Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κόσμος σε σακίδιο Στα άσκαφτα εδάφη που περπατήσαμε ανάβουμε κεριά χιλιάδες να φύγει το κακό και η παραζάλη η ερημιά, η καμένη άσφαλτος η ωχρή μας όψη. Και καθώς γέρνουμε από κούραση έρχονται τα χρώματα λύνονται οι κόμποι δυο κόσμοι γεφυρώνονται. Ο ένας βρίσκεται στο έδαφος ο άλλος στο σακίδιό σου.

Η διάκριση των πραγμάτων είχε χρώμα και λέξεις και κορδέλες οι φιόγκοι μπερδεύονταν ο ένας με τον άλλο μια καθημερινότητα που είχε τη σειρά της. Η καθοδική θλίψη άφησε το στίγμα της καθώς η πτώση των αισθημάτων δεν επέτρεπε το πλέξιμο. Μια πινελιά χρειάστηκε να βάλω προσωρινά και σου πέρασα στα χέρια κλωστές. Αν μ' αγαπάς θα γίνουν ροδοπέταλα.

Γυρίζω τη ματιά στα φθονερά βλέμματα που εισπράττω καγχάζω, ραμφίζω πολυλογάδες εξ επαφής. Καταγράφω τους ήχους με τα μάτια δεμένα εκπαιδεύτηκα σκληρά να κυνηγάω σκιάχτρα...

[...] Να αγαπώ Να συνδέομαι Να κλαίω και να χαίρομαι Γκρέμισε το βάθρο-βάραθρό μου Άσε με να γίνω Άνθρωπος

ΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟ Κι αν δεν έχουν όλοι δικαίωμα στον πλούτο Έχουν σίγουρα στην αξιοπρέπεια Αλμπίνοι της σκιάς μ’ ένα κομμάτι ήλιο.

Το βιβλίο βασίστηκε σε τρεις ανέκδοτες ποιητικές συλλογές με τίτλους: "Κλεψίτυπον" (2002-5), "Αναρρίχηση στο ποτέ" (2007-10) και "Καιροσκόπιο". (2011-2016) Οι πίνακες προέρχονται από την πρώτη ατομική έκθεση στο κτήριο της Αυστροελληνικής στο Κιλκίς με τίτλο Ουτοπία, 4 εποχές, τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο 2016.

"Η κάθε μου πράξη είναι λεζάντα στο γκρίζο φόντο της αιωνιότητας" φώναζα κι ας μην είμαι απ' αυτούς που γράφουν ιστορία αλλά από κείνους που την υπομένουν κι η σφιγμένη γροθιά μου συμφωνούσε αν κι ήταν πλασμένη απ' τον πηλό της άρνησης.

Ποιος "δημιουργεί"; Ο λαλών; Ο ακούων; Ή και οι δυο; Η φωνή της Επιστροφής τίνος φωνή; Συν-φωνεί ή αντι-φωνεί με τη φωνή μου; Ο φωνών ή λαλών ή Λόγον ποιών και ο ποιητής είναι το ίδιο πρόσωπο; Είναι η ίδια φωνή η φωνή του ποιητή με τη φωνή που αρθρώνεται δια στόματός του;

Μέσα στη δεκαετία του 1930 ο στοχαστής Martin Heidegger (1889-1976) ξεκινά μια πολυετή ερμηνευτική αναμέτρηση με την ποίηση του Friedrich Holderlin (1770-1843). Το παρόν βιβλίο παρακολουθεί βήμα προς βήμα τη διείσδυση του Γερμανού στοχαστή, με τις συχνά τολμηρές και παρακινδυνευμένες διαγνώσεις του, στα ποιητικά έργα.

Περιγραφή γραμμένη όπου γης σε λάρνακα γλυφή μαλαματένια βιβλίο, στίχος, ίνδαλμα μορφής μες στην παλιά ηχώ την ασημένια. Με στίχους που από τώρα μυστικό δικό μου θα κρατούν Ημερολόγιο ορκίζομαι, σε τύπο ποιητικό κι ανοίγω το παλιό το Φυτολόγιο στον όμορφο τον τρόπο του τον λόγιο ν' αντικριστώ με τέτοια αρματωσιά κι ελέυθερη στου πόθου μου το ζώδιο να γράφω

ΔΕΙΠΝΟ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΚΕΡΙΩΝ Συνεννοηθήκαμε. Αύριο κλείνεις εσύ την πόρτα. Ούτε ο γάτος, ούτε ο άνεμος ούτε αυτός ο ανάγωγος υπηρέτης που δεν ξέρει ούτε τα γάντια του να φορέσει. Την κλείνεις, και τέλος. Και μην μπερδευτείς: θα πρέπει να είσαι από τη μέσα μεριά. Το στρωμένο τραπέζι θα σε περιμένει.