Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αποσπάσματα από τα μυστικά έγγραφα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου όπως τα κατέγραψε (1996-2009/10), κατόπιν εσωτερικής προτροπής, και ενίοτε καταληψίας, σ' αυτή την pataphysic ποιητική νουβέλα, ο ζωγράφος, συγγραφέας, συνθέτης και αποκρυφιστής Κοστ Σίγκαρετ. Τα ποιήματα συνθέτουν ένα αλλόκοτο και συχνά σχιζοφρενικό παζλ, που εισάγει τον αναγνώστη-θεατή σ' ένα πεδίο μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με την αγωνία που διατρέχει τη σπονδυλική στήλη του σύγχρονου κόσμου. Από την πιο σκοτεινή πλευρά του ασυνείδητου έως το επιληψιογόνο φως της εκδοτικής από...

Ο ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ Μια νύχτα λοιπόν είπα κι εγώ να βγω στο παζάρι αψηφώντας κάθε πιθανό κι απίθανο κίνδυνο Φόρεσα ένα τρύπιο μανδύα για να καλύπτω το κουτσό μου πόδι, πήρα ένα ραβδί και περπάτησα στην αγορά Συνάντησα πόρνες, προφήτες και αγύρτες Οι πόρνες μου δώσαν έρωτα Οι προφήτες μου τάξαν όμορφες μέρες Οι αγύρτες παίξαν το τομάρι μου στα ζάρια Τώρα γυρίζω από πόλη σε πόλη, από βασίλειο σε [ # ] βασίλειο με την στολή που μου φόρεσαν διασκεδάζοντας τους περίεργους

Η ψυχή της γυναίκας πορεύεται στα δάση των αιώνων και διαβαίνει μέσα από την ίδια σφιχτή πλέξη του μύθου της Περσεφήνειας. Στην πορεία της μεταμορφώνεται και είναι αναπόφευκτη η κάθοδός της στο σκοτάδι, αλλά και η επιστροφή της στον ήλιο. Επιβάλλεται κάποτε να απομακρυνθεί και να στερηθεί τη γονεϊκή φροντίδα για να στερεώσει καλύτερα την ύπαρξή της, αλλά και για να επιστρέφει πάντα σοφότερη. Δοξάζει τον έρωτα και αντιμετωπίζει τον δόλο. Άλλοτε παιδίσκη στέκεται με ανερμήνευτες βουλές στα χέρια της κι άλλοτε πάλι ώριμη γυναίκα κοιτάζει κατάματα τις φοβερές όψεις του Πλούτωνα...

Η φωνή του Νικόλα Γαρμπή, όπως την ακούμε μέσα από "Τα Σκύβαλα", αγγίζει τα βασικότερα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου και υψώνεται ξεχωριστή μέσα στο ατομικιστικό και χρησιμοθηρικό πνεύμα της εποχής μας. Μας θυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι και ότι η ευθύνη για τη διατήρηση της ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο είναι και δική μας. Είναι μια φωνή που ενισχύει την ικανότητα για αντίσταση, κρατάει σε εγρήγορση και προβάλλει το χρέος. Το γράψιμο ενός στίχου ή το τράβηγμα μιας γραμμής είναι ενέργειες που προκύπτουν από την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης σκέψης. Το να κοινοποιούμε ένα...

ΠΡΩΙΝΑ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ Κοίταξε επιτέλους έξω / απ΄ το ανοιχτό παράθυρο / να χωθούν βαθιά / τα κλαδιά μέσα στα μάτια! / Το δέρμα είναι πνεύμα / Το κρύο σφίγγει το δέρμα / Το κρύο σφίγγει το πνεύμα. / Πρωινά γαλλικού χειμώνα. / Η παρουσία είναι απόλυτη. / Κάμπος αιωνιότητας. Χαρούμενα ποιήματα και σύντομα κείμενα θεωρίας της παρατήρησης. Η οπτική ως απτική. Έργο για την άσκηση του βλέμματος, τη μεγάλη γλυπτική, το πώς δυναμιτίζεται η επιθυμία, τη λεπτότητα του έρωτα, το γαλλικό κόρνο. Η θλίψη μας ενώνει. Η χαρά είναι ασκητής.

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΞΕΝΉ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΝΑ ΜΙΛΉΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΝΤΟΠΙΟΥΣ Όταν συμβαίνει μια τραγωδία γυρνάω στην προηγούμενη μέρα τότε που ακόμα δεν είχε γίνει Λέω αύριο τέτοια ώρα θα πεθάνει ο Γιώργος 20 γυναικόπαιδα θα καούν σφιχταγκαλιασμένα ζωντανά Ξέρω πως είμαι ο μόνος που μπορεί να το σταματήσει Ποτέ δεν κάνω τίποτα + το κακό συμβαίνει

Διότι ο θάνατος πρέπει να δελεαστεί για να πιαστεί σε μιας ζωής την άκρη, την ακμή. Έπλεξε, έστριψε, έκαμψε το σώμα του για να το δουν οι λέξεις και να 'ρθουν. Να το πετύχουν. Το περιέλιξε γύρω από αυτές τις λέξεις. Γύρω απ' τις λέξεις αυτές. Παγίδεψε τις λέξεις εκεί. Παγίδεψε το σώμα του εκεί. Εφηύρε το σώμα του αλλιώς, ένα ξένο σώμα, που θα έτεμνε, θα έπληττε, θα σπάρασσε το δικό του ακαριαία και κάθετα. Και κατευθείαν. Σαν λέξη. Εκεί. Στο όνειρο αυτού του λουτρού. Σ' αυτού του γυμνού σώματος το όνειρο. Εφηύρε το σώμα του αλλιώς, ένα σπαραγμένο σώμα. Διαμελισμέν...

'Εβδομήντα πέντε ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατό του (1923), για πρώτη φορά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, συγκροτημένος σε βιβλίο, τα εξήντα εννέα σονέτα του μεγάλου μας πεζογράφου, ξανακοιταγμένα και κατά το δυνατόν αποκατεστημένα στην αυθεντική τους μορφή, με βάση τα σωζόμενα χειρόγραφα. Στην έκδοση περιλαμβάνονται επίσης, Πρόλογος, εκτενής κατατοπιστική κριτική Εισαγωγή, καθώς και αναλυτικές για τα επιμέρους ποιήματα σημειώσεις, όπου, έκτος των άλλων, καταχωρούνται και οι προγενέστερες εκδοχές. Με την έκδοση αυτή η Ωκεανίδα πιστεύει ότι συμβάλλει στην οφειλόμενη αναγνώ...

Τίποτα ονομάζω εγώ το άπειρο σύμπαν, αν Δεν έχω εσένα ρόδο μου, που εντός του είσαι το παν. Μάρανε εσύ τον Θάνατο που τους θνητούς μαραίνει, Κι έτσι αν πεθάνει ο Θάνατος, κανείς δεν θα πεθάνει. Κι αν αρέσε η Μούσα μου στου αιώνα μας τη λόξα, Δική μου ας είναι η κούραση, δική σου ας είν' η δόξα. Και τότε μαύρο θα ορκιστώ πως είναι και το κάλλος, Μόνο το χρώμα σου όμορφο κι άσχημος κάθε άλλος. Όχι, η συνείδηση αν την πω "αγάπη" δεν με τύπτει: Αφού η αγάπη μου γι' αυτήν εγείρεται και πίπτει Κι όμως φοβάμαι θα κλαπείς ακόμα κι από 'δω Μέχρι κι η πίστη θα 'κ...

Το θέατρο και η ποίηση είναι αδέρφια που μιλούν για τα ίδια πράγματα και έχουν τα ίδια όνειρα, τους ίδιους πόθους για τον άνθρωπο. Είμαι ένας "μοναχικός" ηθοποιός και μπαίνω κι εγώ στη "βάρκα" της ποίησής σου Σωτήρη Μπαμπατζάνη, για να τρέξουμε μαζί "ως ουρανοδρόμοι ταξιδευτές του ονείρου". Κώστας Σαντάς Ηθοποιός Κ.Θ.Β.Ε.

Το χαϊκού είναι, η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. Στο χαϊκού γίνεται η προσπάθεια να συλληφθεί η στιγμή και να διατηρηθεί στην αιωνιότητα. Καθώς οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν την ολότητα μιας στιγμιαίας εμπειρίας, ο ποιητής περιγράφει αχνά μια ιδέα και αφήνει τον αναγνώστη να συμπληρώσει. Ένα χαϊκού διαβάζεται σε μια αναπνοή. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ποιητική συλλογή 20 ιδιόρρυθμων χαϊκού, τα οποία ονομάζονται από τον συγγραφέα "Σαϊκού".