Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα "Ποιήματα τσέπης" αποτελούν μια συλλογή από μικρά στιχουργήματα που γράφτηκαν κατά το διάστημα 1983-1990 και τα οποία χωρίζονται σε τρεις ενότητες: Ξόρκια - Σφήνες - Γρέζια. Πρόκειται για ογδόντα επτά σταγόνες αποσταγμένης σκέψης που μοιάζουν με συνθήματα γραμμένα στον τοίχο ή με απαντήσεις σε ερωτήματα που για διάφορους λόγους δεν τέθηκαν ποτέ. Ποιήματα κοφτά και αυστηρά όπως η φωνή ενός αδέκαστου εσωτερικού κριτή που δε χαρίζεται σε κανέναν. Μια μικρή δέσμη φωτός που μπαίνει από μια χαραμάδα και φωτίζει τις σκοτεινές γωνιές της ψυχής, αποκαλύπτοντας έναν υποκριτικό...

Το ποιείν ως έκφραση και τρόπος του ζην είναι μια υψηλή συνειδησιακή λειτουργία του ανθρώπου, που θέλει κουράγιο, αίσθηση, πνοή κι έγερση για ν' αποδοθεί. Θέλει τον άνθρωπο να πάλλει, νάναι σύστολος του αισθήματος και του σκοπού. Τον θέλει ποιητή του τόπου του, αυτού που φτιάχνει στα πλαίσια της ανάγκης του να ποιεί, να δημιουργεί, να προάγει. Η ποίηση της ζωής είναι μιαν ανάγκη, είναι η έκφραση του δημιουργού, του πονητή της ζωής. Ο άνθρωπος πρέπει νάναι ποιητής για να αισθάνεται, για να προάγεται, για νάχει ορίζοντες· άλλως παύεται στην "ασάλευτη ζωή" (κατά τον Κωστή...

Ήταν αυτός που κατασκεύαζε όνειρα, που κάλπαζε στον άνεμο πάνω στο άτι της βροχής κι ύστερα ξεκουραζόταν στην καρδιά της φωτιάς. Ήταν ένας καθηγητής της ζωής και του έρωτα, ένας περιπλανώμενος σπουδαστής του σκληρού χρόνου και του θανάτου. Η ψυχή του ανθρώπου είναι από ίσκιο, γι’ αυτό και ταξιδεύει. Ο Πάμπλο Νερούδα είχε αναγγείλει το "Εστραβαγάριο" σε ειδική συνέντευξη την άνοιξη του 1958. Ο Χιλιανός νομπελίστας ξεχώριζε τούτη τη συλλογή. Την έγραψε σε μια ιδιαίτερη περίοδο της ζωής του, την οποία ο ίδιος ονόμαζε "φθινοπωρινή", όταν είχε πλέον επιστρέψει για τα καλά στην π...

Ποίηση ενός μυστικού, αινιγματικού και αφώτιστου χρόνου, ο οποίος καταγράφεται και περιγράφεται με αλληγορίες και συμβολισμούς, μύθους και σπαραγμένα προσωπικά βιώματα. Η ποιήτρια χρησιμοποιεί το λόγο με μαθηματική αυστηρότητα, τα ποιήματα μοιάζουν με εξισώσεις, όπου το ζητούμενο είναι η κρυμμένη ουσία των πραγμάτων. Παίζοντας συχνά σκάκι με τις λέξεις, διεκδικεί τόπους ονείρων που μοιάζουν με αντεστραμμένους παραδείσους, ενίοτε απειλητικούς, και επιχειρεί μια αισθητική υπέρβαση του πραγματικού, μια αγωνιώδη φυγή μέσα απ’ τον σκοτεινό και αστάθμητο χρόνο. Πώς ορίζεται ό...

Ο παρών τόμος περιέχει την πρώτη έκδοση της ανθολογίας Η Δεύτερη Μεταπολεμική Ποιητική Γενιά του Ανέστη Ευαγγέλου, με εισαγωγή του Γιώργου Αράγη (Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1994). Σκοπός του ανθολόγου ήταν να αποκατασταθεί, γραμματολογικά, ή δεύτερη μεταπολεμική ποιητική γενιά, επειδή η θέση της, ανάμεσα στην πρώτη και στην Τρίτη μεταπολεμική ποιητική γενιά, είχε αποσιωπηθεί. Σήμερα έχουμε το χρονικό περιθώριο να εκτιμήσουμε ότι ο σκοπός αυτός επιτεύχθηκε σε εξαιρετικό σημείο, αφού έκτοτε η συγκεκριμένη γενιά αναγνωρίστηκε και βιβλιογραφήθηκε ευρέως. Εκτός από την πρώτη έκδοσ...

Είναι που τώρα απόκτησα ένα αδιαπραγμάτευτο ΜΗΝ όταν σ' ακούω, να μου εξηγείς πώς θα βρω εκείνη την πολυπόθητη έξοδο, από τις δύσβατες και σκοτεινές κάμαρες, με τις αόρατες χαραμάδες. Μια ορφανή κοινωνία με στυγνό θράσος, τις βάφτισε μ' ένα όνομα βαρύ και λέγονται "ΑΝΘΡΩΠΟΙ". Άσε, καλύτερα να τους φανταστώ! Είναι μια κάποια στείρα λύτρωση το ιμιτασιόν κόσμημα! Εγείρει βλέπεις την κάλπικη αίσθηση των πήλινων ποδιών μου (σ' όλο της το μεγαλείο!) Μια τέτοια "μικρή" απάτη ή αυταπάτη, αρωγός, για τους εντολοδόχους του αύριο!

O Oρχάν Βελί Κανίκ προσανατολίστηκε στο γλωσσικό περιβάλλον, ξεπερνώντας τη μεσοαστική καταγωγή του και γράφοντας στη γλώσσα των δρόμων. Η ποίησή του γέμισε με λαϊκές εκφράσεις στις οποίες οφείλεται εν μέρει το γεγονός πως διαβάζεται άνετα ακόμη και σήμερα. Οπωσδήποτε μια τέτοια τακτική δεν είναι χωρίς προδρόμους, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ο ποιητής και σούφι Γιουνούς Εμρέ. Αλλά η ποιητική του σχέση με την παράδοση δεν εξαντλήθηκε στη γλωσσική τόλμη. Συνέχισε παίρνοντας μαθήματα από τη διαύγεια και τη μελωδικότητα, ιδίως των σούφι ποιητών. Όπως κι εκείνοι, αναζήτησε την α...

"Ναι! Υπάρχει ένα καταφύγιο ενάντια στο θάνατο. Να κάνεις τέχνη πριν από αυτόν. Όμως εσύ έγραψες μετά. Κι εκτός τόπου, εκτός χρόνου, βρέθηκε το καταφύγιο - έωλο, να συντροφεύει τα όνειρα της αγρύπνιας μας. Και τις αγωνίες της επόμενης μέρας. Λένα, παιδική μου φίλη. Λένα, από πάντα φίλη μου, από τότε που όλα ήταν άλλα κι εμείς αμέριμνοι και νέοι. Αμέριμνα νέοι. Δίχως το θάνατο. Tότε που τίποτα δεν προμήνυε τη συμφορά, γιατί η συμφορά είναι αυτή που δεν χωρά μέσα στα σημάδια. Και κανένα σημάδι δεν μπορεί να υπάρξει για να χωρέσει τη μέρα εκείνη. Η μέρα ήταν Τρίτη. 14 Σεπτεμβρ...

Η πρώτη ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Ι.Ε. Βασιλείου περιλαμβάνει 110 ποιήματα που γράφτηκαν μεταξύ 2008 και 2014. Η συλλογή χωρίζεται σε πέντε θεματικές ενότητες: Μυστικός δείπνος και σύλληψη - Κρεμάται επί ξύλου - Η αποκαθήλωση - Προς γραμματείς και φαρισαίους, Ρωμαίους και μαθητάς - Μαγδαληνή Το έργο του εξωφύλλου είναι φιλοτεχνημένο από τον Αδριανό Αγγελόπουλο. Οι ενότητες έχουν εικονογραφηθεί από τους F.Bolar, Cωτοc, Ozone, Ners, Sive. ΣΙΓΟΥΡΟΣ (από την ενότητα "Η αποκαθήλωση") Εύχομαι να προλάβω να γεράσω, για να είμαι πιο σίγουρος, γέρος μα γερός, σί...

Έρωτας, το πιο δυνατό συναίσθημα που νιώθει ο άνθρωπος εκφράζοντας όλο το βάθος των συναισθημάτων, της ευαισθησίας και των σκέψεων του, όσο τίποτ' άλλο. Έρωτας ανεξάντλητος, ακατάβλητος και άλκιμος, που το ασυγκράτητο φλέγει πάθος. Άγγελος του πόθου που την ακατανίκητη εξυφαίνει έλξη μεταξύ των ανθρώπων. Έρωτας, ανεξιχνίαστος, μυστικιστικός ιεροφάντης-μυσταγωγός σε αναζητήσεις υπαρξιακές, απόκρυφες και αρχετυπικές, με προεκτάσεις μεταφυσικές που του έδινε και η Διοτίμα στο Συμπόσιο του Πλάτωνα.

Πέσε βροχή, πέσε απαλή πάνω απ' τις έγνοιες μου Πέσε απαλή, σαν μουσική που ξεμακραίνει Αγνή και άγια σαν εικόνα μυστική, απόμακρη Φίλων που χάθηκαν στο χθες, φίλων που θα 'ρθουν. Πέσε βροχή σαν δάκρυ που κυλά Ζεστό στο τζάμι στα κλειστά πορτόφυλλα Μέσα στα διάπλατα ματάκια των παιδιών, μες στα μικρά Χεράκια π' αγκαλιάζουν το παιχνίδι. Σίμωσε λίγο ακόμη, σίμωσε Φανάρι τ' ουρανού, γλυκό φεγγάρι Πάνω απ' τα δέντρα, τα νερά που πρασινίζουνε Βαθιά κι ακίνητα, γαλήνια μαγεμένα. Δ.Π.

Κάθε ανθρώπινη σκέψη είναι ένας μοναχικός μονόλογος. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο μονόλογος στην πραγματικότητα μετουσιώνεται σε διάλογο εσωτερικό που ενίοτε μπορεί να γίνει πολύ έντονος. Το μυαλό γίνεται ταυτόχρονα ακροατής κι ομιλητής, συμφωνεί και διαφωνεί ταυτόχρονα,ενώ κάποιες φορές παλεύει με την ίδια του την ύπαρξη και τη νοητική του ικανότητα. Εκατόν έντεκα τέτοιοι μονόλογοι γεμίζουν τις σελίδες τούτου του βιβλίου, γραμμένοι από τις ψυχές εξήντα ενός ανθρώπων, οι οποίο εξωτερίκευσαν τις πεποιθήσεις τους για τον Άνθρωπο και τον Έρωτα, για το Σήμερα και το Αύριο, γι...

Στη συλλογή πορεύονται, σηματοδοτούνται και χαρτογραφούνται οι διαδρομές της ψυχής, ο κοινός τόπος όλων μας. Η προαιώνια εύθραυστη ισορροπία μας. Η διαμάχη του εγώ μας με τον ίδιο του τον εαυτό -τον ενοχικό, το θυμωμένο, τον ηρωικό, το συντετριμμένο, τον απελευθερωμένο- και η προέκτασή της στο εμείς. Στη διαμόρφωση της ένωσης και της χωριστικότητας με τους σημαντικούς άλλους. Διαδρομές ατέρμονες μέσ’ από συγκρούσεις ποικιλόμορφες που οδηγούν άλλοτε σε αποκαθηλώσεις κι άλλοτε σε υπερβάσεις. Τραύματα που άλλοτε γεννούν φόβους κι άλλοτε θαύματα. Η περιπετειώδης, συναρπα...

Η ποιητική συλλογή "Ερώ" είναι στην ουσία μια μεγάλη αγκαλιά όλων αυτών που απαρτίζουν τη ζωή μας. Η σημασία του τίτλου είναι τριπλή μιας και προέρχεται από το "εράω - ερώ" ("ερωτεύομαι", "αγαπώ με πάθος"), αλλά αναφέρεται και στον μέλλοντα του "λέγω" (ερώ), ενώ σε αμφότερα εμπεριέχεται η ροή, αφού αναγραμματίζοντας το ΕΡΩ γίνεται ΡΕΩ. Είναι ένας ύμνος στον Έρωτα, που ρέει με γλυκύτητα προς τον Άνθρωπο, τη Φύση, τα έμψυχα αλλά και τα άψυχα, τις Ιδέες, το Συναίσθημα, τις Αισθήσεις, τον Τόπο, την Πατρίδα, το Φως, τον Ήλιο και άλλα πολλά, χωρίς να αποσιωπούνται οι επιδράσεις τ...

Τα "Χαϊκού νήματα", είναι δεκαεπτασύλλαβες απόπειρες να αποδοθούν αυτά που απαρτίζουν τον εσωτερικό κόσμο του γράφοντα αλλά και οι προσλήψεις του από τον εξωτερικό κόσμο, με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια και οικονομία. Από τη ρόκα, οι λέξεις γυρίζουν στο αδράχτι και φτιάχνουν χαϊκού νήματα, με τα οποία κομμάτι κομμάτι γίνονται τα πλεκτά της ποιητικής του. Καθείς και πρίσμα Η ποίηση προσπίπτει Μα πού το φάσμα;

ΘΡΟΝΟΣ Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα θρόνο, εκείνος μοναχά τον κανακεύει. Τον εαυτό του εκεί πάνω συντηρεί, για πάντα ανεμίζοντας άσπρα μαντίλια σ’ όσους επιβουλεύονται κατά καιρούς το θρόνο και το παίζουν καλοί διάδοχοι. Κι εκείνος το παίζει καλός αδελφοκτόνος. Ο θρόνος δικαιολογεί σκληράδα, θράσος ανυπέρβλητο και μίσος θανάσιμο, κι ασμένως οδηγεί σε ολοφάνερο δύσλυτο φονικό.

"[ έχω νέα ] ένα καλό κι ένα κακό: / όλοι τείνουμε / στο αν / άπειρο" Το όγδοο βιβλίο ποίησης του Βασίλη Αμανατίδη είναι ένας σπονδυλωτός αποχαιρετισμός μέσα από μία ανοιχτή σύνθεση 110 μικρών (συνήθως) ποιημάτων. Θέμα του: η εξοικείωση με τον ερωτικό (μα και με κάθε) αποχωρισμό και, μαζί, η καταβύθιση στην κραταιά αγάπη. Ξεκινώντας in medias res, από την αρχή του "τέλους" μιας ερωτικής σχέσης, το βιβλίο παρακολουθεί τη μακρόθεν παράτασή της, διαστέλλει με κοφτό slow motion την ανέλιξη του επώδυνου αποχωρισμού, και μετατρέπεται -με μικρά βήματα, με τον τρόπο του με...

με λιοντάρια πια γεμάτα τα τρένα, με τίγρεις, με λεοπαρδάλεις, με πούμα, ο καπνός πια προς τα μέσα, στων θηρίων τις αναπνοές μπαινοβγαίνοντας, τις ουρές τους ελαφρά σαν αεράκι σηκώνοντας, στον αέρα όρθιες κρατώντας τις. στων τρένων τα εστιατόρια πάλι από τελείως άλλες εποχές αόρατοι άνθρωποι, ταρακούνημα στις γραμμές νεκρό πια κι αυτό μαξί τους, φαγητά φαγωμένα χωρίς ευωδιά, χωρίς τη γλύκα τους. τρένα από 'δω στην αιωνιότητα, σαν ελέφαντες στη ζούγκλα βαγόνια ο ένας πίσω από τον άλλον, στους ορίζοντες του κόσμου όλα σαν καπνός τους καπνού τους πια σβήνουνε.

Αρμαρίμα: Μία σπονδυλωτή σύνθεση, αποτελούμενη από οκτώ μέρη, σε καθένα από τα οποία ο D.B Foxmoor δίνει φωνή σε ισάριθμους συγγραφείς από ένα ευρύ χρονικό όσο και ειδολογικό φάσμα της παγκόσμιας γραμματείας. Kατά σειρά "εμφανίσεως", Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Francisco Gomez de Quevedo, Ματσούο Μπασό, Ρήγας Βελεστινλής, Πέρσυ Σέλλεϋ, Έμιλι Ντίκινσον, Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Άδωνης (Αli Ahmad Said Esber), παίρνουν τον λόγο και αφηγούνται στιγμές του βίου τους και της περιπέτειάς τους στον κόσμο. Σύμφωνα με το σημείωμα "Αντί προλόγου", Αρμαρίμα είναι ένα ον άγνωστο και μυστηριώδες. Εί...

Ο βίος της Σαπφούς, το μεγαλειώδες έργο της και η άδικη κατασυκοφάντησίς της, με εντυπωσίασαν και με συγκλόνισαν από την πρώτη στιγμή που ήλθα σε επαφή με την ποίησί της και, συνεκδοχικά, με την ζωή της, η οποία αναδύεται με τρόπο αυθόρμητο και πηγαίο μέσα από τη Λυρική της ποιήσι. Το βιβλίο αυτό ανεδύθη μέσα από μία διάλεξι σχετική με το έργο και την προσωπικότητα της Σαπφούς, που είχα παρουσιάσει στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρανασσός. Η Σαπφώ υπήρξε μία προσωπικότης μοναδικά συγκλονιστική, χαρισματική και ολοκληρωμένη. Ως γυναίκα, ως μητέρα, ως αδελφή, ως διδασκάλισσα, ως...