Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τέλεια πλάσματα της ομιλίας ενδώσαμε μιλήσαμε (αυτή είναι η μία όψη της πραγματικότητας, η μία όψη του κόσμου) Θέλω να πω- Λέω: καθαρό και στρέφω αλλού το βλέμμα". από το ποίημα "Μητέρα και κόρη ή Τοπίο σε κίνηση" Τα ποιήματα της "Επίμονης αφήγησης", χωρισμένα σε δύο βασικές ενότητες, πραγματεύονται όψεις από τη σχέση του δημιουργού/ποιητή με την τέχνη του, καθώς και επεισόδια της ανθρώπινης περιπέτειας που σχετίζονται με τον έρωτα, την καλλιτεχνική δημιουργία ευρύτερα και την ιστορία. Όλα τους ξεπερνούν το στενό, επικαιρικό πλαίσιο "μιας ποίησης για την κ...

ΓΗΤΕΥΤΕΣ Κι αφού σ' αγαπώ οφείλω να είμαι κάτι περισσότερο από σπασμένος καθρέφτης ναι από απελπισία γίνονται τα θαύματα και πίστη γι' αυτό κρεμασμένοι στη δική μας κόλαση υπέροχα πλανημένοι θα μεταμορφώσουμε το βαθύ της νύχτας φως σε άσπρο λευκό χιόνι ελαφρύ γητευτές πουλιών διάφανοι θα ονειρευτούμε πως ονειρευόμαστε ακόμη γιατί το θαύμα έχει μια μοίρα μυστική και το συνήθειο να μυρίζει πάντοτε θάλασσα ανάσταση κι αγάπη CHARMERS And since I love you I need be something more than a broken mirror yes miracles derive from despair and faith that's wh...

Η δημιουργός, στα είκοσι ποιήματά της, μας συστήνεται "θέλοντας να γράψει σαν τους ποιητές κι αυτή, τη μέρα και τον τόπο", θέλοντας "να σβήσει πάνω στις ράχες φυσητήρων" "επικαλούμενη γιατρικά υπνοφόρα". Αναρωτιέται "και πώς να γράψει ποιήματα με επιθυμίες που μόλυνε ο συνετός ο βίος", "κρατάει το χέρι ενός φονιά", ζητώντας "εκ νέου να σπαργανωθεί, μες στης αράχνης τον ιστό". Ψάχνει τις λέξεις της, που γίναν "τσαλακωμένα εισιτήρια για Χαριλάου". Και αγαπά. "Τη νύχτα, τις σκιές, τα σκοτισμένα πρόσωπα, τις σκοτεινές ζωές". Εντέλει, όπως το alter ego της, την Αγήτρια της...

Το "Μονοπάτι από σατέν", είναι το τέταρτο ποιητικό έργο της Άννας Μοσχονίδου. Διαβάζοντας το, μαζεύονται οι λέξεις, συγκεντρώνονται στο νου τα νοήματα, εκείνα που σηματοδοτούν το ύφος απόδοσης των ποιημάτων της, με ένα καθ' όλα προσωπικό και ιδιαίτερο ύφος που ανιχνεύει το συναίσθημα και αξιολογεί τις αιτίες και τα αιτιατά της γυναικείας ψυχής, παρατηρεί ο συγγραφέας, Δημήτρης Βαρβαρήγος. Ανθρώπινη, ρεαλιστική, ανατρεπτική, η Άννα Μοσχονίδου εμπνέεται και καταθέτει τις δικές της σκέψεις, για τις αναζητήσεις, τις αγωνίες και τον θαυμασμό για τη ζωή, τον έρωτα, την αγάπη....

Του ύπνου, των ενυπνίων, της αϋπνίας, της άπνοιας. Ο ύπνος, η συνείδηση, πρόβες θανάτου, μεταίχμια ονείρων, το περίγραμμα της ύπαρξης και της συνείδησης. O ποιητής διερευνά τις όψεις του ύπνου, τις οποίες επισκεπτόμαστε και μας επισκέπτονται καθημερινά. Ανοίγοντας πολλές θύρες και παράθυρα, πολλά σημεία επαφής με τον ύπνο, αυτήν την ακόμα τόσο μυστήρια, τόσο όμορφη, τόσο οριακή κατάσταση της ζωής μας.

Η "Αχαρτογράφητη Βαριάντα" συνιστά μια ωδή στον Άνθρωπο, που η ζωή του παρομοιάζεται με το πεδίο μιας σκακιέρας. Μέσα από μια σπονδυλωτή, ερωτική επιστολή, η ποιήτρια αξιοποιεί όλους τους συμβολισμούς του σκακιού, γεμίζοντας χρώματα και εικόνες το ασπρόμαυρο σκηνικό. ΑΓΑΠΗ! Μια χίμαιρα είσαι, τρομερή - άφθαστη ένοικος των Ουρανών! Θεριό απροσπέλαστο, που εισπνέει ψυχές κι εκπνέει φωτιές για να αναγεννηθεί απ’ του Αγριμιού την τέφρα -σαν Φοίνικας Ιερός- ο Άνθρωπος...

Είναι αλήθεια ότι το πιο φιλοσοφημένο, για μερικούς μάλιστα και πιο άρτιο λογοτεχνικά έργο του Ορατίου είναι οι "Επιστολές", αλλά γεγονός αναμφισβήτητο επίσης είναι ότι οι "Ωδές", και ως προς τη μορφή τους και ως προς την ουσία της ύλης, είναι το πιο περίτεχνο και σεμνό έργο του. Ο Οράτιος των Ωδών είναι ο τελευταίος μεγάλος λυρικός του αρχαίου κόσμου. Γιος ενός άλλοτε δούλου, πρώτος μιμήθηκε τα υπέροχα δημιουργήματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος προτρέποντας και τους άλλους να τα μιμηθούν. Στην επιστολή του προς τους Πείσωνες (στίχ. 268) γράφει: "vos exemplaria Graeca...

Έκτακτο δελτίο καιρού: "ανεπανόρθωτα νέα". Για ένα πολυφίλητο κορίτσι. Νέα μιας απουσίας που η ποίηση επιχειρεί - επί ματαίω; - να μετατρέψει σε παρουσία. Διάλογος ανάμεσα σε ένα ερημωμένο "εγώ", διπλωμένο στις κοιλότητες της λύπης, και ένα "εσύ" με το αίμα υπ’ ατμόν, που ανταποκρίνεται στο πρώτο κάλεσμα φτερών, "πηλός ευπροσάρμοστος στο φως (που) δυστρόπησε(ς) στο άγγιγμα του αέρα". Χώρος καθολικός, όπου μέσα ανοίγεται ο χρόνος της αποδημίας, ο χώρoς μιας τραγωδίας προσωπικής και μαζί πανανθρώπινης, που εικονίζεται με πολλαπλά στιγμιότυπα, χώμα και ουρανός, γη μαζί και αιθ...

Αν η παιδική ηλικία είναι η εμπειρία του απόλυτου, η εφηβεία είναι η πρώτη προσπάθεια να το μοιραστούμε με τον άλλο, μέσω της σεξουαλικότητας. Όταν το μοίρασμα πετύχει, τότε η παιδικότητα παίρνει ευδαίμονα, μα βραχύβια αναστολή ως έρωτας, προτού η τσουλήθρα του χρόνου την αδειάσει στο ρεαλιστικό και αναπόφευκτο. Το "Ρέκβιεμ" αναπολεί τους ήρωες μιας τέτοιας, ευλογημένης εφηβείας και παρακολουθεί τραγουδιστά και χορευτικά την κάθοδο του ενός και την άνοδο της άλλης σε ένα και το αυτό τερέν που καλείται: πραγματικότητα.

Ο μεγάλος νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης υποστήριζε πως "η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνο μεσ' από τα καθάρια νερά της μοναξιάς κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες". Τεράστια αλήθεια τα λόγια του ποιητή. Ο ποιητής αντιπαλεύει με τις αντάρες της ψυχής. Καλείται να ξορκίσει τους δαίμονές του. Να περάσει στην αντίπερα όχθη. Να απενοχοποιηθεί. Να δει μόνος του την αλήθεια κατάματα. Είναι εκείνος ο οποίος άγεται και φέρεται. Περνάει δια πυρός και σιδήρου. Γίνεται ολοκαύτωμα και λύτρωση. Θρηνεί και χαίρεται. Λυγίζει κι αντρειεύεται...

Όπως προαναφέραμε ήδη, το πρώτο έργο του Σουρίτα είναι το "Καθαρτήριο" (1979). Το έργο, που γράφτηκε λίγο μετά την έξοδο του δημιουργού από τη φυλακή και είναι στιγματισμένο από τα βασανιστήρια και τις ταπεινώσεις τις οποίες υπέστη ο ποιητής, έχει ένα περιεχόμενο που κραυγάζει τον πόνο και την οδύνη όχι μόνο του Σουρίτα αλλά και ενός ολόκληρου λαού, που υπέφερε όλα τα άσχημα μιας πολύ σκληρής δικτατορίας. Αναφερόμενοι ενδεικτικά στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγιναν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ, αρκεί να μνημονεύσουμε τους φούρνους στο Λονκέ...

Το "Εκ μύστου τω μύστη: (Θυµητάρι)" αποτελεί την πρώτη απόπειρα έκδοσης µιας ποιητικής συλλογής του συγγραφέα. Είναι ένα ταξίδι από το σκότος της λήθης προς το φως της µνήµης που περνάει από τη ρίζα στα κλαδιά του µυαλού του ποιητή και καταλήγει στο στρατόπεδο της ποίησης, απ' όπου αντιµάχεται την τυραννία των όρνεων. Έπειτα, το ηµερολόγιο ενός τρελού καταγράφει τη ζωή ενός ψυχικά τραυµατισµένου άλλου του εγώ και η νύχτα µιας ηθοποιού µας κάνει όλους µάρτυρες στη γέννηση που αναπόφευκτα ακολουθεί µετά το θάνατο.

Το ποιητικό έργο "The Prelude or Growth of a Poet's Mind" (Το Προανάκρουσμα ή η Ανάπτυξη της Διάνοιας ενός Ποιητή) - Το Πρελούδιο, όπως αναγράφεται ελληνκά στο βιβλίο μου - του William Wordsworth (1770-1850), του σημαντικότερου από τον κύκλο των Άγγλων ρομαντικών - σύμφωνα με τους επιφανέστερους μελετητές της αγγλικής ποίησης-, είναι ένα πολύστιχο (8.482 στίχοι), αυτοβιογραφικό σε μεγάλο βαθμό, ποίημα, χωρισμένο σε δεκατρία κεφάλαια ("βιβλία", όπως τα λέει) και θεωρείται κορυφαίο της ποιητικής δημιουργίας του. Το Πρελούδιο είναι μια μεγάλη ποιητική αφήγηση και σύνθεση, σ...

Έχει μόνο αρχή! Σε κυριεύει ένα δέος όταν η φαντασία σου καλπάζει στα απέραντα λιβάδια του παραδείσου των ιδεών. Ένα βήμα που σε ανεβάζει στο πρώτο σκαλοπάτι της ατελείωτης, μα γοητευτικής σκάλας της ποίησης. Ένας λαβύρινθος που σε κρατάει για πάντα στην αγκαλιά του. Μια όμορφη Ανατολή που σε μαγεύει το λυκαυγές και εκστασιάζεσαι. Ένα πεπρωμένο που ακολουθείς χωρίς αντίσταση. Είναι η μοίρα που σε οδηγεί εκεί που ξεφυτρώνουν και χορεύουν όμορφα οι λέξεις και τις αρπάζεις να τους δώσεις αυτό το γλυκό ακουστικό συναίσθημα που συνεπαίρνει τον αναγνώστη και τέρπει τον ποιητή! Γ...

Το "Αύριο" αποτελεί την καταγραφή του φόβου και των ανησυχιών που γεννά μια κρίση (κάθε είδους) και πώς αυτά μπορούν να αντιμετωπίζονται μέσω της ανθρώπινης ψυχικής δύναμης. Το έργο γράφτηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να συμμετέχουν άτομα με κινητική αναπηρία. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από την ομάδα ΘΕ.Α.ΜΑ σε σκηνοθεσία Βασίλη Οικονόμου, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Σικυώνια 2012 στο Κιάτο Κορινθίας. Η έκδοση περιλαμβάνει επίσης την ποιητική συλλογή "Χαρακιές".

Στην παρούσα ποιητική συλλογή περιλαμβάνονται στιχουργήματα και τραγούδια που έγραψε κυρίως την τελευταία δεκαπενταετία (2000-2016) ο ποιητής και ζωγράφος Τάσος Θεοδωρακόπουλος. Ειδικότερα συναντώνται στιχουργήματά του για την οικονομική κρίση (2000-2016 και 1986-1999), ποιήματα του κοινωνικού, πολιτικού, φιλοσοφικού και ερωτικού περιεχομένου (1982-2015) αλλά και παιδικά (1986-2013). [...]

"Δεν θα μιλήσω χρησιμοποιών όρους της τεχνοκριτικής, διότι δεν είμαι κριτικός, ούτε τρέφω συμπάθειες για την κριτική. Δεν θα μιλήσω ως αισθητικός, διότι η αισθητική είναι αντιποιητική, και, εκπορευόμενη από τα εκλογικευτικά στοιχεία της διάνοιας, αντί να οξύνει, ουσιαστικώς, αμβλύνει τις αισθήσεις. Δεν θα μιλήσω ως φιλόσοφος ή κοινωνιολόγος, όπως είναι της μόδας να κάμνουν σήμερα άνθρωποι τελείως άσχετοι με αυτές τις ειδικευμένες επιστήμες, διότι η φιλοσοφία και η κοινωνιολογία όπως και η πολιτική είναι άσχετες με την ποίηση και τη ζωγραφική, όταν δεν είναι η ίδια η διενέργ...

Είκοσι ολόκληρα χρόνια έγραφε το "Ποίημα δίχως ήρωα" η Άννα Αχμάτοβα. Είκοσι ολόκληρα χρόνια η ποιήτρια στροβιλιζόταν στους σιγανούς ανέμους της ψυχικής ενδοχώρας. Είκοσι ολόκληρα χρόνια εγκαταβίωνε στον κόσμο της ζωντανής μνήμης και της νεφελώδους ανάμνησης. Το "Ποίημα δίχως ήρωα" είναι, κατά την ίδια την Αχμάτοβα, "μία κοσμηματοθήκη με τριπλό πάτο". Είναι ένα ποίημα τριών επιπέδων. Το πρώτο επίπεδο είναι η συνάντηση με το παρελθόν, ο θρήνος των νεκρών. Μία νύχτα μαγική η ηρωίδα καλεί τις "γλυκές σκιές" και τότε στη σκηνή εμφανίζονται οι βασικοί συντελεστές μιας νύχτας...

Στο βιβλίο "Η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει», που ανθολόγησε και επιμελήθηκε ο Θανάσης Θ. Νιάρχος, χαρτογραφείται και παρουσιάζεται ο ποιητικός χάρτης της Ελλάδας. Ένα συναρπαστικό οδοιπορικό στον ελλαδικό χώρο μέσα από την ποίηση κορυφαίων Ελλήνων δημιουργών. ΑΝΘΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ: Αγγελάκη-Ρουκ Κατερίνα, Αγγελής Δημήτρης, Αδαμαντιάδης Νίκος, Αθάνας Γ., Αθανασούλης Κρίτων, Αιλιανού Έφη, Αναγνωστάκης Μανόλης, Αρκαδίου Μαρία, Ασλάνογλου Νίκος-Αλέξης, Βαγενάς Νάσος, Βαλαβανίδης Χρήστος, Βαλαωρίτης Νάνος, Βαρβέρης Γιάννης, Βασιλάκης Νίκος, Βασιλικός Βασίλης, Βαφόπουλος Γ. Θ., Β...

ΠΡΟΟΙΜΙΟ Μούσα στο στόμα βάλε μου Λόγια να περιγράψω Σ' αυτό τον άγιο τόπο Τη ζωή των εργατών Πώς δούλεψαν πώς έζησαν Μα και πώς αγαπήσαν Τι οικογένειες έκαναν Πώς σπούδασαν παιδιά Πώς σε απεργίες βρέθηκαν Με δύναμη, ώμο με ώμο Πόσες γευτήκανε χαρές Και λύπες κολλητά Πώς ήρθανε στο Λαύριο Και πως αποδημήσαν Τι θέλαν για το αύριο Πώς ζήσαν τελικά.