Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μέσα από τα 37 ποιήματα της συλλογής προσεγγίζονται με λόγο λιτό ανθρωπολογικά, ηθικά, κοινωνικά ακόμη και πολιτικά ζητήματα. Η ποιητική γραφή του Γ. Μ. Στρατούλια, άλλοτε ευθύβολη, σαφής, αιχμηρή αγγίζοντας τα όρια του κυνισμού, άλλοτε υπαινικτική ή σκοτεινή ψηλαφά πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, διαχρονικές και επίκαιρες.

Η αρχή της απροσδιοριστίας με επανέφερε στην τάξη. Βουτιά από τον Μαρξ στον Κέινς. Με κοιτούν κι οι δυο με απορία. Τους δείχνω ανάστροφα τα καθαρά μου χέρια, αυτά που δεν το βάλανε ποτέ στα πόδια. Μου ένευσαν πως είμαι ταξικά ανορεκτικός. Να μία τάξη που δεν την είχανε προβλέψει. Έμεινα κόκαλο. Άστεγος δηλαδή. Σε εκκρεμότητα.

Στο βάθος του ορίζοντα, ατενίζω έναν πελώριο γυρισμό κολυμβητών από φρούδες κοσμοχαλασιές, προσεχώς σκέφτομαι ν' αθροίσω εχθρούς και φίλους και να φτιάξω μιαν αθρώπινη γέφυρα από το χθες στο αύριο..."

Προσπάθησα να μη ζωγραφίζω μονάχα τις μνήμες Όμως κάθε φορά γνώριζα σχεδόν απ' την αρχή το αποτέλεσμα Ταξιδεύω με τον ενεστώτα φλεγόμενο Ο μέλλοντας θρυμματίζεται στην αιτιότητα των πραγμάτων.

Ο Πέρσης ποιητής ψάλλει και παραψάλλει το κρασί. Αλλά όχι όπως οι διάφοροι κρασοπατέρες, οι οποίοι δεν υψούνται πολύ υπεράνω της μετριότητος. Το κρασί είναι, απλούστατα, το σύμβολον του ποιητού, επιζητούντος να πνίξη εις την απόλαυσιν του την μνήμην των ανθρώπινων ματαιοτήτων και αθλιοτήτων και τον σκεπτικισμός και την απαισιοδοξίαν της φιλοσοφίας του. Κωστής Παλαμάς Το μυστήριο του ενθουσιασμού, αν όχι της τρέλας, για τον Καγιάμ οφείλεται στη συμπάθεια που γεννά το έργο με την αφάνταστη ειλικρίνεια και μοναδική καλωσύνη του εξαιρετικού επιστήμονα, που βυθίστηκε...

Κορυφαία μορφή της σύγχρονης πολωνικής λογοτεχνίας, ο Zbigniew Herbert (1924-1998) αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές του αιώνα μας. Το έργο του διέπεται από ισχυρές ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες. αυτόπτης μάρτυς ο ίδιος της ωμής βίας του Β' Παγκοσμίου πολέμου, του ολοκληρωτισμού και της αποτυχίας των ιδεολογιών να βελτιώσουν την ανθρώπινη κατάσταση, ο Herbert αντιπαραθέτει την ποίηση στη στυγνή πραγματικότητα της ζωής. Συχνά επιστρατεύει την ειρωνεία και την πειραματική φόρμα, καταστρατηγώντας τους κανόνες της σύνταξης και της στίξης, προκειμένου να ελ...

Το "Άσμα Ασμάτων" είναι το πιο εξαίσιο ερωτικό ποίημα που γράφτηκε ποτέ· ο Γκαίτε το ονόμασε "το πιο θεϊκό απ' όλα τα ερωτικά τραγούδια". Είναι μία περίφημη ανταλλαγή φιλοφρονήσεων ανάμεσα σ' ένα ζευγάρι, απ' άκρη σ' άκρη, μία αμιγής έκφραση και πρόκληση ερωτικού πόθου, μία αδιάλειπτη παράθεση μεταφορών, οι οποίες συγκινούν με τη διεισδυτικότητα των αναλογιών που ενεργοποιούν και την ποιητικότητα των λέξεων που επιστρατεύουν: μόνο ένα ερωτευμένο κεφάλι θα μπορούσε να τις γεννήσει. Το "Άσμα Ασμάτων" είναι το πιο σκοτεινό βιβλίο στη Βίβλο· ο Ωριγένης και ο Άγιος Ιερώνυμος...

Άχρονο το δάκρυ και η ψυχή Άχρονη και η ελευθερία της ύπαρξης Το παιδικό χαμόγελο μέσα στην αιωνιότητα Και μια χαρά που λυτρώνει επιτέλους τον νου Η ελπίδα είναι όλος ο χρόνος του ανθρώπου Η πραγματικότητα και η φαντασία οι χρόνοι του Θεού Όλο το πράσινο πορφυρό γίνεται Ας φύγουμε / δεν νοιάζονται για εμάς Κανείς δεν νοιάζεται από τους κενούς ανθρώπους Όλη η φύση θα υποταχθεί στη θέληση Μια δεύτερη έξοδος έξω από το σύμπαν Το αφάνταστο σε τόνους γκρίζους της σιωπής / αφού δεν μας θέλουν Και πιο γυμνοί δεν γίνεται με τα μικρά μας πάθη και τα τερά...

ΟΠΩΡΑ Αυτά που κάποτε ήταν στήθη καμαρωτά σαν κόκορας, τώρα τα δέρνει μιας ατελείωτης θλίψης Γαλαξίας. Στήθη που δεν στοχάζονται πια τώρα το μάρμαρο και τη φωτιά. Ωσάν θεάς, που έχασε την πίστη της στο πορφυρό σκοτάδι τ' ουρανού. Ελάτε, νάρκη και όνειρα, στους πεζοδρόμους του Άδη τον ύπνο μου στιχοθετήστε, να μη θωρώ το Κλέος της Ήρας να πιπιλίζει των αιθέρων τ' άστρα· η ευκολία με την οποία γερνούν, τα χείλη γέμει αυλού με σκότος. Ο Χαραλαμπίδης μας έχει συνηθίσει στη συχνή καταβύθισή του στον μύθο, από όπου ανασύρει τα κατάλληλα νήματ...

Ο Μαγιακόφσκι άρχισε να γράφει το μακροσκελές ποίημα "Λένιν" στα τέλη του 1923 και το ολοκλήρωσε το φθινόπωρο του 1924, σε ηλικία μόλις είκοσι τεσσάρων ετών. Τούτη η φοβερή ελεγεία, που κατέχει εξέχουσα θέση μέσα στο όλο έργο του, συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής του ποίησης· είναι ένα οικοδόμημα πανύψηλο, στην κορυφή του οποίου ανεμίζει σαν σημαία ο φλογερός "κόκκινος πατριωτισμός" του. Ο Μαγιακόφσκι, προσηλωμένος στα "αρχέγονα αλλά τρομερά όπλα του στίχου", δηλαδή στο ρυθμό και στη ρίμα που χαρακτηρίζουν διαχρονικά τη ρωσική παράδοση, εξιστορεί μια περίοδο δ...

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΣΧΑ Αγάπη μου, Σ’ ένα βιβλιοπωλείο τις προάλλες ανάμεσα σε μυριάδες στοίβες βιβλίων ατάκτως ερριμμένων σε αλουμινένια ράφια κι ανάμεσα σε μπάμπουσκες, γυαλιστερές καρτ ποστάλ και στυλό Πάρκερ σε γυάλινες βιτρίνες βρήκα ένα βιβλίο που έλεγε πως ο Σταντάλ έμαθε να γράφει λιτά διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τις διαταγές του Ναπολέοντα στη μάχη και πως ο Καρτέσιος πέθανε από εξάντληση γιατί ξυπνούσε καθημερινά στις πέντε τα χαράματα να κάνει μάθημα φιλοσοφίας στην πριγκίπισσα της Σουηδίας και πως τα πτώματα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έζ...

Σε καιρούς επ-ουσιώδεις τα "Ουσιαστικά" παλεύουν να επιδείξουν, να υποδείξουν, να καταδείξουν, να αναδείξουν. Μάχονται να ορίσουν και να οριστούν. Να απαντήσουν και να απαντηθούν. Να αποκαλύψουν και να αποκαλυφθούν. Ουσιαστικά, υμνούν τον αιώνιο Έρωτα και τον αιώνιο Θάνατο, τον Άνθρωπο του Θεού και το Θεό του Ανθρώπου, την απουσία της Ύπαρξης και την παρουσία της Ανυπαρξίας. Τα Πουθενά και Τίποτα, τα Παντού και Όλα. Σε μία εποχή αν-ούσια, τα "Ουσιαστικά" συν-ουσιώνονται φιλοσοφώντας. Μήπως κατορθώσουν, τελικά, να βρουν και πάλι τη χαμένη της Ουσία.

Η ΣΤΗΛΗ ΤΗΣ ΗΔΙΣΤΗΣ Μοναδικό κόσμημα του ταπεινού αυτού μνημείου είναι μια ζωγραφιστή κόκκινη ταινία δεμένη σε φιόγκο. Γύρω στο 400π.Χ. Τους χώριζαν όροφοι, μάρμαρο κι εποχές μα κάθε που άδειαζε η αίθουσα πέταγε το μύθο και τη χλαίνη από τους ώμους κι έτρεχε να τη συναντήσει. Θα σε κάνω άγαλμα, της έλεγε, με δικό σου βάθρο, χέρια και απόσταση. Να λένε όλοι τους με δέος: Είναι ίδια Εκείνη -ή μήπως... Θα σε κάνω άγαλμα, της έλεγε κι ας γνώριζε πως ό,τι έμελλε να συμβεί, συνέβη κι ας γνώριζε πως ήταν όλα μια παύση στη γλώσσα των νεκρών αιώνων.

Με τον τίτλο "Αυτοάνοσο" (ένα μελόδραμα) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη το 13ο ποιητικό βιβλίο του Σταύρου Ζαφειρίου. Μια εσωτερική διαδρομή με άξονα τη διερώτηση για την κοινοτοπία του χρόνου, της ζωής μέσα από τις πνευματικές και υλικές της εκφάνσεις, των κυρίαρχων συναισθημάτων που καταδυναστεύουν ή εξυψώνουν τη συνείδηση. Ο Σταύρος Ζαφειρίου, συνεπικουρούμενος από θεατρικές πρακτικές και αναγνώσεις, από παραναγνώσεις κλασικών παραμυθιών, αλλά και από την Ιστορία ως γεγονός, ως ενοχή και ως προσαρμογή στα νέα συνώνυμά της, στοιχειοθετεί έναν προσωπικό μύθο γι...