Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Άσε το Εγώ πίσω και φέρε το Ενιαίο μέλλον στο παρόν. Αυτό που ζεις, σαν Έν-τομο, είναι το παρελθόν σου.

Πυκνό μελάνι, του οποίου η κάθε στάλα λαχταρά στο χαρτί να εξαπλωθεί. Πάμπολλα συναισθήματα ζητούν να εκφραστούν. Απλότητας ομορφιά, μοιρασιάς ανάγκη και αθωότητας κάλεσμα διακατέχουν την ποιητική συλλογή του δημιουργού. Μία ευγένεια ψυχής συνοδεύει το έργο, μία ευγένεια που εκλείπει στις μέρες μας.

Κάθε εξάμηνο αλλάζω ίνδαλμα. Χορηγώ στον εαυτό μου νέα ψευδαίσθηση. Τιμωρώ το παρόν μου με ελπίδα ακατόρθωτου άθλου. Ετσι, για να νομίζω πως ζω, για να νομίζω πως ψάχνω τα μάτια σου.

Τεθλασμένα καλοκαίρια ενός δειλινού ανερμάτιστου, μια διαδρομή σ' ένα αμάξι σ' ένα δρόμο ατελείωτο δίχως αρχή και δίχως τέλος και δίχως προορισμό, τυχαίοι διαβάτες που τολμήσαμε να διασχίσουμε μια μέρα ωραία την άγνωστη λεωφόρο, με ένα σακίδιο στους ώμους κι έναν ήλιο που μας κοίταζε και μας έγνεφε μέσα απ' τους σπασμένους καθρέφτες ενός τοπίου αδάμαστου.

Είναι μαγική η στιγμή όταν όλα εμπλέκονται στο νόημα μιας λέξης. Ο έρωτας, η φιλία, το σκοτάδι, το φως, το όνειρο, η σιωπή, το γέλιο, το δάκρυ, η μοναξιά και πάνω απ' όλα η αγάπη. Εν-πλοκή λοιπόν, σ' ένα διαρκές παιχνίδι που η ζωή ορίζει.

Ένας άκληρος περιηγητής καταγράφει στιγμές από επτά διαφορετικές εποχές της ιστορίας. Επτά ποιήματα, επτά "στιγμιότυπα" της εκάστοτε εποχής, από την φοινικική ακμή ως τον ισπανικό εμφύλιο.

ΚΟΥΝΙΑ - ΜΠΕΛΑ Για το χειρότερο Που έχω κατηγορηθεί Είναι η παιδικότητα Αυτή είναι Το αυθεντικότερο Κομμάτι μου

Πώς μια ζωή τολμά να είναι άδεια από στιγμές Πόσο μια στιγμή τολμά να είναι ολάκερη ζωή...

Ομίχλη γύρω. Ποιος βλέπει καλύτερα; Θαρρώ οι τυφλοί! Χωρίς τα μάτια κοιτάμε καλύτερα με την ψυχή μας. Τα μάτια βλέπουν πάνω πάνω κι απέξω, όχι σε βάθος. Τυφλός ποιητής με της ψυχής τα φτερά μας ταξιδεύει.