Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΤΗΣ ΓΥΦΤΙΣΣΑΣ Είπα σε μια Γύφτισσα θέλω να γίνω γύφτος να σε πάρω Μπορείς μου λέει να φας για βράδυ χόρτα πικρά χωρίς αλάτι κι έπειτα να πλαγιάσεις; Μπορώ της λέω Μπορείς μου λέει να πλαγιάσεις χωρίς να κλαις από το κρύο πάνω στην παγωμένη λάσπη; Μπορώ της λέω Μπορείς μου λέει πάνω στη λάσπη να μου ανάψεις το κορμί και να το κάνεις στάχτη; Αυτό κι αν το μπορώ της λέω Μπορείς μου λέει τη στάχτη μου να τη ρίχνεις στο κρασί σου για να μεθάς πολύ, να με ξεχνάς; Όχι αυτό, δεν το μπορώ της λέω Γύφτος δε γίνεσαι μου λέει.

Μυσταγωγία Τώρα αποσύρομαι στη Γεσθημανή των εκστάσεων. Τώρα υπερβαίνω τις προεκτάσεις μου. Έρποντας κάτω απ' τους αρχέγονους ίσκιους των Ελιών, αναζητώ, Κύριε, το πανάμωμο δάκρυ Σου. Ιωλκός Στην Ιωλκό των ονείρων μου, εκεί στο λιμάνι σου, της Αργούς μου οι άγκυρες μια μέρα ας σαπίσουν. Αδιάφορο μου είναι, όποιας Κολχίδας το ταξίδι.

Η έκδοση ξεκινά με το Μανιφέστο των Φουτουριστών. Το 1912, ο κύκλος των Ρώσων Φουτουριστών εξέδωσε μανιφέστο με τίτλο "Χαστούκι στο γούστο του κοινού" το οποίο υπογράφουν: Ντμίτρι Μπουρλιούκ, Αλεξέι Κρουτσιόνιχ, Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι, Βελιμίρ Χλέμπνικοφ. Το κίνημα του Φουτουρισμού ύμνησε την τεχνολογική εξέλιξη. "Το παρελθόν είναι στενάχωρο. Η Ακαδημία, ο Πούσκιν, ο Ντοστογιέφσκι, ο Τολστόι, είναι πιο ακατανόητοι κι από ιερογλυφικά" γράφουν στο Μανιφέστο οι Ρώσοι Φουτουριστές, οι οποίοι συνήθιζαν να διαβάζουν ποιήματά τους στη μέση του δρόμου και γενικά έκαναν τα πάντα γι...

Ώσπου ν’ ασπρίσουν τα μαλλιά και του τελευταίου εραστή θα βγαίνω απ’ το παραβάν κρατώντας την εικόνα σου ψηλά για να σε συναντήσω, την ώρα που οι πρώτες σκέψεις θα επιστραφούν στο μυαλό σαν εδραίωση δημοκρατίας θα κρέμομαι στη βροχή θα τραμπαλίζομαι με τις αναθυμιάσεις με τις εκπτώσεις δείγμα δωρεάν σε κάθε εορτολόγιο θα πνίγω τα ιερά στις κολυμπήθρες. Μόνο τότε θα μάθεις Μόνο τότε θα δεις Μόνο τότε θα πεις Της επιστροφής, της διαδοχής. Όλη η τέχνη των ανόητων στα πόδια σου κι η μορφή σου πολλαπλάσιο κάποιας γης στη νιοστή. Ώσπου ν’ ασπρίσουν οι ουρανοί...

Η υπαρξιακή αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου αποτυπώνεται έντονα στους στίχους. Αντιμέτωποι με τα αιώνια ερωτήματα, σε σχέση με την ζωή και το νόημά της, τον έρωτα, την μοναξιά, την βιοπάλη, τον θάνατο, ψάχνουμε απαντήσεις-λύσεις. Ασπρόμαυρες εικόνες της πόλης και των ανθρώπων της, μικρές ιστορίες καθημερινότητας, φλας και αναλαμπές στην μονοτονία και στο γκρίζο της ρουτίνας. Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός αποδεικνύονται πολύτιμοι σύμμαχοι κόντρα σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη και δύσκολη πραγματικότητα, απέναντι στην αλλοτρίωση που προκαλεί το δυστοπικό περιβάλλον της νέας επ...

Η ποιήτρια πραγματεύεται διαχρονικά ερωτήματα όπως η αναζήτηση της ευτυχίας και ποιος είναι ο σκοπός της ζωής. Στα πενήντα ένα ποιήματα της συλλογής της, ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός των σκέψεων και των συναισθημάτων της, των προβληματισμών για όσα συμβαίνουν στη σύγχρονη εποχή, των θαυμάτων που τη γεμίζουν ελπίδα για το αύριο.

Γη των ωραίων λογισμών μπρούτζινη στον πυρετό του θέρους μοίρα ανέμου στα γαλανά σου άρμενα με το τραγουδισμένο αίμα στα φουσκούνια στους καλαμιώνες σου εστίλβωσες την πέτρα.

Το είδος των ποιημάτων της παρούσας συλλογής, δημιούργημα των τελευταίων αιώνων, μιμείται και περιγράφει το όνειρο και το υποσυνείδητο του ανθρώπου, κινείται εκτός του χώρου της λογικής και του νοήματος και ουδεμία σχέση ή ομοιότητα έχει με το είδος της ποίησης, που έχει λογική και νόημα και που ο απλός κόσμος θεωρεί ως ποίηση. Γι’ αυτό και την προσδιορίζω ως ποίηση του σουρεαλισμού, ώστε όποιος γνωρίζει τι σημαίνει ο όρος αυτός, μπορεί να συμπεράνει και το είδος του περιεχομένου της. Ότι θα διαβάσει ονειρικές και εκτός λογικής εικόνες, οι οποίες δεν έχουν καμιά σχέση μ...