Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πήρα τους μπορντό καναπέδες το γραφείο τις βελούδινες κουρτίνες και ό,τι άλλο είχε απομείνει Τα έστησα πάλι Tα έκανα μουσείο Για να βλέπω και να κατανοώ Εμένα και τους άλλους.

Η έκδοση περιλαμβάνει επίσης το θεατρικό έργο "Αύριο".

ΦΟΒΟΣ Πεθαίνουν ποτέ τ' αστέρια; Φταίει ίσως που σχεδόν ασπρίσαν τα μαλλιά σου Μα εγώ θα πάρω μόνο δύο φέτες της φθοράς σου Ίσα που να τις βάλω μες στο ποίημα. Η μαγιά μου για την αναδιάρθρωση του κόσμου Λίγη φθορά για γούρι. Έτσι για να 'μαι περήφανη που παντρεύτηκα το χάος, αλλά δεν αφανίστηκα απ' αυτό, ωστόσο. "Ησύχασε...μια απλή γρίπη είναι μωρό μου", είπες.

Όταν σε συναντούν πρώτη φορά και ύστερα προφέρουν τ' όνομά σου μοιάζει σα να σε παραφράζουν ολόκληρο ή σα να αντικρίζεις ένα ξεχασμένο ποίημά σου και να σο μπήγονται προοπτικέςστα μπούτια.

Αύγουστος μήνας στη Μύκονο Πόσο ακόμα δικός μου; Πόσο Αύγουστος; Στην υποθαλάσσια επικράτειά μου, απ’ το κλειστό μου παράθυρο πίσω απ΄ το τζάμι του κάπτεν Νέμο σε εντοπίζω παρά τις μεταλλάξεις σου στο διαθλασμένο φως ενός βυθού δικού μας Σε βλέπω στις σκοτεινές σου περιοχές με τους αστερίες και τα θαλάμια ψάρι στο οξυπύθμενο αγγείο με κομμένο λαιμό

Στην Πενταλιά ανθίσαν οι αμυγδαλιές Αλέξανδρε και συ ανάμεσα στο Γρανικό και στο Κεμπέκ αναζητάς, λέει τον κόσμο... Κοίταξα το σκληρό τοπίο το φεγγάρι ήταν γεμάτο δεν έμεναν παρά κάτι μεσοτοιχίες σημάδι πως κάποτε ήτανε σπίτια. Ύστερα χάθηκε μες στη νύχτα. Κανείς δεν έμαθε αν πέθανε στο Μόντρεαλ στην Πενταλιά ή στη Βαβυλώνα.

Όπως η γάτα απιθώνει τ' ακέφαλο ποντίκι στο κατώφλι κι οπτασιάζεταικανείς ότι έρημος πλαγιάζει καταγής όπως αυτιάζεται τις ρίζες να γεφυρώνουνε την άβυσσο και να χιμούν επάνω τουσαν Άρπυιες φονικές.