Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ποιητική συλλογή "Τα εκτός ενδότερα" είναι μια σειρά ποιημάτων εμπνευσμένα από τη διαδραστική σχέση που πυροδοτεί η διαρκής αλληλεπίδραση ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο του καθενός μας. Μια σχέση η οποία δημιουργεί δυναμικές και αντιδράσεις που σαν κατάληξη έχουν την ασυνείδητη υιοθέτηση αντιλήψεων, πεποιθήσεων και συμπεριφορών.

Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο - Ni plus nimoins - από ένα χαϊκού της Κατίνας Βλάχου και μία φωτογραφία της Bernadette Mergaerts το ένα δίπλα στο άλλο. Όταν το βλέμμα τα αγκαλιάζει μαζί, συλλαμβάνει το μυστήριο μιας συνάντησης. Είναι ένας τόπος που απεικονίζεται σιγά σιγά με την ανάγνωση αυτής της αλληλουχίας των τριάντα χαϊκού: πέταλα που ψιθυρίζουν, φύλλα που θρυμματίζονται, πλέγμα συνάφειας ανάμεσα στο ρυθμό των εποχών και στο ρυθμό του ποιήματος. Ένας τόπος που τον διασχίζει ένα σαλιγκάρι, το φεγγάρι, μια βαρκούλα, ένα τσαμπί σταφύλι, η άμμος, ο ουρανός... Έν...

[... ]Ο ξαφνικός θάνατος του Χε Γουέι, στα τέλη Μαΐου του 1996, στη Θεσσαλονίκη, όπου εξακολουθούσε να ζει και να σπουδάζει, στέρησε από όλους όσοι τον είχαν γνωρίσει τη φυσική παρουσία, τη ματιά και το έργο ενός ποιητή-φιλόσοφου, που κουβαλούσε την παιδεία και την εκλέπτυνση δύο αιωνόβιων πολιτισμών, του κινεζικού και του ελληνικού. Άφησε πίσω του καλά ποιήματα, μερικές σύντομες μεταφράσεις και χαρακτηριστικές κινεζικές ιστορίες, καθώς και μία μεταπτυχιακή εργασία στη φιλοσοφία, όπου προσεγγίζει συγκριτικά την πολιτική φιλοσοφία του Πλάτωνα και του Μάο Τζέντουνγκ.

ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ Είμαι εξαρτημένος από τα πάθη, τις αγάπες μου, το χρόνο Δεν είμαι εξαρτημένος από τα συναισθήματα, τις δεξιό- τητες, το θάνατο Είμαι εξαρτημένος και δεν αισχύνομαι όταν το λέω Δεν είμαι εξαρτημένος από τη μουσική, αλλά ντρέπομαι αν πρέπει να το πω Εξαρτώμαι από τις ουσίες που οι φίλοι μου ντύνουν τις ιστορίες τους Δεν εξαρτώμαι από τον εαυτό μου, αλλά έτσι τον υπο- καθιστώ Εξαρτώμαι από την αποστασία των κοινωνικών μου επαφών Δεν εξαρτώμαι από τους ιδιοκτήτες της πραγματικότη- τας και τους ονειροκατασκευαστές

Παίρνω πάγο τον τυλίγω στο τσουβάλι... τον βάζω πάνω στη λαμαρίνα. Πάγος και νερό. Γη και νερό κι εγώ ν' αντέχω τον χρόνο, να χαίρομαι και να 'μαι μέσα σ' όλα. Στο κρεμασμένο φανάρι θα βάλω το καρβέλι. Μια οκά καρβέλι σήμερα που βγήκε το μεροκάματο.

Είναι αντιφατικό το να γράφει ερωτικά ποιήματα ένας δάσκαλος μιας φιλοσοφίας η οποία απορρίπτει τα ερωτικά πάθη και "περιφρονεί" την ποίηση: Να υπηρετεί, έστω, όχι τη γλυκανάλατη ή "λυρική", μα μία πιο πεζή ή ωμή εκδοχή της; Ίσως όχι· αρκεί να μην ξεχνά κανείς πως η ποίηση απλώς εκφράζει τη ζωή - όχι την αλήθεια για τη ζωή. Ο Φιλόδημος, χαρακτηριστική περίπτωση κοσμοπολίτη λόγιου του 1ου αι. π.Χ. πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Herculaneum, κοντά στην Πομπηία, όπου δίδασκε Επικούρεια φιλοσοφία. Τα έργα του, επί αιώνες θαμμένα μετά την έκρηξη του Βεζούβιου, εξακ...

[set 13 τόμων] Το επίγραμμα ξεκίνησε από λίγες λέξεις που χάραζαν οι αρχαίοι Έλληνες πάνω στα ηρώα, στους τάφους των δικών τους και στα βάθρα των αγαλμάτων τους. Οι λέξεις δήλωναν κυρίως σε ποιον γίνεται η αφιέρωση, ποιος ήταν ο πατέρας και η πατρίδα του και για ποια πράξη γίνεται η αφιέρωση αυτή και η επιβράβευση. Αργότερα, και σιγά-σιγά, το επίγραμμα παύει να γράφεται μόνο σε μεγάλες πλάκες ή σε στήλες και σε βάθρα, διευρύνει τα θέματα του, αποκτά αυτοτέλεια και γίνεται πια "έκφραση". Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, το επίγραμμα επικρατεί σαν το ολιγόστιχο ποίημα...

[set 13 τόμων] Το επίγραμμα ξεκίνησε από λίγες λέξεις που χάραζαν οι αρχαίοι Έλληνες πάνω στα ηρώα, στους τάφους των δικών τους και στα βάθρα των αγαλμάτων τους. Οι λέξεις δήλωναν κυρίως σε ποιον γίνεται η αφιέρωση, ποιος ήταν ο πατέρας και η πατρίδα του και για ποια πράξη γίνεται η αφιέρωση αυτή και η επιβράβευση. Αργότερα, και σιγά-σιγά, το επίγραμμα παύει να γράφεται μόνο σε μεγάλες πλάκες ή σε στήλες και σε βάθρα, διευρύνει τα θέματα του, αποκτά αυτοτέλεια και γίνεται πια "έκφραση". Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, το επίγραμμα επικρατεί σαν το ολιγόστιχο ποίημα...

[Ο ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΩΣ] Όλο να γίνω σοβαρός λέω μα πάντα ξετρυπώνει από ρωγμές κι από γωνιές ο κλαυσίγελως μερικών αιώνων.