τρέχω πετάω χαιρετώ τα πιο τρελά παιδιά και κάθε πέτρα που πατάω ανοίγει σαν καρδιά. Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο με βροχή θέλω τον κόσμο να διαβάσω και πάλι απ' την αρχή. Η νέα αναθεωρημένη έκδοση του τόμου "Νίκος Γκάτσος, Όλα τα τραγούδια", εμπλουτισμένη με περισσότερα στοιχεία και πληροφορίες, με φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα που προσδίδουν στο βιβλίο έναν χαρακτήρα πιο "προσωποπαγή", παραδίδεται σήμερα ως οριστική με σκοπό να αποτελέσει βασικό εργαλείο για μελετητές και ερμηνευτές των στίχων του ποιητή καθώς και πηγή ευχαρίστησης, ακόμα και έμπνε...

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Σαν έρχονταν από τη Γρίβα οι δικοί σου μαζί τους έφερναν τη γλώσσα του βουνού. Το γέλιο σου ανάβλυζε στης κορυφογραμμής το μυρωμένο χώμα. Κοτσύφια, πέρδικες και καστανιές, θροΐζουσες νεράιδες ανοίγανε διόδους μυστικές για να χωρέσει στο διαμέρισμα το Πάικο. Στου σαλονιού τις τρυφερές χαράδρες οι λέξεις σας πετάριζαν κελαρυστές. Εγώ απ’το χωλ κρυφάκουγα. Όμως ξεράθηκε η λίμνη του καιρού κι οι ντόπιες χάθηκαν -όπως κι εσύ- λέξεις από ασφυξία. Να μη φοβάσαι την αρχή του σκοταδιού. Στη Γρίβα θα ξανανοίξει ο κύκλος του νερού. Μες στη στοχαστική σιω...

Κάποιοι μύθοι είναι καλό να παραμένουν ως έχουν απαρασάλευτοι στο μεγαλείο της αυταπάρνησής τους. Ο Χριστός να μη γίνει ποτέ μεγαλέμπορος στην Ιερουσαλήμ συνδαιτημόνας χιλίαρχων και του Ποντίου Πιλάτου. Ο Καρλ Μαρξ να μη γίνει ποτέ εργοστασιάρχης σε μονάδα επεξεργασίας χάλυβα στο βόρειο Λονδίνο. Ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι να μη γίνει ποτέ γηραιός καθεστωτικός ποιητής στην μπρεζνιεφική εποχή της στασιμότητας. Ο Τσε Γκεβάρα να μη γίνει ποτέ κοιλαράς μεγαλογιατρός στις αστικές συνοικίες του Μπουένος Άιρες. Οι μύθοι δελεάζουνε τα πλήθη οι απομυθοποιήσε...