Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΜΕ ΠΟΡΦΥΡΩΣΑΝ Και είχαν πένθος σκοτεινό δυσανάλογο. Ήταν χιλιόμετρα λινού υφάσματος που βάζαν όρια καρφιά μετά τ΄ αφήναν. Και ρίχναν άγκυρες Νερά που ζεματούσαν. Της αγάπης τα αίματα

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Ο Φρειδερίκος Νίτσε στην Piazza Carlo Alberto του Τορίνο πήρε αγκαλιά ένα άλογο άγρια μαστιγωμένο κι έκλαψε μέχρι που γύρω του όλα γίναν θάλασσα κι ο ίδιος παρεκκλήσι σ’ ακατοίκητο νησί στα έσχατα του κόσμου λένε όταν οι θάλασσες θα ’χουν στερέψει το άλογο θα φτάσει εκεί αδέσποτο σημαδεμένο απ’ τις παλιές βιτσιές θα προσπαθήσει να τρυπώσει απ’ την πορτούλα δε θα μπορεί και κλαίγοντας μ’ επίγνωση θα φτιάξει απ’ την αρχή τη μοναξιά.

ΤΑ ΚΑΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ -Έλα, καλή μου, στο ποταμάκι, το δροσερό παγανό ποταμάκι· έλα, καλή μου, δροσάτο αεράκι, στο σιταρένιο το ποταμάκι, να φιληθούμε. -Εδώ, καλέ μου, σ' αυτό το τέλμα, γεμάτο νούφαρα και ψόφια ψάρια, έλα, καλέ μου, να σε φιλήσω· έλα να γείρης το κεφαλάκι, να σε σκοτώσω.

Η Εύα είναι ο αισθησιασμός, η ατίμωση, η έξοδος και η πτώση. Τιμωρείται με την απειλή της ανυπαρξίας κι εκδιώκεται, ώστε με πόνο και δάκρυα να περνά τις μέρες της· αυτή είναι η κατάρα του θεού της. Στα σπλάχνα της, όμως, κυοφορεί την ελπίδα, γίνεται η Μητέρα των Ζωντανών. Η Εύα ξεριζώνεται από την Εδέμ για να μάθει ότι η λύτρωση περνά από τη ζωή. Και η Εύα αναζητά πια την υπενθύμιση ενός χαμένου παραδείσου ώστε να μπορέσει να επιστρέψει στον αναστάσιμο εαυτό της. "Τα κεράσια της Εύας" είναι η πορεία του ανθρώπου προς την ωρίμανση, η επιλογή της ελευθερίας, η αποδοχή τ...

"Οι τυφλοί του Σαραμάγκου" Όταν τυφλώθηκαν όλοι με τη λευκή τυφλότητα/ του μυαλού τους/ Και γέμισαν οι δρόμοι σκουπίδια, περιττώματα και/ αναθυμιάσεις/ Όταν τίποτα δεν έμεινε στην ανθρωπότητα παρά η ανάμνηση/ των χρωμάτων/ Τότε μόνο τα δάκρυα απόκτησαν την ορθή τους σημασία. (από τη σελ. 27 του βιβλίου)

Τα κόκκινα παπούτσια αποτελούν την καταγραφή μιας πρωτόγνωρης εμπειρίας. Βρέθηκα στην πρώτη θέση κολλητά στο πάλκο όπου χόρευε φλαμένγκο η διάσημη χορεύτρια Eliezer Truco. Ήταν στη Μαδρίτη σε "φλαμεγκάδικο" για Ισπανούς και όχι για τουρίστες. Η Ελιέζερ κάλεσε αυθόρμητα τους δασκάλους της που βρίσκονταν εκεί, να χορέψουν. Στη σκηνή ανέβηκε αρχικά η δασκάλα, μια υπέρβαρη, πολύ παχιά κυρία που φορούσε γόβες με ψηλό τακούνι. Ξαφνιάστηκα στην εικόνα. Αναρωτήθηκα πώς θα μπορούσε να χορέψει αυτή η κυρία. Δεύτερο ξάφνιασμα, όταν η κυρία αυτή μεταμορφώθηκε μέσα στην κίνηση και τ...

40 χρόνια! Στο σβέρκο μας καθήσανε κοντά σαράντα χρόνια, μας κλέψαν, μας ρημάξανε, τώρα σπάμε κοτρόνια! Χίλιες φορές μάς ''σώσανε'' απ' τα... δικά τους χέρια, τώρα την ψήφο μας ζητούν ν' ανέβουνε στ' αστέρια!

Ο καναπές Το σχήμα ενός σώματος πάνω στο άλλο, συγκρατεί ο καναπές. Καψίματα τσιγάρου στο μπράτσο δε λένε πολλά, νομίζω πως θα ’τανε χρήσιμο να θυμόταν τα ονόματα των ερωτευμένων, μα όσο παίρνει. Κάτω απ’ το κάλυμμα, ένα πλατύ σκίσιμό του ζωηρεύει να θυμάται τη φτώχια του σπιτιού. Οι ωραιότερες στιγμές είναι όταν βουλιάζουν σ’ αυτόν, που βαθαίνουν οι σκέψεις· είναι από τα πράγματα που δεν εξηγείται να νιώθει. Τα γέλια και τις κουβέντες, το τηλέφωνο που πετάω πάνω του, τάχα ότι θα το σπάσω, δεν τα καταλαβαίνει. Είναι κουφός ή σοφός ή απροσάρμοστος. Α...