Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έτσι μάθαινα, από Άνοιξη σε Άνοιξη να σε αγαπώ... Πέρα από το χαμόγελο των ημερών σου και των ημερών μου. Πέρα από τη φορά των αέναων δειλινών. Λίγο πιο μακριά από τον χρόνο που λυγούσε. Λίγο πιο κοντά στο θάνατο που παραμέριζε. Έτσι έχω μάθει πια να σε αγαπώ, από τραγούδι σε τραγούδι, από φιλί σε αγκαλιά... Χωρίς δάκρυα στη λίγωση του φεγγαριού σου... Χωρίς φωτοβολίδες στον ερχομό σου... Μα με μονάχα κείνη την ανεκπλήρωτη πεθυμιά της αιώνιας Άνοιξης!... Με κείνο το ροδαλό όνειρο που δε λέει να αλλάξει εποχή!...

Το βιβλίο είναι επανέκδοση της ποιητικής συλλογής "Διστομίτικα" που είχε εκδοθεί το 1994 από τις "ενναλλακτικές εκδόσεις" Είναι όμως εμπλουτισμένο και με νέα ποιήματα καθώς και με μεταφράσεις γνωστών ποιμάτων από την παγκόσμια ποίηση που πολλά απ' αυτά είχαν δημοδιευθεί στο περιοδικό "Προπύλαια" που εξέδιδε ο Αργύρης Σφουντούρης στη Ζυρίχη της Ελβετίας τη δεκαετία του '60. Το Παιδί Γιατί να μην ξεχάσεις το παιδί; Έφυγε πια, χωρίς να ζήσει, πέθανε. Μονάχα μέσα απ' όλους τους θαμπούς καθρέφτες σε κοιτάζει κι από τα τζάμια των βιτρίνων στον δρόμο της βροχής: δυο...

"Μυστηριώδες και μυστηριακό είναι το απλό, χαζέ όχι το πολύπλοκο αυτό είναι κατασκευή"

Τελικά, οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή είναι ο μόνος τρόπος που μας απομένει να στοχαστούμε έμπρακτα πάνω στις έννοιες με ακόμη πιο λίγους θεατές, ακροατές ή αναγνώστες απ' όσους θα επιθυμούσε κάθε μορφή τέχνης, επομένως ο μόνος τρόπος να φτάσεις στον ήλιο δεν είναι να πετάξεις μα να αποχωριστείς τα φτερά σου, Ίκαρε, οι πληγές στις ωμοπλάτες σου πολύ απλά δεν σου ανήκουν.

Στις σελίδες του βιβλίου παρουσιάζονται όλα τα επιγράμματα του πέμπτου βιβλίου και δέκα ακόμη από άλλα βιβλία της Παλατινής Ανθολογίας, που αναφέρονται ονομαστικά σε γυναίκες, σε ερωτικές συντρόφους, σε παλλακίδες και κυρίως σε επώνυμες εταίρες. Ουσιαστικά είναι ερωτικά ποιήματα. Όμως δεν μιλούν για τον εξιδανικευμένο έρωτα που τοποθετεί τη γυναίκα σε ένα άφθαστο εικονοστάσιο. Οι ποιητές της αρχαιότητας οι οποίοι δεν φορούσαν τον στενό κορσέ του πουριτανισμού, χωρίς τα υποκριτικά δεσμά της σεμνοτυφίας, μιλούσαν ρεαλιστικά για τον έρωτα. Άλλωστε οι στίχοι τους εκφράζουν τους...

Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης προσφέρει μια ποίηση καθαροπρόφερτη, ορθοφωνική και μελωδική σαν μολπές επουράνιες· έχει η φωνή του κάτι από τη χροιά του αχώρητου. Δίνει στην ποίηση ένα ρόλο χαρμόσυνο και σωτήριο που είναι το να εκφράζει το κάλλος του καλού. Το θαύμα συντελείται μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπουδαστήριου ποιητή και είναι ένα θαύμα που επιβεβαιώνει το αγγελικό χάρισμά του. Αξιοσημείωτο είναι ότι μέσα στη μεταρσίωση αυτή απουσιάζει από την ποίησή του η τοπιογραφία και γεικώτερα η ηθογραφία. Όπως οι μεγάλοι Γερμανοί εξπρεσσιονιστές διδάσκαοί του, και ιδιαίτερα ο Ρίλκ...

Εγκώμιο στην Ψυχή Ψυχή μου, βλέπω την εικόνα σου εκεί ψηλά στο μεσονύχτι του Χρόνου, βλέπω τις φτερούγες σου στο μέλλον· προφητικά τις βλέπω, λουσμένες στο ασήμι των πλανητών. Και την κατασταλαγμένη μέσα σου ιδιομορφία στον τετραδιάστατο χωροχρόνο, σιμά στο τόξο του κόσμου. Όταν ξεκίνησε η ώρα του σύμπαντος, σαν λέπι ξεκόλλησες από το κορμί του κοσμικού ερπετού, ένα θραύσμα διάφανο, που έπεσε από τον νου του Θεού.

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΑΔΑΚΡΥΤΗΣ Δεν δάκρυσες από λύπη, δάκρυσες όπως δακρύζει η μαύρη παιδική μπίλια - Δεν δάκρυσες απ' την αμηχανία για εκείνη τη δακρύβρεχτη στιγμή - Δάκρυσες με μακρινά φώτα παραθαλάσσιας πόλης όπως δακρύζει η νύχτα - Δεν δάκρυσες βουρκώνοντας - με στεγνό μάτι τρόμου - Δάκρυσες μόνο για τα δάκρυα - δάκρυσες μόνο απ' την έκπληξη που κάποιος βρέθηκε να σου ομολογήσει πως μένει πάντα Αδάκρυτος Ακόμα κι όταν βαφτίζεται στην πιο δακρυρροούσα πηγή - Γιατί δεν ήταν δάκρυα αυτά τελικά, Ήταν μάτια από βρεμένο σκοτεινό βότσαλο σε βλέφαρα Κόρης του έβδομου προ Χρι...

"Με τον όρο λαϊκή ποίηση συνήθως στη λογοτεχνία εννοούμε την ποίηση που γράφεται επώνυμα και όχι ανώνυμα όπως το Δημοτικό Τραγούδι και που διαθέτει έντονα λαϊκά στοιχεία. Γράφεται από λαϊκούς ανθρώπους με ελάχιστη εκπαίδευση, είναι συνήθως αυθόρμητη, δεν περνάει από επεξεργασία κ' έχει συγκεκριμένη θεματική που αφορά κυρίως την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Στη λαϊκή ποίηση είναι φανερή συνήθως τόσο η προχειρότητα όσο και η έλλειψη ποιητικής, δηλαδή ενός θεωρητικού υπόβαθρου που να στηρίζει το όλο εγχείρημα. Στη συλλογή "Τα εκ του κατά...Ματθαίον" του κ. Μ. Νιονάκη υ...