Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ Προβάλλει ξανά το θεριό χαμογελαστό με βρόγχο και αυξημένους παλμούς ο ύπνος αναποδογυρίζει τα κατακάθια του κι ένας γλυκύς βραστός προορισμός σε ηρεμιστικό χωροχρόνο πανταχού παρών μας εκπαιδεύει ο γέροντας ψαχουλεύει τα σωθικά του η γερόντισσα σε σανίδες απελπισίας ζυμώνει ψωμί κι ένα ιστιοφόρο βουτάει με τα δελφίνια πέρα πρόβαλε ξανά το θεριό ασυμβίβαστο μα φοβισμένο κατακερματισμένο στα ιμάτια των ιστίων αγκιστρωμένο σε σανίδες από ζυμάρι

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ Κεντούσε τα όνομά της με λεπτές βελόνες στο σώμα μιας παλιάς κι απόρθητης πατρίδας. Δεν έμαθε γιατί και πώς ζούσε για αιώνες στη βαθιά φλέβα της ουράνιας καταιγίδας.

Τα μάτια της Αρμένισσας. Τα σύννεφα που κρύβουν την κορφή του Αραράτ/ το περιστέρι που γυρνά στην κιβωτό/ ο γύπας που χιμά στα σωθικά του Προμηθέα. Το τρομαγμένο βλέμμα των αμνών/ και της ερήμου οι νυχτερινές σκιές/ η σκοτεινιά των οιμωγών. Το δάκρυ για τις απαγορευμένες εκκλησίες/ το δάγκωμα της έχιδνας όταν θυμάσαι/ ένα τραγούδι που σκοτώνει. Στα μάτια της Αρμένισσας/ τα μεθυσμένα.

Είχες φίλους, είναι ακόμη δυνατοί, αλλά την αδιαφορία τους τη δείχνουν τώρα για σένα.

Για "Τα σύρματα" (Τραμ, 1978) έγραψαν: "... Ένα απ' τα καλύτερα βιβλία του 1978, ενός ποιητή που αν δεν πέσουν οι κεραυνοί του Δία πάνω του, ή δεν εγκλωβιστεί απ' τις στυγνές απαιτήσεις τού καθ' ημέρα βίου, θα έχει, χωρίς καμιά αμφιβολία, ένα ποιητικό μέλλον βέβαιο και ευρύ. Γιατί με την πρώτη του κιόλας συλλογή κατορθώνει αυτό το τόσο δυσκολοαπάντητο (και πάντα με την ωριμότητα κατακτημένο): να ενώσει όλο το ακαθόριστο, ασαφές και ευκίνητο της σύγχρονης ποίησης με ουσιαστικότητες στέρεες, σαν ακρογωνιαίους λίθους ή σαν μικρά θαύματα καθαρότητας και συναισθηματικής πληρό...

Το φθινόπωρο του 2007 άρχισα να δουλεύω πάνω σε ποιήματα ενός ολλανδού σουρεαλιστή/ντανταϊστή. Ταυτόχρονα διάβαζα ποιήματα ελλήνων ποιητών. Η οριοθέτηση του χώρου εμφανίστηκε σαν ανάγκη πολύ γρήγορα. Την άνοιξη του 2008 η ποίηση του Σπύρου Βρεττού μου έγινε περισσότερο από οικεία. Η ανάγνωση των ποιημάτων του με έβαλε σε απρόβλεπτες περιπέτειες. Αυτό ήταν και το ερέθισμα που χρειαζόμουν για να προχωρήσω. [...] Αλεξάνδρα Ζώη Τα σχέδια, τα χρώματα και τα "γράμματα" της Αλεξάνδρας Ζώη πάνω σε ποιήματά του, μοιάζουν σαν επιπλέοντα πράγματα που έχουν ήδη διασωθεί ή μόλις...

Η οπερέτα "Μαρία του Μπουένος Άιρες" είναι το πρώτο έργο των Astor Piazzolla και Horacio Ferrer. Μόλις ο Ferrer δημοσιεύσει την πρώτη ποιητική του συλλογή, "Ρομανσέρο Κανιένγκε" (βιβλίο το οποίο τράβηξε την προσοχή σπουδαίων ανθρώπων του τάνγκο) ο Piazzolla θα ενθουσιαστεί με την ποίησή του και θα τον καλέσει αμέσως στο τηλέφωνο λέγοντάς του την περίφημη φράση "ό,τι κάνω εγώ με τη μουσική το κάνεις εσύ με την ποίηση". Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η πιο πρωτότυπη και δημιουργική συνεργασία μεταξύ λόγου και μουσικής που γνώρισε η Αργεντινή κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. [...]

Η φίλη Ζωή Ζαφειροπούλου, άνθρωπος των βιβλιοθηκών, κηδομένη της βιβλιοθήκης "Τράπεζας της Ελλάδος", μας εμπιστεύτηκε το ποιητικό της έργο σε μια πρώτη έντυπη παρουσία στα ελληνικά γράμματα. Συνδέοντας τα κοινά μας ενδιαφέροντα παρουσιάζουμε αυτή την έκδοση σε βιβλιοφιλίκη μορφή, εμπλουτίζοντάς τη με τα ιδιαίτερα τυπογραφικά σήματα των πρώτων Ελλήνων εκδοτών - συγγραφέων. Με πυξίδα την "Ελληνική βιβλιογραφία" Legrand και Λαδά, κάνουμε μια πρώτη επιλογή από τα αρχέτυπα και παλαιότυπα βιβλία, τα οποία χρονολογούνται από τον 15ο ως τον 17ο αιώνα. Με τίτλο "Ελληνική εκδοτική...

Στο βιβλίο συμπυκνώνεται το έργο της 35ετούς λογοτεχνικής πορείας του ποιητή/συγγραφέα, ο οποίος πάντα συνέδεε τα κείμενα και τα ποιήματά του με πολιτικά νοήματα, από την εποχή του εμφυλίου μέχρι σήμερα. Ο ίδιος σημειώνει για το βιβλίο του: "Η έκδοση αυτή, με παλιά και ανέκδοτα ποιήματα, αποτελεί το επιστέγασμα μιας μακρόχρονης διαδρομής μου στο χώρο της ποίησης... Σε καιρούς πολύ δύσκολους, τόλμησα την έκδοση αυτή, ίσως και σαν αντίσταση στους "Λωτοφάγους" που η ζωή μας εποφθαλμιούν..." Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του, ο Άρης Ταστάνης αναφέρεται στην κοινωνικοπολιτι...

27 ΠΟΖΕΣ: 4 + 10 + 9 + 4 [...] Ο κύκλος έκλεισε. Λατινική Αμερική, η Έλια, η μισή ζωή σου (να πούμε/ τα τρία τέταρτα;). Και ύστερα, Αθήνα και Ναύπλιο, οι ρίζες. Στο ίδιο φιλμ 27 πόζες, η ζωή σου όλη.

Τοπία απόμακρα, τοπία υγρά κι αινιγματικά να ανασχηματίζονται πέρα από τις προθέσεις, πέρα από τα ανθρώπινα όρια. Στάσιμα και ταυτόχρονα δυναμικά σε μια παράδοξη ενότητα ή ισορροπία μεταξύ αυτού που εξαφανίζεται κι αυτού που διατηρείται. Μια ποιητική φύση που το ωραίο αυξάνεται μαζί με την αλληγορική πρόθεση που τη δείχνει χωρίς να την αποκρυπτογραφεί, με σημασίες υπονοούμενες, οι οποίες δεν αντικειμενοποιούνται. Μια ισορροπία φευγαλέα όπου η στιγμιαία εντύπωση κάνει το ωραίο να ζει στη διακύμανση και όχι σε μονοσήμαντα καθορισμένες σχέσεις. Σ' αυτές τις εξερευνήσεις του κα...