Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

The book "Logos the Third" is the third part of the poetic trilogy by Dimitris Kakalidis. The trilogy also includes the books "The Concealed Lotus of Manifestation" and "Fallen Paradise Holy Matter". This specific edition is bilingual; the English translation is on the recto and the original poems in Greek are on the verso side, rendering the books even more appealing to readers that wish to deepen into the concepts and meanings through the poet’s original word.

Είναι η πρώτη φορά που ο Κώστας Ευαγγελάτος μας παρουσιάζει πεζογραφικό του έργο, μετά από μακρόχρονη ενασχόληση με τον ποιητικό λόγο, αποκαλύπτοντας μια ιδιαίτερη πτυχή της προσωπικής του ευαισθησίας. Μέσα από την ιστορία του Λούη, αγαπημένου σκύλου του συγγραφέα, παρακολουθούμε ενδιαφέρουσες στιγμές από την καλλιτεχνική πορεία του Κώστα Ευαγγελάτου, αλλά και νοσταλγικές εικόνες από τη ζωή του στην Κεφαλονιά. Ανθρώπινες, μικρές αλλά ανεπανάληπτες σταγόνες της πορείας μιας ζωής, με συνοδό έναν τετράποδο αγαπημένο φίλο. Όλες αυτές οι σκηνές και οι στιγμές χρωματίζονται...

ΚΑΜΕΛ Ο δρόμος που οδηγεί στο σπίτι με το πένθος είναι παραλιακός. Για την ακρίβεια, ένα κομμάτι της διαδρομής είναι άμμος. Ντυμένος για επίσκεψη, περνάει ανάμεσα απ’ τους λουόμενους για να πάει να συλλυπηθεί. Προηγουμένως γυάλισε τα παπούτσια του. Δεν έχει σημασία που θα σκονιστούν. Έπρεπε κάτω απ’ τη στρώση της άμμου τα παπούτσια να έχουν υπάρξει γυαλισμένα. Γέρνει ελαφρώς μπροστά. Βαδίζει πατώντας πρώτα το μπροστινό μέρος του πέλματος. Ίσως επειδή φοβάται να μην πέσει. Στην επιστροφή, τα παιδιά στην αμμουδιά, κουρασμένα απ’ τις ρακέτες και τον ήλιο, θα α...

Love ... Such a small word but simultaneously so deep and intense feeling. How many times cursed and praised. Endless dialogues with him, endless nights in his arms and other so many tears for lost kisses. Love sometimes is inside us and sometimes take shape, flesh and bones. But always fight together or fighting against it. A battle that never ends.

"Πόσο κουράστηκα;/ Και, βέβαια, κουράστηκα πολύ/Να φέρω την ψυχής της σε μια γέννηση,/ Να δώσω σ' αυτά τα στοιχεία ένα όνομα κι ένα κέντρο!/ Είναι όμορφη σαν το ηλιόφως, και σαν ρευστό./ Δεν έχει ούτε όνομα, ούτε πατρίδα./Πόσο κουράστηκα να φέρω την ψυχή της σ' ένα ξεχώρισμα/ Να της δώσω ένα όνομα και την ύπαρξή της!/ Σίγουρα περιορίζεσαι και συστρέφεσαι,/Μπερδεύεσαι με στοιχεία αγέννητα/ Έχω αγαπήσει ένα χείμαρο και μια σκιά./Σ' εξορκίζω να μπείς μες στη ζωή σου./Σ' εξορκίζω να μάθεις να λες "Εγώ",/ Όταν σε ρωτώ./ Γιατί δεν είσαι ένα κομμάτι, αλλά ένα σύνολο,/ Όχι ένα κάτι...

Αυτή η περιήγηση που φαίνεται φανταστική, είναι μια κατάσταση υπαρκτή, που βιώθηκε μέσα από τη σπουδή των έργων των μεγάλων ζωγράφων, των τάσεων, των κινημάτων στην τέχνη, που είναι η διάσταση της κοινωνίας σε μια από τις διαδρομές. [...] Η όποια συνάντησή μου με μερικές διαχρονικές προσωπικότητες της τέχνης γίνεται κάτω από την απόσταση του χρόνου, που στη ζωγραφική παίρνει προοπτική διάσταση και λειτουργεί σαν γεωμετρικός τόπος, εκφράζοντας την ψυχονοητική διάθεση. Γιάννης Κουτροζής (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Πώς γράφει κανείς το ποίημα ενός άλλου; Πώς γίνονται οι δύο παροδικά ένα; Ένα είναι το σίγουρο: Με αυτό το παράδοξο γαϊτανάκι χορέψαμε λίγο μαζί. Ό,τι έμεινε είναι αυτό το κείμενο. Και μια σειρά από θραύσματα: σχέσεων, σωμάτων, αναγκών. Κάτι εμφανιζόταν και ξαναχανόταν, μια δίψα διαρκής κυριαρχούσε. Και ένα πλαίσιο, αδιαπραγμάτευτο. Αυτές οι δύο έννοιες ορίζουν για μένα τη θεραπεία: μια ανάγκη κι ένα πλαίσιο. Τις ίδιες θα χρησιμοποιούσα και για το ποίημα. Μόνο που μερικές φορές, όλο μαζί, μοιάζει λιγότερο με χορό και περισσότερο με αγώνα πυγμαχίας. Γ. Ζ.

Αντίκρυ στο παράθυρό μου μια γυναίκα καταπίνει έντομα την ώρα που αναπνέει. Αργότερα, καθώς εκείνα αναδεύονται μες στο στομάχι της γίνονται βουητό, φωνή· λόγια συνηθισμένα σε στόματα άλλων. Καμιά φορά, επίσης, όταν ρεύεται τα έντομα τη βοηθούν να τραγουδήσει και τότε με ξυπνά η μουσική της καθημερινότητας. [...] (από την ενότητα: "Πλατεία Βικτωρίας") Ορισμένα από τα ποιήματα/ κείμενα της συλλογής έχουν δημοσιευτεί, σε μια πρώτη μορφή τους, στα τεύχη 7, 8 και 9 του περιοδικού "Δέλεαρ". Το μότο του βιβλίου, "Matthew και Shirley", προέρχεται από...