Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι είναι αυτό που ρυθμίζει τη ζυγαριά ενός αυτόχειρα πριν από τη μοιραία απόφαση; Μπορούμε ποτέ να μάθουμε πραγματικά; Το να έρθουμε στη θέση του Άλλου είναι μια μακρά επίπονη διεργασία, όπως όταν δουλεύει κανείς ένα σκληρό πέτρωμα πασχίζοντας ν' αποσπάσει μια μορφή. Όμως, "οι μακρές εργασίες είναι απαλές", όπως λέει ο Gaston Bachelard στην "Ψυχανάλυση της φωτιάς". Ενώ "ο πόθος της αλλαγής απαιτεί το σταμάτημα του χρόνου". Ποια είναι η ηλικία της πέτρας; Είναι ο χρόνος που χρειάζεται να την κατεργαστεί κανείς μέχρι να τη λειάνει ή να τη μορφοποιήσει; Και ποιος μπορεί να επε...

Συζητούν για τη γυναίκα που δεν έχανε την ευκαιρία να γεμίζει χαρούμενα τις τρύπες των άλλων. Έφτανε λένε όταν δεν την περίμενες. Τους έδινε την λογική, τον έρωτα, το πάθος και έφευγε σαν τη σκέψη που δεν πρόλαβε να πάρει σώμα. Στέκομαι πάνω από τα κεφάλια τους. Με κρατά το κορίτσι από μια λεπτή κλωστή, που θα έπρεπε να έχει σπάσει. Με τραβά μια χούφτα δέρμα από τα πλευρά κι μια άλλη από το στήθος. Ξεκόλλησε το δέρμα. Ματώνει η κλωστή. Κόπηκε.

Ποιήματα που αφορούν κυρίως βιωματικές περιπέτειες, μικρές ή μεγάλες απώλειες, ανατροπές απροσδόκητες, σχέδια ματαιωμένα - όλα εκείνα μέσα από τα οποία η ποιήτρια βλέπει τον κόσμο. Ποιήματα που διακρίνονται για το πικρό χιούμορ, την ειρωνεία, το παράλογο, τον αυτοσαρκασμό, αλλά και για τη ρυθμική ποικιλία τους. Στον κόσμο της Γεωργίας Τριανταφυλλίδου όλα είναι δανεικά. ΝΑ ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΕΣΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Yπάρχουν πρόσωπα εμπνευστικά υπερβολικά εμπνευστικά για να μην μπουν στο ποίημα. Οι στίχοι μας και τα πρόσωπα είναι τόσο κοντά που αν απλώσεις το χέρι απ’ το μπαλκόνι τ...

Ώσπου ν’ ασπρίσουν τα μαλλιά και του τελευταίου εραστή θα βγαίνω απ’ το παραβάν κρατώντας την εικόνα σου ψηλά για να σε συναντήσω, την ώρα που οι πρώτες σκέψεις θα επιστραφούν στο μυαλό σαν εδραίωση δημοκρατίας θα κρέμομαι στη βροχή θα τραμπαλίζομαι με τις αναθυμιάσεις με τις εκπτώσεις δείγμα δωρεάν σε κάθε εορτολόγιο θα πνίγω τα ιερά στις κολυμπήθρες. Μόνο τότε θα μάθεις Μόνο τότε θα δεις Μόνο τότε θα πεις Της επιστροφής, της διαδοχής. Όλη η τέχνη των ανόητων στα πόδια σου κι η μορφή σου πολλαπλάσιο κάποιας γης στη νιοστή. Ώσπου ν’ ασπρίσουν οι ουρανοί...

Ενωρίς το απόγευμα το καμπανάκι σήμανε το τέλος του παιγνιδιού και τα ποιήματα συγκεντρώθηκαν στο υπαίθριο θεατράκι της Κόκκινης Ορχήστρας για τη σύσταση του νέου μου βιβλίου. Όσα είχαν αποφασίσει να συμμετάσχουν στάθηκαν μέσα στον κύκλο της ορχήστρας. Τα μέτρησα, ήταν 65. Εκείνα που αρνήθηκαν τη συμμετοχή μού δικαιολογήθηκαν πως ένιωθαν ακόμα μικρά παιδιά και πως το νου τους τον είχαν μόνο στο παιγνίδι. Η συμμετοχή των Καπέλων, του Ροζ Φτερού και της Τουλίπας ήταν δεδηλωμένη από το παρελθόν. Τα 65 ποιήματα και τα "τρία απολωλότα" έκαναν μπάνιο στης λίμνης τα νερά, ντύθη...

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Επίμονα παρατηρώ ετούτη τη φωτογραφία με τη διαβρωτική ομορφιά. Το ανθισμένο πρόσωπο ν’ αποθεώνει τις σκιές με θαλπερότητα. Δύο γαλάζια φλόγιστρα διαπεραστικά κι αλαφιασμένα κυνηγούν τα λόγια μου ν’ ανάψουν Τα χείλη πορφυρόχροοι αφηγητές της νιότης στοχάζουν γλυκοχάραχτες αυγές άχραντων αποθυμιών Και εκείνα τα φιλήδονα μαλλιά μαρμαρωμένα βλέμματα να ψάχνουν χάδια να γίνουν στο άψυχο χαρτί που ανασταίνεται και ανασταίνει.

Οι εκδόσεις Μύρτος σας παρουσιάζουν την ποιητική συλλογή του Θάνου Αθανασιάδη "Στην επόμενη στροφή τι;". Κάθε ποίημα συνοδεύεται από ένα ιδιαίτερο σκίτσο του ίδιου του δημιουργού. Ο Θάνος Αθανασιάδης πέρα από το να μοιραστεί την αγάπη του για τις μοτοσικλέτες, έχει σαν στόχο να δώσει ζωή σε έναν γόνιμο διάλογο μεταξύ νέων, αλλά και έμπειρων μοτοσικλετιστών καθώς και ενός ευρύτερου κοινού. Να εκτεθούν οι απόψεις όλων των μερών, να υπάρξει ταύτιση ή διαφωνία με απώτερο σκοπό την επικοινωνία. Αυτή είναι η πεμπτουσία του πολιτισμού, όπως λέει ο ίδιος, και την έχει ανάγκη και...

Ο ΓΛΑΡΟΣ Στην πραγματικότητα οι γλάροι τρέχουν πίσω από τα πλοία γιατί η αναταραχή των νερών βγάζει στην επιφάνεια τα ψάρια. Δεν είναι αστείο; Να νομίζεις πως κάποιος σε ακολουθεί κι αυτός απλά να κυνηγάει τη τροφή του. Ο Σπύρος Παρασκευάκος διακρίθηκε ως συνθέτης και στιχουργός στην Τέταρτη Ακρόαση Νέων Δημιουργών της Μικρής Άρκτου (2013) και σύντομα (2015) παρουσίασε ως τραγουδοποιός το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του με τίτλο "Απ’ το μηδέν" (ερμηνευτής ο Ζαχαρίας Καρούνης). Η Μικρή Άρκτος παρουσιάζει σήμερα μια άλλη πλευρά έκφρασής του, τον π...

Η έκτη ποιητική συλλογή του Γιάννη Στίγκα με τίτλο "Εξυπερύ σημαίνει" χάνομαι, περιλαμβάνει δεκαεπτά ποιήματα για την πτήση και την πτώση. Δεκαεπτά ποιήματα που "κοιτάνε" τον Θεό και τον θάνατο. Πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, ίπτανται. Όπως ακροβατούν επιδέξια η σκληρότητα και η τρυφερότητα, η ειρωνεία, το υπόγειο άγριο χιούμορ, ο στοχασμός και μια πικρή ποιητική σοφία ως μόνιμα πια στοιχεία της ποιητικής ιδιοτυπίας της γραφής του Γ. Στίγκα.

Τοποθεσία: το προαύλιο της φυλακής, το κλουβί ενός παπαγάλου, το εργοστάσιο στο Αμβούργο, το γηροκομείο της γειτονιάς, η σοφίτα του Μπέκετ, η πλατεία Τιεν Αν Μεν. Δεκαπέντε χιλιάδες μέρες στη γη. Ένας άνθρωπος στέκεται μπροστά σε ένα Τανκ. Στέκεται μόνος, ανυπεράσπιστος, μισόγυμνος. Στέκεται, αντιστέκεται μπροστά στον θάνατο, μπροστά στην εξουσία, μπροστά στον θρήνο της δύναμης. Στέκεται, αντιστέκεται, είναι εγώ και εσύ, είναι όλοι οι άνθρωποι, και αυτοί ενωμένοι μοιάζουν με παιδί. ΣΤΙΓΜΑΤΑ δε θα σου χαριστώ κόσμε όσο και να με περνάς για αφελή σύρθηκα κι εγώ κάπ...

Η μικροψυχία του καιρού δεν είναι έξω από μας. Αν η επιθυμία μας να μιλήσουμε στον διπλανό μας και να του μεταφέρουμε το πνεύμα αυτό που ονομάζουμε ποίηση είναι ισχυρή, τότε δεν θα ήταν καλό ν’ αναζητήσουμε μέσα μας τη μικροψυχία και να την κατανικήσουμε ώστε να επιτύχουμε αυτόν το σκοπό μας; Κάτι που δεν γίνεται ούτε χωρίς κόπους ούτε χωρίς θυσίες. Αυτό είναι άλλωστε και το στοίχημα των ημερών. O εγκλωβισμός του σύγχρονου ανθρώπου ίσως άδηλα μας προτείνει και κάποιους άλλους τρόπους για μια διαφορετική λειτουργία της ποίησης, παρά την αντιποιητικότητα των καιρών. Μιας ποίη...

Μετά τη "Μνήμη του χαρτιού" (2009), όπου σύμφωνα με την κριτική, ο μετά-λογικός κόσμος της ποίησης του Γκολίτση είναι έναντι του θανάτου του προσώπου μας και "Το τριβείο του χρόνου" (2013), όπου σκοπεύει και αναπραγματεύεται την ύπαρξη από μια σκοπιά οντοβιολογική, με ποιήματα που δεν ανακαλούν και δεν σχολιάζουν, αλλά εν ενεργεία, που όταν διαβάζονται σ υ μ β α ί ν ο υ ν, ο ποιητής συνεχίζει με τη "Σάρκα των προσωρινών" (2015) και πλέον με το "Σκάζοντας κρέας" (2017). Ποιητικές συνθέσεις όπου όχι μόνο η μία βγαίνει μέσα από την άλλη, αλλά με την ίδια γ ε ν ν η τ ή σ ι α, θ...

ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥ Τον ρώτησαν κάποτε για τα γραπτά του. "Ιστορίες πλάθω· μύθοι τα γραπτά μου στρατιώτες της ψυχής μου να παλέψουν του Καιρού μας την Έπαρση την Ψευδαίσθηση της μικρής μου της μέρας· να την παλέψουν, όχι να τη νικήσουν". "Να παλεύεις χωρίς την ελπίδα της νίκης!" σχολίασαν με κάποια ειρωνεία. Δεν πρόσεξε καν τα λόγια τους· στην Ανατολή κάθε ξημέρωμα το φως παλεύει το σκοτάδι. "Η νίκη είναι μέσα στο πάλεμα" πρόσθετε πάντα με κάποια πικρία όμως. Ήταν στη Δύση και το βράδιασμα της μέρας, βλέπεις.

Σαν ένα καραβάνι οι ανάσες μας του κόσμου αέναα περιγράφουν το ταξίδι. Και σαν ανάσες, ανάερα ντύνονται όλα τα χρώματα που συναντούν στην ιερή πορεία τους (...) Δεν γράφω ποίηση. Ούτε ζωγράφος είμαι. Λίγες ανάσες αποκρυσταλλώνω. Μια με το πινέλο και μια με το μολύβι. Γιατί απλώς μ’ αρέσει να μοιράζομαι α υ τ ό που μας ενώνει... Μια πανέμορφη συλλογή ποιημάτων και έργων ζωγραφικής από την Δήμητρα Νατσκούλη.

Εδώ ο "Ύπνος", ένα κύριο όνομα (εξ ου και το άρθρο στον τίτλο), είναι το μυθολογικό παρωνύμιο του συγγραφέα, όπως το "Αλέξανδρος" υπήρξε εκείνο της αντιστασιακής του δράσης. Μια δράση που έν τινι μέτρω ο Ρενέ Σαρ προεκτείνει και συνεχίζει με την έκδοση, αμέσως μετά τη λήξη του δεύτερου μεγάλου πολέμου, αυτού του σημειωματάριου. Γιατί ένα από τα διακυβεύματα του ολιγοσέλιδου αυτού βιβλίου είναι η σύνδεση της ποίησης με τη δράση, του πνεύματος με την πράξη. Και κατ’ αρχήν το παρόν βιβλίο είναι το αποτέλεσμα αυτής της σύνδεσης. Είναι το γεφύρι που ρίχνει καθημερινά ο Σαρ, στα...

Το χαϊκού είναι η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο και προέρχεται από τη μεσαιωνική Ιαπωνία. Στη δυτική ποίηση καθιερώθηκε ένα χαϊκού να αποτελείται από 17 συλλαβές, τοποθετημένες όλες σε έναν στίχο ή -για έμφαση- σε τρεις στίχους, με αυστηρή διάταξη: 5 συλλαβές ο πρώτος, 7 ο δεύτερος και 5 ο τρίτος. Τα χαϊκού συλλαμβάνουν το συμπυκνωμένο βίωμα μιας στιγμής και το εκτείνουν στην αιωνιότητα. 48 χαϊ­κού και 31 από τα "άλλα" αφηγούνται μία ιστορία. Ένα-ένα χωριστά και όλα μα­ζί ακροβατούν ανάμεσα στο "σχεδόν" και το "ακραίο". Όπως ακροβατεί και η ζωή... Πέλαγος...

Όταν σε ένα βιβλίο γράφεται απροκάλυπτα η αλήθεια είναι πιθανόν να γίνει το Πνευματικό μας Καταφύγιο, εάν αφεθούμε και συνδεθούμε με τη συχνότητά του. Παύει να είναι ένα άψυχο αντικείμενο από τη στιγμή που στις σελίδες του, αναγνωρίζουμε κάτι ιδιαίτερα δικό μας και που πλέον δεν είμαστε σε θέση να αποφύγουμε. Το προσωπικό βίωμα κάποιου άλλου μοιάζει σαν να περιγράφει τη δική μας εμπειρία. Αντιλαμβανόμαστε αμέσως πως δεν είμαστε οι μόνοι που αγρυπνούμε και ψάχνουμε απεγνωσμένα το Ποιοι Είμαστε, Γιατί ζούμε, Προς τα Πού θα πάμε, Πώς θα λυτρωθούμε, αναζητώντας τη Γαλήνη, Την Κ...

Όπως ακριβώς στα λέω: Στέκετ' αντίκρυ στα τραίνα με τα σκέλια ανοιχτά ("Έλα", λέει) κι ύστερα σαν πέρασαν απέναντι χορεύει μπλουζ και γελάει. Ο έρωτας είν' ένα βεγγαλικό λέει κι ανάβει τσιγάρο. Φτύνω. Προχωράω σύρριζα στα θέατρα και τα πορνεία τραγουδώντας. Ο έρωτας ειν' η ζωή μας λέω. "Η μέρα των φωταγωγών" κυκλοφόρησε στα μέσα της δεκαετίας του '80 από τις εκδόσεις "Ελεύθερος τύπος" σε μια εποχή εντόνου προβληματισμού, πολιτικών και ιδεολογικών ζυμώσεων αλλά και έμπρακτης αμφισβήτησης. Ποιήματα που γράφηκαν αυθόρμητα στον απόηχο διαδηλώσεων...

Η μετάσταση της γλώσσας Η ποίηση δεν επιβάλλει πια τον εαυτό της· τον αποκαλύπτει. - Πάουλ Τσέλαν, 1969 Ανάμεσα στο βράχο της Σικίνου και στο μονόλιθο της Ανάφης η ποίηση του Τσέλαν ανακαλύπτει μια λυτρωτική δίοδο από το σκοτάδι προς το διάφανο πεδίο που ανοίγεται, πίσω από το μαύρο, στον ανοιχτό, ελεύθερο χώρο. Εδώ η ποίησή του λειτουργεί όπως σχεδόν θα λειτουργούσε και σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, καθώς σε τέτοια οριακά επίπεδα ομορφιάς και ασχήμιας οι διαφορετικές αλήθειες συναντιούνται στην πιο ολοκληρωμένη τους μορφή. Η ποίηση του Τσέλαν δεν είναι ερμητι...

Το θέμα της πάλης και η επιθυμία για δικαίωση ενός αγώνα παρουσιάζουν ποικίλες όψεις στο δημοτικό τραγούδι και αρκετά συναφή μοτίβα επιβιώνουν σε διαφορετικές κατηγορίες ασμάτων. Στην παρούσα δοκιμή επιχειρείται να συζητηθεί πώς ένα τραγούδι με καθαρά τοπικό χαρακτήρα, ξεκινώντας από τα Λευκά Όρη, γνώρισε τελικά πανελλήνια διάδοση, αλλάζοντας ταυτόχρονα σημασία, ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία. Ως περίπτωση μελέτης χρησιμοποιείται το πασίγνωστο ριζίτικο "Πότε θα κάνει ξαστεριά", του οποίου οι ετερόκλητες χρήσεις αναδεικνύονται, εντασσόμενες εντός διαφορετικών κοινωνικών, ι...