Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εφαλτήριο ετούτης της συλλογής -κατά κάποιο τρόπο- στάθηκε ο χώρος που μου πρόσφερε ένα αντίτυπο του καλλιτεχνικού, σε μορφή λευκώματος, ημερολογίου του ίδιου έτους το οποίο εξέδιδε το Metropolitan Museum of Art της Νέας Υόρκης. Η ανά εβδομάδα λευκή σελίδα, διαγραμμισμένη στις επτά ημέρες (η αντικριστή είχε εικαστικό περιεχόμενο), με οδήγησε σε ολιγόστιχες συνθέσεις. Τα χρόνια όμως και οι εποχές που μέχρι σήμερα τρέξανε μου επέβαλαν ανατροπές και προσαρμογές καινούργιες στο "τι", στο "πώς" και στο "πόσο" της γραφής. Ο κερματισμός των 366 ποιημάτων σε τέσσερις "εποχές" υπ...

Το 8ο ποιητικό βιβλίο του ποιητή, μεταφραστή και ψυχιάτρου Γιάννη Ζέρβα, ανασκαλίζει την παιδική του ηλικία συχνά-πυκνά, επειδή, όπως του γίνεται (σταδιακά) όλο και πιο σαφές, είναι πιο διάσπαρτη και αποσπασματική απ’ ό,τι μπορούσε να φανταστεί, και το γεγονός (προσφάτως) του έχει προκαλέσει σύγχυση. Αντί άλλης περιγραφής, παραθέτουμε τους τίτλους των ποιημάτων της συλλογής:

Ο Στεφάν Γκεόργκε (1868-1933), ο μεγαλύτερος Γερμανός ποιητής της εποχής του κι ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους ποιητές όλων των εποχών, ανακαινιστής της λυρικής γλώσσας αλλά και πνευματικός καθοδηγητής για μια ολόκληρη γενιά, είναι ένα σχεδόν μυθικό πρόσωπο. Η παρούσα έκδοση παρουσιάζει στη γλώσσα μας το έργο αυτού του σπουδαίου δημιουργού για πρώτη φορά μ' έναν τρόπο αρκετά συστηματικό, και φιλοδοξεί να καλύψει ένα μεγάλο κενό στη λογοτεχνική παιδεία μας.

ΤΑΓΚΟ Χωρίς σκοτεινούς καβαλάρηδες απόψε ο ουρανός. Άρχισε να χρυσίζει η σκέψη σαν ώριμος ήλιος λίγο πριν καεί. Την ώρα που βγαίνουν σεργιάνι τα όνειρα σε μονόκλινες κάμαρες. Τι να πει κανείς για αγάπες πάνω σ’ ένα άορνο μαξιλάρι. Ποιό ταξίδεμα χρειάζεται το χρυσόμαλλο! Μα να! μια φτερωτή πράσινη που κοντοστέκεται στου νου τον φεγγίτη. Στριφογυρίζω μαζί της ένα ταγκό αέρινος νοιώθω. Κι αυτό το τριαντάφυλλο στα μαλλιά της αγγίζει τα χείλη της πένας μου. Μεγάλωσε νύχτα τις ώρες σου μην ξυπνήσω.

Πώς περνάνε τα χρόνια χελιδόνια μέσα απ’ τις φωτογραφίες Kρύβονται άλλα στις ντουλάπες στα κιβώτια με τα παιχνίδια και τα παραμύθια Άλλα χωράνε στις ρυτίδες στο πρόσωπο και τις παλάμες Σε μια ματιά που έμεινε ίδια Σε όσα χάσαμε ή χαλάσαμε Απ’ όσα νικηφόροι γυρίσαμε Στα κλαριά που έγιναν δέντρα Στους ανθρώπους που ήρθαν και σε όλους που μας έφυγαν Στο κοίταγμα όσων αφήσαμε να μεγαλώνουν μόνοι.

Με μια ματιά πλημμυρισμένη από μύρα, με μια σχεδόν παιδική αθωότητα, ο Βασίλης Σαμοΐλης μιλά για τη λύτρωση μέσα από την ένωση δύο ανθρώπων -που αφήνονται σ' ένα γεμάτο πάθος φιλί σαν εκείνο των μοντέλων του γλυπτού του Ροντέν- και πλάθει εικόνες: οι δύο μορφές, εκείνη του άνδρα και της γυναίκας, αλληλομπλέκονται σε ένα παιχνίδι ονείρου. Ο ποιητής κοινωνεί, με ευγένεια και φινέτσα, το άχραντο μυστήριο του έρωτα και κάτω από ένα μπαλκόνι, όπου στέκουν ένα μικρό γαρύφαλλο κι εκείνη, τραγουδά για το άφθαρτο φιλί, την ευλογία του γυναικείου κορμιού, τις ορμές του πάθους του....

Κάθε ποιητής/ποιήτρια συμμετέχει με 5 ποιήματα σε στίχο ομοιοκατάληκτο ή ελεύθερο. Συμμετέχουν οι ποιητές: Αγγελάκη Ρουκ Κατερίνα Αγγέλου Αθανάσιος Αναγνώστου Αχιλλέας Βέλκος Παντελής Γασπαράτου Μαρία Γεωργιάδης Ανδρέας Γκριτζανόφσκι Νίκη Δρακουλαράκου Βίκυ Ιστικόπουλος Γαβριήλ Κουμανίδου Καίτη Κουμανίδου Κυριακή Μαρουλά Νάντη Μπαντέα Λιλιάνα Μυτικιώτης Ανανίας Ξένος Διονύσιος Λαμπέτη Παπαβασιλοπούλου Αγγελική Σταματούκου Αγγελική Τσακίρης Αλέξανδρος Τσιρογιάννη Ελένη Φιλελές Δημήτρης Φιλιππάκης Γιάννης

Είχα να δω τον πατέρα μου έξι μήνες πριν πεθάνει. Δηλαδή είχα να τον δω 2 χρόνια να λέμε την αλήθεια, είχε γεράσει πολύ και δεν ήταν αυτός που ήταν, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Αλλά όμως το σώμα είχε ζεστασιά, ανέπνεε, τον αγκάλιαζα και είχε ζωή, όποτε πήγαινα, γιατί μένω και 2500 χλμ. μακρυά. Όταν πήγα στο Γραφείο Κηδειών να τον δω, άνοιξαν το ψυγείο, δεν άφησα τη μάνα μου να έρθει μέσα, πήγα μόνη μου, δική μου δουλειά ήταν. Η μάνα μου ήταν εκεί όταν πέθανε, εγώ δεν είχα κλείσει το θέμα. Και ήταν παγωμένος και ακίνητος. Μετέωρος. Χωρίς αυτό το ανεβοκατέβασμα του στήθους, χω...

Μία συλλογή από 47 ποιήματα, όπου ο στίχος παλεύει σε συνθήκες αντίξοες. Ο λόγος είναι αυστηρός, δεν ενστερνίζεται έννοιες και αξίες που δεν πρεσβεύει η σκέψη και δεν επιβεβαιώνει η ζωή. Δε γράφτηκε σε "λόγο αόριστο" και γι' αυτό "δεν τυγχάνει της έγκρισης κανενός" κατά τον συγγραφέα. Χρειάστηκε, όπως αναφέρει, "νύχτες πολλές και χρόνια επίσης πολλά μέχρι να φτάσει ως εδώ". Μία ποιητική συλλογή, όπου παλεύει ο λόγος με την ψυχή. Αναζητά την τελειότητα στο "Ζω" και αντιστέκεται στην υποτίμηση του αξιακού κώδικα. Συνθέτει τη χαρά και τον πόνο, φτιάχνει λέξεις περίτεχνες,...

"Ένας ποιητικός διάλογος xaiku! Δυο ποιητές ενώνουν τις φωνές τους στο ίδιο βιβλίο, εξερευνώντας τα όρια της φαντασίας και του λόγου σε άγνωστα ύδατα, βαθιά κι αχαρτογράφητα".

Μαύρη παπαρούνα. Η λύπη των φωνηέντων. Η υγρασία των επίνειων δωματίων με τις νυχτερινές αναχωρήσεις των αναμάρτητων λιθοβολιστών. Οι ενδοφλέβιες λέξεις και τα αντίδοτα πάθη. Η δωδεκάτη μέρα του μηνός Νισανού για τις εφήμερες βασιλείες των ονείρων.