Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Vassiliki Ergazaki, as an authentic poetess, opens her embrace and while breathing the clear air of moments, she shares with the reader her own notion about what is behind and beyond phenomena.

"Each poem and a vision, each vision and a truth, a potential realization." This is a jewel book for Greek Literature; a rare, diachronic, deeply philosophical piece of work with pioneering analyses of poems of Greek poets. Dimitris Kakalidis approaches, with respect and without any critical attitude, each poem; he discovers its sensitivities, its messages and at the same time he reveals its hidden essence. It is a work that opens "new, unprecedented paths in analyzing poems", as mentioned by people of the letters and arts in Greece. This is the first volume consisti...

Ταξιδεύουμε μέσ' από τους στίχους του ποιητή... Βλέπουμε τον κόσμο με τα δικά του μάτια, αλλιώτικο, διαφορετικό. Είναι που οι ευαίσθητες αισθήσεις του συλλαμβάνουν διαφορετικούς ήχους και μηνύματα. Σε τούτο το ταξίδι όλα είναι πρωτόγνωρα! Γνωρίζουμε άγνωστους ήχους, ασυνήθιστες φωνές, ποικίλα χρώματα, τόπους μαγικούς! Μέσ' από τη διαρκή αναζήτηση της Αγάπης, μοιραζόμαστε με τον ποιητή όλα τα συναισθήματα που κουβαλάει: την αγωνία του, τη λαχτάρα του, τους πόθους του, την απόγνωση της μοναξιάς του και δοκιμάζουμε την αντοχή του. Αλήθεια! Πόσο καιρό, άραγε, μπορεί να...

... Βλέπω να χάνονται οι σκιές που ζήσαν στο ημίφως βλέπω να σβήνονται οι φωνές που δάγκωναν το στήθος χαίρετε ουρανοί και χαίρετε σταγόνες χαίρετε μέρες του καϋμού και του δρυμού ελάφια χαίρετε άνθη του κρημνού και χαίρετε γαλάζια χαίρετε λίμνες, χαίρετε ποτάμια...

Συλλογή βιωματικών ποιημάτων σε μια διάρκεια εξήντα ετών και πολλές θεματικές κατηγορίες.

Σπίτι πέρα απ' τη θάλασσα Το σπίτι πέρα από την θάλασσα Δύο κόκκινα γεράνια Ένα κίτρινο σπίτι Ένα μαντολίνο Μια μανταρινιά Τρία σκυλιά Δύο κόκκινα γεράνια Ένα πράσινο βουνό Κεραμιδένιες στέγες Ένα τζάκι που καίει Τριάντα κόκκινες τριανταφυλλιές Δύο κόκκινα γεράνια Μια κίτρινη πεταλούδα Δέκα τρία πορτοκαλιά κρίνα Δέκα τρεις κραυγές Δέκα τρεις σιωπές. Δύο κόκκινα γεράνια Η θάλασσα που κλαίει Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο με πράσινα μάτια Το τραγούδι των περιστεριών Η καμπάνα που χτυπάει Κι εσύ παντού Άταφα Όνειρα Ο δικός μου ουρανός έχει ένα δικό...

Ο ποιητής καταθέτει κομμάτια της ψυχής του στο χαρτί και αγγίζει μέσα μας συναισθήματα που ο χρόνος δεν καταφέρνει να αλλοιώσει. "Είναι σκληρό να παλεύεις με την επιθυμία της καρδιάς. Ό,τι κι αν είναι αυτό που ποθεί, το παζαρεύει με το κόστος της ψυχής", γράφει κάπου ο Λόρενς Ντάρελ, κι ο Γιώργος Κουτουλάκης μοιάζει να το ξέρει καλά αυτό. Η επιθυμία της καρδιάς του αποτυπώνεται με στίχους και ποιήματα μεστά σε μηνύματα, γεμάτα εικόνες και συναισθήματα. Οι λέξεις του, βαγόνια που ταξιδεύουν στις γραμμές του χρόνου, αγγίζουν βαθιά στη ψυχή, κι ο σταθμός σε κάθε ποίημά του,...

"Ο αναγνώστης είναι ο άλλος, το πρόσωπο που προσπαθώ να προσεγγίσω. Και αυτή η ετερότητα είναι συγχρόνως ένα μέρος του εαυτού μου". "Ο ποιητής πρέπει να είναι επαναστάτης στην τέχνη του, η ίδια η ποίησή του πρέπει να είναι η επανάσταση και όχι το μέσο. Η ποίηση είναι αντι-ιδεολογική, υπηρετεί μόνο την ποίηση. Η ποίηση δεν είναι για την ποίηση, αλλά για τη ζωή, δεν υπερασπίζομαι λαούς, αλλά τον άνθρωπο". Ο Άδωνις στρέφεται στο παρελθόν χωρίς να καθηλώνεται, κοιτάζει κατάματα των τεράτων τα πρόσωπα χωρίς να απολιθώνεται. Ονομάζει μέλλον το παρόν και είναι παντού παρών,...

Όπου επτά αφηγήσεις νόσου σε στενό οικογενειακό κύκλο, τρεις διαφορετικοί αποχαιρετισμοί για ένα και μοναδικό αγαπημένο πρόσωπο, δύο λόγια για τον άνθρωπο που ήρθε για να μείνει, τέσσερις χρήσιμες εμπειρίες προγόνων και εννέα περιστατικά από ισάριθμες χώρες της ίδιας καρδιάς, δεν άθροισαν καμιά πείρα δεν βοήθησαν στον αποχωρισμό. Ο Δεκέμβριος, ξωτικόμορφος και μεγαλακρικός, κάπου δυο κεφάλια ψηλότερος και δυο χρόνια μεγαλύτερος από μένα, μου έδινε την εντύπωση πως το μυαλό του ήταν πολύ χοντρό για να χωρέσει στο μακρόστενο κεφάλι του, και πως ζούσε πάντοτε με τον φόβο...

ΔΕΙΝΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ Και μη μου πεις ξανά κολύμπι πως δεν ξέρεις στη θάλασσα των ξεβρασμένων αναμνήσεων πως θα πνιγείς χωρίς μια νοσταλγία παροντική να επιπλέει για να γραπωθείς κίνητρο να σου δώσει για τη σωτηρία. Γεννήθηκες να κολυμπάς· Εννιά μήνες μες στον αμνιακό σάκο της μάνας άλλο δεν έκανες από το να επιπλέεις σε μιαν ατμόσφαιρα περιρρέουσα με τα αινίγματα όλα άλυτα εξ’ αρχής όμως εσύ ξέγνοιαστα κολυμπούσες Ροβινσώνας Κρούσος πριν βρεθείς στη γη των λωτοφάγων όπου λησμόνησες την υδρόβια φύση σου. Κι ύστερα ήρθανε τα καλοκαίρια απ...